ΤΙ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ακούγοντας ραδιόφωνα και διαβάζοντας εφημερίδες! Φοβερά πράγματα...

Υπάρχει - λένε και γράφουν - στη Νέα Δημοκρατία, ένα «εσωτερικό μέτωπο», μια «τάση», οι ...«κοινωνιστές».

Βρίσκονταν σε λήθαργο, υποτίθεται, επί πολύ καιρό. Τώρα, όμως, με την κρίση, άρχισαν να ζητάνε μέτρα κοινωνικής πολιτικής και κάνουν κριτική στο νεο-φιλελευθερισμό!

Ποιοι είναι αυτοί; Ο Γιώργος Σουφλιάς, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος και ο Αρης Σπηλιωτόπουλος. Τούτοι κόπτονται για μέτρα κοινωνικής προστασίας...

Αυτοί είναι που θα μας σώσουν και θα φέρουν την ...κοινωνία στο προσκήνιο κάνοντας καλύτερη την κυβέρνηση!

Οπως καταλαβαίνετε, δε δουλευόμαστε απλά. Μάλλον προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας.

Φθάσανε να μας παρουσιάζουν την προσπάθεια του καθενός για «σταυρούς» και δημοσκοπικά «μπόνους» ως ...κοινωνικό ρεύμα.

Γιατί τέτοιες περιπτώσεις είναι οι προαναφερθέντες και προσπαθούν μέσα στον όλο χαμό να πάρουν «τα πάνω τους».

Οσο για την υποτιθέμενη κριτική στο φιλελευθερισμό, τι να συζητάμε. Εχει γίνει πια μόδα.

Τόσο πολύ που παρουσιάζεται επικριτικός σε αυτό που αποκαλούν «ελεύθερη οικονομία» μέχρι και ο Γιώργος Παπανδρέου.

Λες και θα μπορούσε κανείς πλέον να χαρακτηρίσει πετυχημένο το μοντέλο που οδήγησε τα πράγματα ως εδώ.

Μόνο που στο ...διά ταύτα όλοι αποκαλύπτονται. Εκεί, δηλαδή, που συμφωνούν ...ο καθένας με τον τρόπο του. Στο ότι τις ζημιές του κεφαλαίου πρέπει να τις πληρώσουν οι λαοί και μάλιστα πολύ ακριβά.

Και το «τυράκι» για να πέσουμε στην παγίδα έχει πολλά ονόματα. Οπως «Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης», «Ταμείο Αντιμετώπισης της Φτώχειας» ή «Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα».

Επίσης «πραγματική οικονομία», «παραγωγική οικονομία», «κρατικός έλεγχος των αγορών», «ενίσχυση της ρευστότητας», «συναινετικές λύσεις» και τόσα άλλα...

Μας αφήνουν εν ολίγοις να διαλέξουμε όποιο ...παραμύθι πιστεύουμε ότι μας πηγαίνει καλύτερα.

Μόνο που πέρασε ο καιρός για παραμύθια...