«Ευκαιρία», για να κλιμακώσουν την ολομέτωπη επίθεση κατά των λαών θεωρούν οι κυβερνήσεις της ΕΕ την καπιταλιστική κρίση, επιχειρώντας να φορτώσουν τα βάρη στους λαούς και να στηρίξουν τα κέρδη των μονοπωλίων.Την εκτίμηση αυτή επιβεβαίωσαν με πανηγυρικό τρόπο, ακόμα μια φορά, οι αποφάσεις που πήραν οι 27 ηγέτες της ΕΕ στη Σύνοδο Κορυφής την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή. Το πακέτο για τη στήριξη της «πραγματικής οικονομίας» αλλά και οι αποφάσεις για την ενέργεια και τις κλιματικές αλλαγές, σφραγίζονται από την κυρίαρχη βούληση για διασφάλιση της κερδοφορίας των ευρωμονοπωλίων, ώστε να εξευρεθεί «ασφαλής διέξοδος» από την κρίση υπερσυσσώρευσης και υπερπαραγωγής που πλήττει την «ευρωοικονομία». Ταυτόχρονα, πήραν αποφάσεις για τη θεσμική θωράκιση του ευρωοικοδομήματος, μέσω της επικύρωσης της αντιδραστικής ευρωσυνθήκης της Λισαβόνας, παρακάμπτοντας με πραξικοπηματικό τρόπο το «όχι» του ιρλανδικού λαού. Η τέταρτη σημαντική απόφαση αφορά την ανανέωση των προσπαθειών για τη δημιουργία του «ευρωστρατού», που θα μπορεί να επεμβαίνει σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη, στο πλαίσιο του «πρωταγωνιστικού» ρόλου που θέλει να κατακτήσει στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Είναι ολοφάνερο ότι οι 27 αντιμετωπίζουν την κρίση ως εφαλτήριο, για να προωθήσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα όσα σχεδίαζαν τα προηγούμενα χρόνια...
1. Αναφορικά, με την αντιμετώπιση της καπιταλιστικής κρίσης, οι 27 εκτίμησαν ότι «η ζώνη του ευρώ, αν όχι ολόκληρη η ΕΕ, απειλούνται με ύφεση», από την οποία δεν πρόκειται να βγει πριν από το 2011, σύμφωνα με τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις των αξιωματούχων της ΕΕ. Με βάση αυτές τις προβλέψεις, οι κυβερνήσεις της ΕΕ μετά το πακέτο διάσωσης των τραπεζών ύψους 2 τρισεκατομμυρίων ευρώ, ενέκριναν συμπληρωματικό πακέτο ύψους 200 δισ. ευρώ (ή 1,5% του ΑΕΠ της ΕΕ), που θα πάει κατ' ευθείαν για τη στήριξη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.
Πρόκειται, βέβαια, για λεφτά που βγαίνουν από τους κρατικούς προϋπολογισμούς και γι' αυτό δεν μπορούν όλα τα κράτη - μέλη να κάνουν χρήση του πακέτου αυτού, ιδιαίτερα εκείνα που έχουν υπερβεί το όριο του 3% του ΑΕΠ για το δημοσιονομικό έλλειμμα ή του 60% για το δημόσιο χρέος. Μεταξύ των κρατών αυτών περιλαμβάνεται βέβαια και η χώρα μας, που όχι μόνο δεν πρόκειται να δώσει νέα ψίχουλα στους οικονομικά ασθενέστερους, αλλά θα εντείνει τις φοροεπιδρομές στα λαϊκά νοικοκυριά, το πάγωμα των μισθών και συντάξεων, τις ιδιωτικοποιήσεις, κ.ο.κ... Ομως, το κυρίαρχο είναι το «συνοδευτικό» πακέτο με τις «μεταρρυθμίσεις» στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Λισαβόνας, με βασικό στόχο την «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων». Στο πλαίσιο αυτό, προωθείται η γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, η καθιέρωση του 70ωρου, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, το «πάγωμα» ή και η μείωση των αποδοχών, κ.ο.κ.
