Είναι χαρακτηριστικό ότι το καλαμπόκι πουλιέται στα 14 - 17 λεπτά το κιλό, ενώ πέρσι πουλιούνταν από 27 έως 32 λεπτά το κιλό. Ανάλογη μείωση έχουμε και στα σιτηρά, με αποτέλεσμα τεράστιες ποσότητες του προϊόντος να μένουν απούλητες στις αποθήκες, καθώς οι παραγωγοί αρνούνται να υποκύψουν στον εκβιασμό των εμπόρων να τους παραδώσουν τζάμπα τα προϊόντα τους. Στα 30 - 32 λεπτά το κιλό φαίνεται να διαμορφώνεται η φετινή τιμή του βαμβακιού - πολύ χαμηλότερη από πέρσι - ενώ υπάρχει ο κίνδυνος οι πρόσφατες βροχοπτώσεις να υποβαθμίσουν ποιοτικά την παραγωγή κι έτσι η τιμή να πέσει κι άλλο. Ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι παραγωγοί άλλων αγροτικών προϊόντων - λαδιού, οπωροκηπευτικών, οσπρίων, κ.ά. - καθώς οι τιμές που διαμορφώνονται στην αγορά είναι πολύ χαμηλές και δεν καλύπτουν τα αυξημένα έξοδα καλλιέργειας.

Πρόβλημα καθημερινής επιβίωσης και κίνδυνο πλήρους αφανισμού αντιμετωπίζουν οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι που βλέπουν τις εξευτελιστικές τιμές στο γάλα και στο κρέας να πέφτουν κι άλλο.

Οι έμποροι έχουν, φέτος, ξεσαλώσει και, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη των παραγωγών να βάλουν λίγα λεφτά στην άδεια τσέπη τους για να αντεπεξέλθουν στις άμεσες καθημερινές ανάγκες διαβίωσης, πιέζουν για ακόμα χαμηλότερες τιμές.

Την ίδια τακτική ακολουθούν και οι Ενώσεις Συνεταιρισμών, οι οποίες, αντί να παρέμβουν προς βοήθεια των αγροτών, προσφέροντας καλύτερες τιμές, λειτουργούν κι αυτές σαν καθαρά εμπορικές επιχειρήσεις, αναζητώντας, με κάθε τρόπο, περισσότερα κέρδη.

Αλλά δεν είναι μόνο η μεγάλη πτώση των εμπορικών τιμών των προϊόντων (υπολογίζεται στο 30% - 40%) που αποδεκατίζει το αγροτικό εισόδημα. Είναι και οι περικοπές (νόμιμες και παράνομες) που επιβάλλονται στις ισχνές χρονιάτικες επιδοτήσεις, οι οποίες μετατρέπονται, πλέον, σε «ισχνά φιλοδωρήματα». Είναι και η αλματώδης άνοδος του κόστους παραγωγής (φτάνει στο 40%) που οφείλεται στις συνεχείς ανατιμήσεις στα αγροτικά μέσα και εφόδια (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, καύσιμα, αγροτικό ρεύμα, σπόροι, μηχανήματα, ζωοτροφές, κ.ά.).

Ολα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι γεωργοκτηνοτρόφοι να κινδυνεύουν να μείνουν, φέτος, χωρίς το παραμικρό εισόδημα.

Η ευθύνη για τη ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης που βιώνουν, φέτος, οι μικρομεσαίοι αγρότες βρίσκεται στη νέα ΚΑΠ και, γενικότερα, στην αντιαγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εφαρμόζουν οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Στο πλαίσιο της πολιτικής της «ελεύθερης αγοράς» και του «ανταγωνισμού», οι μικρομεσαίοι αγρότες της χώρας μας παραδίνονται βορά στα «νύχια» των μεγαλεμπόρων και των πολυεθνικών, που αγοράζουν στη φτήνια τα αγροτικά προϊόντα και πουλούν πανάκριβα τα αγροτικά μέσα και εφόδια, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.

Μεγάλοι χαμένοι είναι οι καταναλωτές, αφού, παρά τη μεγάλη μείωση των τιμών παραγωγού, τα τρόφιμα και τα άλλα προϊόντα που στηρίζονται στην αγροτική παραγωγή, όχι δε γίνονται φτηνότερα για τη λαϊκή οικογένεια, αλλά συνεχώς ακριβαίνουν «τρώγοντας» το λαϊκό εισόδημα.

