Αυτό είναι το ...«μεγάλο έργο» της κυβέρνησης, για το οποίο υπερηφανεύονται σε κάθε ευκαιρία και όπου βρουν μικρόφωνο οι αρμόδιοι. Και το πιο τραγελαφικό; Μόλις πριν ένα μήνα, σε κυβερνητική σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό, ανακοινώθηκε ότι, δήθεν, πάρθηκαν «μέτρα επιτάχυνσης» της αποκατάστασης των σεισμοπλήκτων και «απλούστευσης των διαδικασιών»! Το μόνο, όμως, που αποδείχτηκε είναι πως και αυτά τα μέτρα ήταν ένα απροκάλυπτο «αλαλούμ».
Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν η κυβέρνηση αρνείται επίμονα την αύξηση της στεγαστικής συνδρομής και τα τιμολόγια, που έχει θεσπίσει και είναι αναγκασμένες να εγκρίνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες, δεν καλύπτουν ούτε στο ελάχιστο το πραγματικό κόστος, το οποίο καλούνται να καταβάλουν οι σεισμόπληκτοι, τόσο για τις επισκευές, όσο και για τις ανακατασκευές των σπιτιών τους ή της επαγγελματικής τους στέγης;
Από την άλλη πλευρά, τα γραφειοκρατικά εμπόδια εξακολουθούν να ταλαιπωρούν τους χιλιάδες σεισμόπληκτους, σε τέτοιο βαθμό, που αποφεύγουν να διεκδικήσουν ακόμη και αυτήν την ανεπαρκή στεγαστική συνδρομή που δικαιούνται. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Από τα δεκάδες χαρτιά που ζητούν οι υπηρεσίες από τους σεισμόπληκτους να υποβάλουν, για τα οποία θα πρέπει να χάσουν πολλά μεροκάματα να τα αποκτήσουν; Από τους ελέγχους και επανελέγχους, που χρειάζεται να γίνουν για να δοθεί η στεγαστική συνδρομή; Τώρα αποκαλύπτεται και το εξής: Ενώ, υποτίθεται, έχει αποφασιστεί ότι το κόστος της οικοδομικής άδειας για τις ανακατασκευές των κατεδαφιστέων κτιρίων αποτελεί μέρος της στεγαστικής συνδρομής, όσοι σεισμόπληκτοι πηγαίνουν να πάρουν την άδειά τους (κοστίζει μέχρι και δύο - τρία εκατομμύρια) υποχρεώνονται να πληρώσουν όλα τα έξοδα προκαταβολικά, ενώ τους αναφαίρεται πως θα τους επιστραφούν μόλις ολοκληρωθεί η ανακατασκευή του σπιτιού τους.
Το «στοίχημα» της κυβέρνησης πέτυχε απόλυτα: Το έργο της αποκατάστασης παραπέμπεται στην άλλη δεκαετία - κι όσοι βιάζονται ας αρκεστούν στα «μπαλώματα»...