Σε μια κατάμεστη από κόσμο αίθουσα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης πραγματοποιήθηκε, την περασμένη Κυριακή, στα Γιάννενα εκδήλωση - παρουσίαση των εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής» για τα 90 χρόνια του ΚΚΕ, που διοργάνωσαν η ΝΕ Ιωαννίνων του ΚΚΕ και οι εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Αυτή η δύσκολη και συνάμα αναγκαία διαδικασία ιστορικής αποτίμησης των 90χρόνων του ΚΚΕ, της σημασίας που δίνει το ΚΚΕ να μελετηθούν και φωτιστούν ζητήματα και πτυχές της πλούσιας αγωνιστικής διαδρομής του, του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος συνολικά, στην πάλη για το δίκιο της εργατικής τάξης και του λαού, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, κόντρα στο σκοταδισμό και στη διαστρέβλωση της Ιστορίας του από την αστική τάξη και τους οπορτουνιστές, ήταν τα ζητήματα που αναδείχτηκαν στην εκδήλωση.

Σε αυτήν την κατεύθυνση προβλήθηκαν αρχικά στην εκδήλωση η θεματολογία και το περιεχόμενο των ειδικών εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής» που αφορούν τα «Προγραμματικά Ντοκουμέντα» όλων των συνεδρίων του ΚΚΕ, τα «Πρακτικά της 12ης Ευρείας Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ» το 1968 και το ιστορικό-φωτογραφικό Λεύκωμα «90 χρόνια ΚΚΕ πρωτοπόρα θεωρία, πρωτοπόρα δράση».

Στην παρέμβασή του ο Κύριλλος Παπασταύρου, υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής του ΚΚΕ, στάθηκε, μεταξύ άλλων, στα ιστορικά συμπεράσματα που συμβάλλουν αποφασιστικά στην ιδεολογικοπολιτική ισχυροποίηση του Κόμματος. Συμβάλλουν στον εμπλουτισμό των στρατηγικών του επεξεργασιών και απαντούν στην προσπάθεια αστών και οπορτουνιστών να εμποδίσουν με κάθε τρόπο την όποια προσπάθεια πραγματοποίησης των επαναστατικών στόχων του ΚΚΕ, της ανατροπής του καπιταλισμού και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Μέρος της προσπάθειας αυτής αποτελεί, όπως ανέφερε, και η διαστρέβλωση της Ιστορίας του ΚΚΕ ως στοιχείο της αντικομμουνιστικής επίθεσης.

«Το ενδιαφέρον αστών και οπορτουνιστών, είπε, δεν είναι προφανώς η επισήμανση των αδυναμιών και των λαθών του ΚΚΕ, στο στόχαστρό τους βρίσκεται η επαναστατική φυσιογνωμία του. Δε συγχωρούν στο ΚΚΕ ότι, παρά τις όποιες, τυχόν, ταλαντεύσεις σημειώθηκαν στην πορεία του, δεν κατάφεραν να το βάλουν στο χέρι, ούτε μέσω της κρατικής αστικής καταστολής ούτε μέσω της οπορτουνιστικής διάβρωσής του, της ενσωμάτωσής του στο αστικό πολιτικό σύστημα.

Δεν είναι τυχαία, άλλωστε, και τα ζητήματα στα οποία επικεντρώνουν την αντιπαράθεση με την Ιστορία του ΚΚΕ, όπως π.χ., στο γεγονός ότι το ΚΚΕ καθοδήγησε τον αγώνα του ΔΣΕ, που απείλησε ανοιχτά την εξουσία της αστικής τάξης στη χώρα μας και δεν επέλεξε το δρόμο του συμβιβασμού με το αστικό πολιτικό σύστημα. Στη σταθερή στάση του ΚΚΕ της υπεράσπισης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, στην αντίθεσή του σε κάθε μορφή εκδήλωσης της αντεπανάστασης. Το γεγονός ότι το ΚΚΕ δεν ανέχτηκε τον οπορτουνισμό στις γραμμές του και, σε κάθε ιστορική περίοδο, συγκρούστηκε μαζί του με τον πλήρη οργανωτικό διαχωρισμό με αυτόν κ.ά.

Η κριτική αποτίμηση για ένα ΚΚ της πορείας του, επισήμανε, είναι υποχρέωση του Κόμματος. Γι' αυτό και το ΚΚΕ όχι μόνο δεν τη φοβάται, αλλά και την επιδιώκει. Γι' αυτό το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που ασχολείται συστηματικά με τη μελέτη της Ιστορίας του, έχει αναγνωρίσει ανοιχτά όποια λάθη και παραλείψεις του. Η αναγνώριση των λαθών είναι προϋπόθεση για τη διόρθωσή τους, είναι εργαλείο για την αποφυγή της όποιας επανάληψής τους. Αυτό που κρίνεται είναι μια πορεία 90 χρόνων αφοσιωμένη στην πάλη για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, για το σοσιαλισμό.

Η διαδικασία της ιστορικής αποτίμησης δεν είναι υπόθεση κάποιων ειδικών του Κόμματος, είναι και πρέπει να είναι αποτέλεσμα συλλογικής διαδικασίας. Αυτόν άλλωστε το χαρακτήρα έχει το γεγονός ότι με Διακηρύξεις της ΚΕ, που κυκλοφόρησαν μαζικά, δημοσιεύτηκαν στον κομματικό Τύπο, έφτασαν στα κομματικά μέλη, τους φίλους του Κόμματος, το ΚΚΕ τοποθετήθηκε - σε πρώτη φάση - για μια σειρά ιστορικά ζητήματα, όπως π.χ. τα 60χρονα από την Αντιφασιστική Νίκη, τα 60χρονα από την ίδρυση του ΔΣΕ, τα 90χρονα της Οχτωβριανής Επανάστασης, τα 90χρονα από την ίδρυση του ΚΚΕ. Οργανώνοντας, ταυτόχρονα, εκατοντάδες εκδηλώσεις και συζητήσεις σε όλη την Ελλάδα που είχαν ως στόχο την περαιτέρω προβολή και εκλαΐκευση αυτών των θέσεων».

