ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ διεθνώς ο ανθρωπισμός αυτές τις μέρες. Ταιριάζει άλλωστε με το εορταστικό «στιλ» των ημερών.

Οι πάντες, από τον ΟΗΕ μέχρι την Ευρωπαϊκή Ενωση, ως και οι ...ΗΠΑ, δηλώνουν προθυμότατοι να στείλουν ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστίνιους.

Τι άλλο θα μπορούσαν, άλλωστε, να κάνουν, όταν συμβαίνουν τόσο τρομερά πράγματα σε μια γωνιά του πλανήτη;

Για τα οποία, φυσικά, τίποτε δεν ξέρουν και με κανέναν τρόπο δεν εμπλέκονται. (Αν εξαιρέσουμε, φυσικά, τη μόνιμη οικονομική βοήθεια, ώστε να διαθέτει το Ισραήλ έναν από τους μεγαλύτερους και πιο σύγχρονους στρατούς στον κόσμο).

Ειδικά η ΕΕ, μάλιστα, διακηρύττει σε όλους τους τόνους ότι είναι ...κατά της βίας και ζητάει την κατάπαυση του πυρός.

Και θα συνεχίσει να τη ζητάει, μέχρι να ολοκληρώσει και τούτη τη φορά τις επιχειρήσεις του ο ισραηλινός στρατός. Υπάρχουν στόχοι, βλέπετε, που πρέπει να επιτευχθούν.

Οσο για τους «δικούς μας», την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, καλύτερα να μη λένε τίποτε.

Γιατί δηλώσεις «ίσων αποστάσεων» και γενικόλογες εκκλήσεις για ειρήνη μόνον ως ακατάσχετη και εκνευριστική πολυλογία μπορούν να γίνουν αντιληπτές.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ δεν το γνώριζαν, η κυβέρνηση τρέφει τεράστιο σεβασμό στη Δικαιοσύνη και την ανεξαρτησία της.

Αυτό ήθελε να μας δείξει χτες ο πρωθυπουργός που συναντήθηκε με την Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων. Το διευκρίνισε, άλλωστε, και ο υπουργός Δικαιοσύνης.

Να υποθέσουμε ότι λόγω του απεριόριστου σεβασμού στην ανεξαρτησία (και αυτή) η κυβέρνηση διορίζει την ηγεσία της Δικαιοσύνης;

Κάτι διώξεις δικαστικών που είχαν συνδικαλιστική δράση είναι κι αυτές δείγμα ...σεβασμού;

Για να μη συζητήσουμε για την κατάσταση των δικαστηρίων, όπου μόνο για μαύρο χάλι μπορεί να μιλήσει κανείς.