Αν ήταν πραγματική άγνοια ή αφέλεια, θα μπορούσε κανείς να βρει κάποια δικαιολογητικά, ακόμα και αν πρόκειται για άγνοια - αφέλεια που εγκυμονεί κινδύνους. Οταν όμως πρόκειται για απολύτως συνειδητή και σκόπιμη προσπάθεια παραπλάνησης, αποπροσανατολισμού και διαστροφής της πραγματικότητας, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Αναφερόμαστε στις απόψεις του υπουργού Μεταφορών - Επικοινωνιών Κ. Χατζηδάκη περί ασφάλειας πτήσεων σε καθεστώς ιδιωτικοποίησης. Φανατικός υπέρμαχος των ιδιωτικοποιήσεων των πάντων ο Κ. Χατζηδάκης, είπε λοιπόν ότι η «Ολυμπιακή» απέκτησε τη φήμη περί ασφάλειας, με ιδιοκτήτη τον Ωνάση, δηλαδή ούσα ιδιωτική εταιρεία. Και για να υποστηρίξει τον προκλητικό ισχυρισμό «κάθε ιδιωτικό, είναι και ασφαλές», διατύπωσε και το ρητορικό ερώτημα: «Οι πιλότοι και οι τεχνικοί της "Ολυμπιακής" δεν είναι που θα δουλεύουν σε ένα μεγάλο βαθμό στην αυριανή ιδιωτική "Ολυμπιακή"; Οταν θα πάνε σε αυτή την ιδιωτική "Ολυμπιακή", θα ξεχάσουν αυτά που έμαθαν μέχρι σήμερα;».

Φυσικά και δεν είναι αμαθής ή αφελής ο υπουργός. Γνωρίζει πολύ καλά ότι κέρδος και ασφάλεια είναι έννοιες ασύμβατες. Γνωρίζει ακόμα καλύτερα ότι για τους «επενδυτές», πρωτεύον είναι το κέρδος και όλα τα άλλα - συμπεριλαμβανομένης και της ασφάλειας - είναι δευτερεύοντα και τριτεύοντα. Ο καλός πιλότος και ο καλός τεχνικός από μόνοι τους δεν εγγυώνται την ασφάλεια, αφού ο ιδιώτης το μετρά με κόστος που πρέπει να ελαχιστοποιεί. Γι' αυτό και η εγγύηση για την ασφάλεια μπορεί να είναι μόνο η πολιτική, η οποία χωρίς να υπολογίζει το κόστος, λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα, ώστε να ελαχιστοποιείται - αν όχι εκμηδενίζεται - το ενδεχόμενο αεροπορικού ατυχήματος. Αρκεί μόνο να αναφερθεί ο υπουργός στην πολιτική όταν θα έρθει σε επαφή με τους υποψήφιους «επενδυτές» και θα καταλάβει αμέσως από τις αντιδράσεις τους πώς αντιλαμβάνονται οι ίδιοι την ασφάλεια πτήσεων.