Η χρονιά που πέρασε ήταν μια χρονιά πλούσια σε εργατικούς αγώνες. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, με καθοριστική τη συμβολή των μελών, των οπαδών και των φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, άφησε και το 2008 ανεξίτηλη τη σφραγίδα του σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, αξιοποιώντας κάθε μορφή πάλης. Σαν αποτέλεσμα, το ΠΑΜΕ κατέγραψε νέα ποιοτικά βήματα, ενισχύθηκε με νέες δυνάμεις, καταξιώθηκε στη συνείδηση ακόμα περισσότερων εργαζομένων. Εβαλε στη δράση νέους και νέες από δύσκολους χώρους, κύρια από τον ιδιωτικό τομέα, κατέγραψε νέα βήματα στην κοινή δράση με τα σύμμαχα στρώματα των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ.

Στη βάση αυτής της πλούσιας πείρας, που χρόνο με το χρόνο γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, στο στέρεο έδαφος της δουλειάς που αναπτύχθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μπαίνει με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία στη νέα αγωνιστική χρονιά. Η ανάγκη να αντιστοιχηθεί το κίνημα με την αυξανόμενη επιθετικότητα του κεφαλαίου, να ανασυνταχτεί και να αντεπιτεθεί, δημιουργεί νέα, αυξημένα καθήκοντα για το ΠΑΜΕ, τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες που δρουν μέσα από τις γραμμές του. Για τους αγώνες της προηγούμενης χρονιάς και τα βασικά μέτωπα πάλης που παραμένουν ανοιχτά μπροστά στους εργαζόμενους, ο «Ρ» συζητάει σήμερα με τον Γιώργο Σκιαδιώτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο του Εργατικού - Συνδικαλιστικού Τμήματός της.

-- Το 2008 αναπτύχθηκαν σοβαροί εργατικοί αγώνες. Πώς αποτιμά το ΚΚΕ το περιεχόμενο, τον προσανατολισμό και τη μαζικότητα αυτών των αγώνων;

-- Ολο το προηγούμενο διάστημα εκδηλώθηκαν αγώνες στους τόπους δουλειάς, σε κλαδικό και πανελλαδικό επίπεδο. Αγώνες ενάντια στη λιτότητα, για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, για τα εργασιακά δικαιώματα, κατά της διευθέτησης του εργάσιμου χρόνου, για την Κοινωνική Ασφάλιση, κατά των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αγώνες ενάντια στις απολύσεις, στο κλείσιμο εργοστασίων, στα εργοδοτικά εγκλήματα («ατυχήματα») στους χώρους δουλειάς, ενάντια στην κρατική και εργοδοτική βία, στον αυταρχισμό και την καταστολή. Ενάντια στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια. Αγώνες για τα δικαιώματα των μεταναστών κλπ.

Οι κινητοποιήσεις, οι αγώνες που οργανώθηκαν από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, από το ΠΑΜΕ, είχαν ποιοτικά χαρακτηριστικά και ελπιδοφόρα στοιχεία για τη συνέχεια. Είχαν μαζικότητα (αυξημένα ποσοστά σε απεργίες και συγκεντρώσεις), πήραν μέρος νέες δυνάμεις, πλατύτερες δυνάμεις, που έκαναν το πρώτο βήμα και συναντήθηκαν με το ταξικό κίνημα. Στηρίχτηκαν σε αιτήματα, στόχους πάλης που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες, την ώρα που οι αντίπαλοι της εργατικής τάξης χρησιμοποιούν όλα τα μέσα, για να χτυπήσουν ακόμα περισσότερο την απαιτητικότητα και το διεκδικητικό κίνημα.

Πολύ περισσότεροι εργαζόμενοι, μεταξύ των οποίων νέοι και νέες, σε αρκετούς από αυτούς τους αγώνες πήραν μέρος στην προετοιμασία αλλά και στην περιφρούρηση των απεργιών, των συλλαλητηρίων, των πολύμορφων κινητοποιήσεων. Ενας σημαντικός αριθμός στελεχών, δυνάμεων του ταξικού κινήματος μπήκαν σε εργοστάσια, σε επιχειρήσεις, μίλησαν με τους εργαζόμενους, συγκρούστηκαν με την εργοδοσία, με τραμπούκικους, απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, πρωτοστάτησαν στην οργάνωση των εργαζομένων.

Πραγματοποιήθηκαν αγώνες που αντιμετωπίστηκαν με μεγαλύτερο αίσθημα αλληλεγγύης και υποστήριξης από άλλα τμήματα εργαζομένων, κόντρα στον λεγόμενο «κοινωνικό αυτοματισμό», στις διασπαστικές προσπάθειες που χρησιμοποιούν σχεδιασμένα οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όλα τα χρόνια. Εγιναν περισσότερα βήματα στην κοινή δράση, πάνω σε κοινά αιτήματα του εργατικού κινήματος, των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, της μικρής αγροτιάς, των μαθητών, σπουδαστών, φοιτητών. Κι αυτή η μικρή για τώρα κατάκτηση είναι εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα, διαμορφώνει βάσεις για την κοινωνική συμμαχία. Αξιοποιήθηκε πλούτος μορφών δράσης, μαζικές παραστάσεις, συγκεντρώσεις, πορείες, καταλήψεις, κλείσιμο δρόμων, κλπ. Αξιοποιήθηκε η εργατική - λαϊκή δημιουργική φαντασία στην ανάδειξη των προβλημάτων και την προβολή των αιτημάτων.