Καταλήγοντας ο Κύριλλος Παπασταύρου, αναφέρθηκε στη σειρά εκδόσεων της «Σύγχρονης Εποχής», αφιερωμένης στα 90 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ, που έρχεται να συμβάλει και δίνει τη δυνατότητα για προσέγγιση σημαντικών ζητημάτων σε σχέση με την ιστορία του Κόμματος. Και στη συνέχεια που θα δοθεί μετά το 18ο Συνέδριο, όπου θα προταθεί, σύμφωνα με τις Θέσεις της ΚΕ, να διοργανωθεί Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με θέμα την Ιστορία του ΚΚΕ.

Από την πλευρά του ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής του ΑΠΘ, συνόψισε τις λαϊκές κατακτήσεις και τα δικαιώματα, τη συμβολή στην εθνική και κοινωνική απελευθέρωση που πρόσφερε ο κομμουνισμός στην ιστορία της ανθρωπότητας στον 20ό αιώνα, στο κίνημα της εργατικής τάξης και των λαών. Αναφέρθηκε στην προσπάθεια που καταβάλλεται αυτές οι κατακτήσεις όχι μόνο να ξεχαστούν από τους πολλούς ανθρώπους, αλλά να γίνουν και μισητές, αν είναι δυνατόν!

«Η αναθεώρηση της ιστορίας του εργατικού κινήματος του κομμουνισμού δε στοχεύει μόνο στα περασμένα αναχρονιστικά που περάσανε οι κομμουνιστές, μ' αυτό που ακούμε πάρα πολύ συχνά, ακούμε οι κομμουνιστές, να μας λένε σήμερα: "Τι τα σκέφτεστε αυτά", "αυτά είναι πράγματα άλλων εποχών" ή "με τι ασχολείσαι", "έχει αλλάξει ο κόσμος" και άλλα τέτοια καλώντας μας να τα ξεχάσουμε...

Ταυτόχρονα, γίνεται μια τεράστια προσπάθεια να χαρακτηριστεί το εργατικό κίνημα και ο κομμουνισμός σαν "το μεγαλύτερο εγκληματικό κίνημα της ιστορίας, σαν μια υπόθεση φονιάδων, να στιγματιστεί στο μυαλό των ανθρώπων". Πάνω σε αυτό το στόχο οι επενδύσεις της αστικής προπαγάνδας είναι τεράστιες τόσο που μας κάνουν αισιόδοξους, είπε ο ομιλητής, επισημαίνοντας πως: Οταν εχθρός επενδύει τόσα πράγματα στο να δυσφημήσει μια κατάσταση, σημαίνει ότι τη φοβάται αυτή την κατάσταση, σημαίνει ότι η κατάσταση αυτή δεν τελείωσε, ότι έχει μέλλον».

Ο Γ. Μαργαρίτης αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε παραδείγματα παραποίησης και διαστρέβλωσης της ιστορίας του εγχώριου και διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Τέτοια που προσπαθούν να καθιερωθούν, χωρίς επιστημονική υπόσταση, ως γεγονότα από αστούς ιστορικούς, σημειώνοντας ότι δε στηρίζουν μόνο τον εξοβελισμό των κομμουνιστών. Αλλά «επίσημοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, όπως η ΕΕ, βγάζουν ψηφίσματα και ανακαλύπτουν γενοκτονίες, δίνεται το πράσινο φως για πραγματικές διώξεις σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, κάτι που αποτελεί απειλή και για τις άλλες χώρες. Γίνεται αναθεώρηση του ορθού λόγου και της επιστήμης, έχουμε υποκειμενικές κατασκευές προβάλλοντας ως μόνη επιστημονική ιδιότητα ότι είναι αυτή των ισχυρών ΕΕ και ΝΑΤΟ».

«Μέσα από το σκοταδισμό, σημείωσε παρακάτω ο ομιλητής, φτάνουμε στην υποταγή, στο ραγιαδισμό και στην επιστημονική ιδεολογική εξαθλίωση. Ισως η υπερβολική επιτυχία της αστικής τάξης μετά το τέλος του 20ού αιώνα, που πίστεψαν ότι η ιστορία τελείωσε και ότι δεν υπάρχει αμφισβήτηση και ότι είμαστε όλοι ευτυχισμένοι γιατί οι κανόνες της οικονομίας έγιναν κανόνες της πολιτικής, τους έχει οδηγήσει να καβαλήσουν το καλάμι και έτσι θεωρητικά τους αρκούν αυτά τα εφόδια.

Αν θέλετε, κατέληξε, μας διευκολύνει αυτό στην αντεπίθεσή μας, γιατί με αυτά τα θεωρητικά εφόδια κυριολεκτικά μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι αυτή γνώση. Μια γνώση απελευθερωτική υπάρχει, επιστήμη υπάρχει, ιδέες για το πώς θα χτίσουμε έναν κόσμο αυριανό υπάρχουν και όταν υπάρχουν ιδέες υπάρχει και πολιτική».