«Επιλέξαμε συνειδητά να κλείσουμε τη χρονιά που ήταν αφιερωμένη στα 90χρονα του ΚΚΕ με αυτήν τη συναυλία, με συμφωνικά έργα μέσα απ' τα οποία εκφράζεται το μοιρολόι για τους νεκρούς του αγώνα, αλλά και η επική άνοδος του κινήματος και χτες, και σήμερα, και αύριο. Ολα αυτά, δηλαδή, είναι "παντρεμένα" με τα βάσανα, αλλά και τις μεγάλες στιγμές του κινήματος και από όλα αυτά βγαίνει η αισιοδοξία.
Και ακριβώς θέλαμε να δώσουμε, επίσης, ότι και μέσα από όλα τα έργα της μουσικής - μέσα από την κλασική μουσική, μέσα απ' τα συμφωνικά έργα - περνούν μηνύματα πολύ κατανοητά και προσιτά στο λαό. Γιατί, δυστυχώς, ένα απ' τα μεγάλα προβλήματα της πολιτιστικής υποκουλτούρας, είναι η διάδοση μιας ψεύτικης και παραπλανητικής θέσης ότι υπάρχουν ορισμένα είδη Τέχνης και μουσικής για το λαό και άλλα για την άρχουσα τάξη.
Δεν είναι έτσι. Αρκεί, το κάθε έργο να δίνει είτε άμεσα είτε έμμεσα μηνύματα που καλλιεργούν την αισθητική, που καλλιεργούν την ψυχή, το πνεύμα. Και, τελικά, όταν γράφονται από δημιουργούς - αγωνιστές πάντα περνάει και το μήνυμα του αγώνα».