2. Προκλητικές και κατ' εξοχήν καταστροφικές για το περιβάλλον ήταν οι αποφάσεις που πήραν οι «27» για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών. Στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν μπαίνει κανένας περιορισμός στην παραγωγή ρύπων από τις μεγάλες ρυπογόνες βιομηχανίες, αλλά θα συνεχίσουν να μολύνουν την ατμόσφαιρα και να αυξάνουν τα υπερκέρδη τους. Οι μεγαλόστομες διακηρύξεις των ηγετών της ΕΕ περί ηγετικού ρόλου στην αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών αποδείχτηκαν μια φούσκα, καθώς το εμπόριο των ρύπων κατοχυρώνει το «δικαίωμα» των ρυπογόνων βιομηχανιών να συνεχίσουν να μολύνουν ανενόχλητες. Οι ηγέτες των μεγάλων κρατών - μελών (Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας, Πολωνίας, κ.ο.κ.) φρόντισαν να διασφαλίσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων στην ηλεκτροπαραγωγή, στην τσιμεντοβιομηχανία, στο χάλυβα, στα αυτοκίνητα, κ.ο.κ., αδιαφορώντας επιδεικτικά για την καταστροφή του περιβάλλοντος.
3. Στη Σύνοδο υπήρξε συμφωνία μεταξύ των ηγετών της ΕΕ για το «θεσμικό» (διάβαζε πραξικοπηματικό) τρόπο παράκαμψης του ιρλανδικού «Οχι», ώστε να τεθεί σε ισχύ η αντιδραστική ευρωσυνθήκη της Λισαβόνας στα τέλη του 2009. Η ιρλανδική κυβέρνηση δεσμεύτηκε να προχωρήσει στη διεξαγωγή δεύτερου δημοψηφίσματος, πριν από τον ερχόμενο Νοέμβρη που λήγει η θητεία της Κομισιόν. Ως αντάλλαγμα πήρε «νομικές εγγυήσεις» ότι η εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας δε θα επηρεάσει την «παραδοσιακή πολιτική ουδετερότητα της Ιρλανδίας», τη φορολογική πολιτική της, κ.ά. Επιπλέον, αποφασίστηκε ομόφωνα, μετά από αίτημα της Ιρλανδίας, όλα τα κράτη - μέλη να διατηρήσουν τον επίτροπό τους στην Κομισιόν, καταργώντας τη σχετική διάταξη της ευρωσυνθήκης της Λισαβόνας που προέβλεπε ότι από το 2014 ο αριθμός των Επιτρόπων δε θα πρέπει να είναι μεγαλύτερος από τα 2/3 των κρατών - μελών.
4. Νέα ώθηση επιχειρείται να δοθεί στη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, μέσω της «Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας» (ΕΠΑΑ) και της συγκρότησης του ευρωστρατού. Στη σχετική δήλωση των «27» τονίζεται ότι η ΕΠΑΑ «θα εξακολουθήσει να αναπτύσσεται σε πλήρη συμπληρωματικότητα με το ΝΑΤΟ», αλλά και στο πλαίσιο «της τήρησης της αντίστοιχης αυτονομίας ως προς τη λήψη αποφάσεων». Η ενίσχυση του στρατιωτικού βραχίονα απορρέει από το ότι «έχει αναλάβει αυξανόμενες ευθύνες, όπως μαρτυρούν οι όλο και περισσότερο φιλόδοξες και διαφοροποιημένες, στρατιωτικές και μη επιχειρήσεις της ΕΕ», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στη δήλωση. Επιπλέον, η ΕΕ επιδιώκει να αναλάβει «περισσότερο δραστήριο ρόλο στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, της διάδοσης όπλων μαζικής καταστροφής, του οργανωμένου εγκλήματος και των επιθέσεων στον κυβερνοχώρο». Για να ανταποκριθεί στον ενισχυμένο ρόλο της στο ιμπεριαλιστικό σύστημα η ΕΕ θα πρέπει, όπως τονίζεται, «να είναι σε θέση να διεξάγει ταυτόχρονα, εκτός του εδάφους της, σειρά μη στρατιωτικών αποστολών και στρατιωτικών επιχειρήσεων διαφορετικής εμβέλειας, που αντιστοιχούν στα πιθανότερα σενάρια». Ο συγκεκριμένος στόχος που έχει τεθεί είναι να μπορεί μέχρι το 2010 να αναπτύξει 60.000 στρατιώτες μέσα σε 60 μέρες «σε μια μείζονα επιχείρηση», αλλά ταυτόχρονα να μπορεί να ανταποκριθεί και σε άλλες σημαντικές «επιχειρήσεις σταθεροποίησης και ανασυγκρότησης»...
Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