Η όξυνση των αγροτικών προβλημάτων είναι, πλέον, «ορατή και διά γυμνού οφθαλμού» και ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Οπως ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι η αιτία του αγροτικού προβλήματος στη χώρα μας βρίσκεται στις αντιαγροτικές αποφάσεις που λαμβάνονται, με τη συνυπογραφή των ελληνικών κυβερνήσεων, στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ).

• Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι η απόφαση για ευτελισμό και κατάργηση του συστήματος κατώτερων εγγυημένων τιμών στα σιτηρά και στα άλλα αγροτικά προϊόντα, που ελήφθη στο πλαίσιο της ΚΑΠ, έδωσε τη δυνατότητα στους μεγαλεμπόρους να διαμορφώνουν πολύ χαμηλές τιμές στην αγορά και να πιέζουν και να εκβιάζουν τους παραγωγούς να πουλούν τη σοδειά τους όλο και πιο φτηνότερα;
• Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι η απόφαση που πάρθηκε, στο πλαίσιο του ΠΟΕ, για απελευθέρωση των εισαγωγών και κατάργηση των δασμών, οδήγησε στην πλημμυρίδα των εισαγόμενων αγροτικών προϊόντων στη χώρα μας και συνέβαλε, καθοριστικά, στη δραστική μείωση των εμπορικών τιμών;
• Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι η απόφαση για αποσύνδεση της επιδότησης από την παραγωγή, που πάρθηκε με την αναθεώρηση της ΚΑΠ, όχι μόνο είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των επιδοτήσεων, αλλά οδήγησε και σε δραστική μείωση, ή και σε αφανισμό καλλιεργειών (ο καπνός και τα τεύτλα εξαφανίστηκαν στη χώρα μας) και σε εγκατάλειψη τεράστιων καλλιεργητικών εκτάσεων (μόνο στο Νομό Τρικάλων, στα τρία χρόνια εφαρμογής της νέας ΚΑΠ, βγήκαν εκτός παραγωγής πάνω από 100.000 στρέμματα με σιτηρά, καλαμπόκι, βαμβάκι, καπνό και τεύτλα);
• Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι η απόφαση για ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων σε τομείς παραγωγής αγροτικών μέσων και εφοδίων (λιπασματοβιομηχανία, κ.ά.) καθώς και σε τομείς επεξεργασίας και εμπορίας αγροτικών προϊόντων (γαλακτοβιομηχανίες, κ.ά.), όπως και η κατάργηση οργανισμών (ΚΥΔΕΠ, κ.ά.), που ελήφθη στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πολιτικής της «ελεύθερης αγοράς» και του «ανταγωνισμού», τροφοδότησε την κερδοσκοπική ασυδοσία των εμποροβιομηχάνων, των μονοπωλίων και των πολυεθνικών που πουλούν «όσο γουστάρουν» τα αγροτικά μέσα και εφόδια στους αγρότες και αγοράζουν «όσο θέλουν» τη σοδειά τους;

Είναι, λοιπόν, «ηλίου φαεινότερον» ότι η ΚΑΠ είναι αυτή που προκαλεί, πολλαπλασιάζει και οξύνει τα αγροτικά προβλήματα και λειτουργεί σαν «κοφτερό δρεπάνι» που «κόβει κεφάλια» μικρομεσαίων αγροτών χωρίς κανένα έλεος. Κι είναι, πλέον, γνωστό τοις πάσι ότι στόχος της είναι το μαζικό ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και το πέρασμα της γης και της παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και αγροτοβιομηχάνων. Ενας στόχος που, σε πολύ μεγάλο βαθμό, έχει επιτευχθεί, καθώς στα χρόνια που η χώρα μας βρίσκεται στην ΕΕ έχουν ξεκληριστεί πάνω από 500.000 μικρά και μεσαία αγροτικά νοικοκυριά, με αποτέλεσμα από 23% που ήταν το αγροτικό της δυναμικό πριν την ένταξη στην ΕΟΚ, σήμερα έπεσε στο 11%.

Αυτή την πολιτική διαχειρίζονται οι κυβερνήσεις του δικομματισμού και τη στηρίζουν τα άλλα κόμματα - ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ. - που βαδίζουν στον «ντορό» του ευρωμονόδρομου. Την ίδια πολιτική στηρίζουν, με πολλούς και διάφορους τρόπους, και οι συμβιβασμένες ηγεσίες των αγροτικών οργανώσεων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλες τις αντιαγροτικές αποφάσεις που προαναφέραμε οι ηγεσίες της ΠΑΣΕΓΕΣ, της ΣΥΔΑΣΕ και της ΓΕΣΑΣΕ, όχι μόνο δεν πρόβαλαν ουσιαστικές αντιρρήσεις και αγωνιστικές αντιδράσεις, αλλά φρόντισαν να καλλιεργήσουν το έδαφος της αποδοχής τους από τον αγροτικό κόσμο και βοήθησαν, κατά το δυνατόν, για την εφαρμογή τους. Και, ταυτόχρονα, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να υποστείλουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των μικρομεσαίων αγροτών και να υπονομεύσουν τους αγώνες τους.

