Β. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ |
Στον κατάλογο των χρηματοδοτών τόσο του Ομπάμα, όσο και του Μακέιν φιγουράρουν τα ονόματα όλων των μεγάλων τραπεζών, των μεγαλύτερων πολυεθνικών εταιρειών του κόσμου, οι οποίες είναι πολύ λογικό να προσδοκούν ανταλλάγματα από τους υποψήφιους, αν εκλεγούν. Βεβαίως, σε πολλές περιπτώσεις, ο ίδιος χρηματοδότης εμφανίζεται και στους δύο καταλόγους, αφού θέλει να είναι εξασφαλισμένος για όποιο ενδεχόμενο.
Στις ΗΠΑ, όπου υπάρχει ένας έντονος εσωτερικός ανταγωνισμός μεταξύ μερίδων του κεφαλαίου, η προτίμηση των διαφόρων κλάδων της οικονομίας προς τον έναν, ή άλλον υποψήφιο, αποτυπώνει εν μέρει αυτήν την πραγματικότητα.
Ετσι, είναι χαρακτηριστικό ότι ο τομέας του πετρελαίου είναι φανατικά υπέρ του Μακέιν. Από το συνολικό ποσό που έδωσαν οι εταιρείες του κλάδου, το 75% πήγε στον Μακέιν και το 25% στον Ομπάμα.
Αντίθετα, ο τομέας των νέων τεχνολογιών (υπολογιστές, Ιντερνετ, κ.λπ.) είναι αναφανδόν υπέρ του Ομπάμα, ο οποίος πήρε το 66,2% του ποσού που διέθεσαν οι εταιρείες του κλάδου, έναντι 33,5% του Μακέιν.
Ακόμη πιο φανατικές υπέρ του Ομπάμα είναι οι εταιρείες της βιομηχανίας του θεάματος (τηλεόραση, κινηματογράφος, μουσική), αφού το 83,4% των χορηγιών τους πήγε στον υποψήφιο του Δημοκρατικού Κόμματος, έναντι 16,5% του Ρεπουμπλικάνου υποψήφιου.
Αξίζει να σημειωθεί ακόμη ότι οι εταιρείες δεν περιορίζονται στη χρηματοδότηση των υποψηφίων προέδρων. Δαπανούν τεράστια ποσά και για τις εκλογές στη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων, όπου διαθέτουν ισχυρά διακομματικά λόμπι, με συμμετοχή βουλευτών και από τα δύο κόμματα, οι οποίοι υποστηρίζουν σταθερά τα συμφέροντα των χορηγών τους. Υπολογίζεται ότι για τις προεδρικές εκλογές και τις εκλογές για το Κογκρέσο διατέθηκαν, μόνο το 2008, πάνω από 5,3 δισεκατομμύρια δολάρια!