Ο Χάρης Παπαμάργαρης |
«Αγαπητοί φίλοι και φίλες.
Κατ' αρχήν ευχαριστώ για την πρόσκληση και για την ευκαιρία που μου δίνετε να πω τις απόψεις μου σχετικά με τις θέσεις της ΚΕ για το επικείμενο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Νομίζω πως είναι σημαντικό ότι το Κόμμα κάλεσε σήμερα εδώ ανθρώπους που όχι μόνο δεν είναι μέλη του Κόμματος, αλλά και που ποτέ δε δήλωσαν κομμουνιστές. Αυτό δείχνει ότι το ΚΚΕ θέλει πάντα να αφουγκράζεται τον παλμό της κοινωνίας και γι' αυτό πρέπει εμείς οι "απ' έξω" να λέμε πάντα καθαρά αυτό που πιστεύουμε, ακόμη και αν είμαστε δυσάρεστοι.
Θα σταθώ σε δυο - τρία ζητήματα, γιατί φυσικά είναι αδύνατο μέσα στο συγκεκριμένο χρόνο να πεις τα πάντα που έχεις να πεις γύρω από τις Θέσεις συνολικά.
Το πρώτο ζήτημα είναι η συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου. Πιστεύω ότι το ΚΚΕ σωστά βάζει όρους και προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του μετώπου, που όμως αντικειμενικά απομακρύνουν χρονικά την προοπτική συγκρότησής του. Το μέτωπο είναι μία θεμελιακή πολιτική πρόταση και όταν συζητάς θεμελιακά ζητήματα συμμαχιών, σε καθαρά πολιτικό επίπεδο, πρέπει να είσαι απόλυτα καθαρός στα βασικά στοιχεία της πρότασης. Τα λάθη που συνόδεψαν τη συγκρότηση του Συνασπισμού το '88-'89 δεν πρέπει να επαναληφθούν.
Δεύτερο, οι Θέσεις σωστά έρχονται και επανέρχονται, πολλές φορές αυτοκριτικά σε ζητήματα που έχουν σχέση με την οργάνωση και λειτουργία του Κόμματος. Το θέμα αυτό δεν αφορά μόνο τους κομμουνιστές, αφορά όλους εμάς και πρέπει να τοποθετηθούμε καθαρά. Αν υπάρχει δίλημμα - αν λέω - "ισχυρό ΚΚΕ με λάθος γραμμή" ή "αδύναμο ΚΚΕ με σωστή γραμμή", τι διαλέγουμε; Εγώ προσωπικά έχω δώσει την απάντησή μου. Προτιμώ αν μπει διλημματικά, με το πιστόλι στον κρόταφο που λένε, σχήμα λόγου, προτιμώ ένα ισχυρό ΚΚΕ έστω και αν διαφωνώ, σε λίγα ή πολλά ζητήματα με το Πρόγραμμά του, την πολιτική του. Δε μιλάω ζητήματα ιδεολογίας, μιλάω για ζητήματα πολιτικής. Είναι προφανές το γιατί. Γιατί ένα δυνατό Κόμμα είναι απαραίτητο και βγαίνει αυτό απ' την ιστορία των τελευταίων 80 χρόνων. Αν βάλεις στη ζυγαριά τα συν και τα πλην - για το σύνολο της πορείας του τόπου - η πλάστιγγα γέρνει προς τη μεριά τη σωστή. Αρα και αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν λάθος γραμμές σε κάποια πράγματα, παλεύοντας μπορείς να αλλάξεις. Αν είναι όμως ένα αδύναμο Κόμμα και αν έχει θεωρητικά μια σωστή γραμμή, τι να το κάνουμε, δε μας χρειάζεται, δε χρειάζεται στην κοινωνία. Κάπου καταλήγει να συντρίβεται στις βραχονησίδες της Πάρου.
Τρίτο, η οριοθέτηση των προϋποθέσεων για το μέτωπο αντικειμενικά απομακρύνει, όπως είπα και πριν, το χρόνο συγκρότησής του. Τι κάνουμε μέχρι τότε; Με βάση τη διαπίστωση ότι έντιμοι προοδευτικοί πολίτες, φωνές και συνειδήσεις καθαρές υπάρχουν και σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς της ευρύτερης Αριστεράς και όχι μόνο, θα πρέπει το ΚΚΕ, κατά τη γνώμη μου πάντοτε, να ρίξει ιδιαίτερο βάρος στα κινήματα της κοινωνίας, στις κινήσεις των πολιτών, σε συσπειρώσεις με συγκεκριμένο αντικείμενο και στόχους.
Η θέση 24 πιστεύω ότι είναι μια πάρα - πάρα πολύ σημαντική θέση. Αναφέρθηκε και πιο πριν στην τοποθέτηση από τη Γενική Γραμματέα. Αν μέχρι σήμερα έχουμε θετικές εμπειρίες από τους αγώνες ενάντια στη Συνθήκη Σένγκεν, ενάντια στους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, ενάντια στις αρνητικές συνέπειες των Ολυμπιακών Αγώνων, το Κόμμα κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να ενισχύσει ακόμα περισσότερο προσπάθειες σε επίπεδο κινήσεων πολιτών, σε ζητήματα π.χ. δημοκρατίας, σε ζητήματα αντιμετώπισης των αρνητικών συνεπειών της παγκοσμιοποίησης, σε ζητήματα νεολαίας, γυναικών, ειρήνης κλπ. Σε τέτοιες κινήσεις και συσπειρώσεις, θα συναντηθούμε με ζωντανά τμήματα της κοινωνίας, θα αγωνιστούμε, θα πείσουμε για την ορθότητα και των άλλων Θέσεών μας.
Τέταρτο και τελευταίο. Στη σελίδα 1 των Θέσεων, πρώτη παράγραφος, αναφέρεται ότι "δρομολογήθηκαν στη χώρα μας τα πιο αντιδραστικά αντιλαϊκά μέτρα της τελευταίας 25ετίας" κλπ. Πιστεύω ότι ο χρονικός προσδιορισμός πρέπει να αλλάξει. Η επίθεση που δέχεται η κοινωνία μας και οι εργαζόμενοι από την κυβερνητική πολιτική στοχεύει στη ριζική ανατροπή των κατακτήσεών μας από τότε που κερδήθηκαν, δηλαδή τα τελευταία 100, 150, 200 χρόνια και όχι μόνο από το '74 και μετά.
Και κλείνω με μια ακόμα παρατήρηση. Πιστεύω ότι γενικά μέσα στις Θέσεις πρέπει να αναλυθεί και να εκλαϊκευτεί περισσότερο το ζήτημα της δομικής ανεργίας που αντιμετωπίζουμε σήμερα στη χώρα μας, αλλά και όχι μόνο. Να εξηγηθεί δηλαδή ότι ο καπιταλισμός όχι μόνο γεννά την ανεργία, αλλά στη σημερινή εποχή και στο μέλλον η τεχνολογική πρόοδος που δεν αντιστρέφεται, σε συνδυασμό με τη φιλελεύθερη πολιτική, έχει σαν αποτέλεσμα να έχουμε πια ενδημικά φαινόμενα ανεργίας της τάξης του 15%, του 20% και ίσως και παραπάνω. Φυσικά, θα πρέπει να αναληφθούν οι κατάλληλες πολιτικές και αγώνες που χρειάζονται για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
Σταματώ εδώ, γιατί ο χρόνος είναι αναγκαστικά περιορισμένος. Και πάλι ευχαριστώ για την πρόσκληση».