Ιδιαίτερα ενεργητικοί προς αυτή την κατεύθυνση εμφανίζονται, τα τελευταία χρόνια, οι αγροτοσυνεταιριστές της ΝΔ - με προεξάρχουσα τη γνωστή «ομάδα Κοκκινούλη» που δραστηριοποιείται στην Ενωση Συνεταιρισμών Λάρισας - οι οποίοι έχουν αναλάβει το ρόλο του «Δούρειου Ιππου» της κυβέρνησης μέσα στο αγροτικό κίνημα.

Οι παραγωγοί σιτηρών, καλαμποκιού και βαμβακιού, που κινδυνεύουν να μείνουν, φέτος, χωρίς εισόδημα, οι κτηνοτρόφοι που βρίσκονται «μια ανάσα από τον γκρεμό», όλοι οι μικρομεσαίοι αγρότες που είναι σε απόγνωση, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι άλλη οδός σωτηρίας από αυτή του αγώνα δεν υπάρχει.

Η ΠΑΣΥ ξεκίνησε νέες κινητοποιήσεις κατά της ΚΑΠ και των επιπτώσεών της. Την προηγούμενη βδομάδα έγινε μαχητική συγκέντρωση στα Τρίκαλα. Την ερχόμενη Πέμπτη 9/10 θα γίνει πανθεσσαλική συγκέντρωση στις 11 π.μ. έξω από την Περιφέρεια Θεσσαλίας με πρωτοβουλία των αγωνιστικών Ομοσπονδιών της Θεσσαλίας που δραστηριοποιούνται στο πλαίσιο της ΠΑΣΥ. Θ' ακολουθήσουν κι άλλες κινητοποιήσεις τόσο στη Θεσσαλία, όσο και στις υπόλοιπες περιοχές της χώρας. Η ΠΑΣΥ καλεί τους αγροτοκτηνοτρόφους να βγουν στους δρόμους και να διεκδικήσουν:

• Ικανοποιητικές κατώτερες εγγυημένες τιμές σε όλα τα γεωργικά και ζωοκομικά προϊόντα.
• Μείωση του κόστους παραγωγής, με μείωση του ΦΠΑ και επιδότηση για την αγορά αγροτικών μέσων και εφοδίων, με αφορολόγητο πετρέλαιο, με μείωση των επιτοκίων δανεισμού κι άλλα μέτρα.
• Αντιμετώπιση του προβλήματος της έλλειψης αρδευτικού νερού, με την κατασκευή των αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών και αρδευτικών έργων (εκτροπή του Αχελώου, φράγματα, λιμνοδεξαμενές, κ.ά.).
• Αποζημίωση για το 100% των ζημιών που προκάλεσε η ξηρασία.
• Τιμαριθμική αναπροσαρμογή της ενιαίας ενίσχυσης και κατάργηση των νόμιμων και των παράνομων κατακρατήσεών της.
• Αμεσο διπλασιασμό των αγροτικών συντάξεων και μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες.

Θα πρέπει, όμως, οι μικρομεσαίοι αγρότες να αντιληφθούν ότι σήμερα δε φτάνει ένας αγώνας για τα «καθημερινά προβλήματα», για μερικά λεπτά παραπάνω στις τιμές των αγροτικών προϊόντων. Χρειάζεται αγώνας συνεχής, με ουσιαστικό διεκδικητικό περιεχόμενο και καθαρή πολιτική προοπτική.

Είναι, δηλαδή, ανάγκη η μικρομεσαία αγροτιά να συντονίσει την πάλη της με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, με στόχο την ανατροπή της αντιαγροτικής - αντιλαϊκής πολιτικής και την εφαρμογή μιας άλλης, φιλοαγροτικής. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών σε βάρος του δικομματισμού και των «δορυφόρων» του και υπέρ του ΚΚΕ, ώστε ν' ανοίξει ο δρόμος για την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας, η οποία, στο πλαίσιο της Λαϊκής Οικονομίας, θα εφαρμόσει πολιτική ολόπλευρης ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας προς όφελος της μικρομεσαίας αγροτιάς και του ελληνικού λαού.