Αυτή η συστηματική δράση, αυτό το πλατύ άνοιγμα, είναι ένας σημαντικός παράγοντας που συνέβαλε στην ωρίμανση της συνείδησης πλατιών λαϊκών δυνάμεων. Κι αυτό εκδηλώνεται, για παράδειγμα, με τη μεγαλύτερη απόρριψη του δικομματισμού, του ευρωμονόδρομου, της αντιλαϊκής πολιτικής, της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από περισσότερους εργαζόμενους.

Με δυο λόγια, οι αγώνες που έγιναν είναι πολύ χρήσιμη βάση για συμπεράσματα που τονίζουν τη σημαντική σημασία της ενίσχυσης του ΠΑΜΕ, των ταξικών συνδικάτων σε αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Παίρνοντας υπόψη ότι από την ίδια την πείρα αποδεικνύεται πως οι δυνάμεις αυτές δεν έχουν σχέση με τα συμφέροντα των εργαζομένων. Τα όρια των κινήσεών του και των κινητοποιήσεων που ανακοινώνει ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, καθορίζονται από την αποδοχή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, των αντιδραστικών αλλαγών της ΕΕ και των κυβερνήσεων που ανέτρεψαν, που ανατρέπουν δικαιώματα.

Τα όρια έφταναν μέχρι την επιλογή του διαχειριστή (της εταιρείας ή του κράτους), τη μερική ή συνολική ιδιωτικοποίηση ή την επιλογή ιδιώτη. Τη χρηματοδότηση καπιταλιστών για να μη γίνουν δήθεν απολύσεις, την υπό όρους στήριξη τραπεζών και γενικά των καπιταλιστών για την αντιμετώπιση της κρίσης, την αυταπάτη μιας πιο φιλολαϊκής Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αγώνες αποσπασματικοί, απεριφρούρητοι.

-- Πώς συνέβαλαν οι ταξικές δυνάμεις στην ανάπτυξη και τον προσανατολισμό των αγώνων;

-- Ο ρόλος του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ο ρόλος του ΠΑΜΕ, στην ανάπτυξη, στον προσανατολισμό των αγώνων ήταν και είναι καθοριστικός. Είναι αδιανόητο να φανταστεί κανείς εκδήλωση και ανάπτυξη αυτών των αγώνων χωρίς την παρουσία του ΠΑΜΕ και βεβαίως χωρίς την ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ, των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών, των ΚΝιτών, των φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ, που πραγματικά είναι στην πρώτη γραμμή.

Ο ρόλος του ΠΑΜΕ ήταν καθοριστικός ώστε:

• Να κερδίσει έδαφος στη συνείδηση περισσότερων εργαζομένων η αντίληψη, η θέση ότι υπάρχουν δύο δρόμοι ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας και γενικότερα.
• Να τεθούν υπό αμφισβήτηση, να δεχτούν πλήγμα ή και να χρεοκοπήσουν στις συνειδήσεις περισσότερων εργαζομένων όροι και έννοιες όπως «ανταγωνιστικότητα», «κερδοφορία», «λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια», ο «κοινωνικός διάλογος», οι ιδιωτικοποιήσεις, το Μάαστριχτ.
• Να εξοπλιστεί, να εφοδιαστεί το κίνημα με ένα σημαντικό πλαίσιο στόχων πάλης και αιτημάτων που στηρίζεται σε βασικούς άξονες που εκφράζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων. Για παράδειγμα, στο ποιος παράγει τον πλούτο και ποιος τον καρπώνεται, στις σύγχρονες απαιτήσεις και ανάγκες της εργατικής οικογένειας. Γιατί είναι αναγκαιότητα να διεκδικείς 1.400 ευρώ κατώτερο μισθό, 1.120 ευρώ κατώτερη σύνταξη και επίδομα ανεργίας - σύνταξη στα 55 και 60, αποκλειστικά δημόσια - δωρεάν, αναβαθμισμένη Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, πλήρη - σταθερή εργασία για όλους, σταθερό 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο κλπ.
• Στην πραγματοποίηση επιτυχημένων απεργιών, ακόμα και απεργιών πανελλαδικής εμβέλειας, με ευθύνη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος - για την υπογραφή ΣΣΕ, απεργίες των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ κ.ά. -, σε αντίθεση με τη ΓΣΕΕ, την ΠΝΟ, τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.
• Στην προετοιμασία, στην περιφρούρηση των αγώνων, στη συμμετοχή περισσότερων εργαζομένων, με ηρωική προσπάθεια των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στα εργοδοτικά γκέτο, ιδιαίτερα του ιδιωτικού τομέα, με συμμετοχή εργατικής, φοιτητικής νεολαίας σ' αυτό το σχολειό της διαπαιδαγώγησης.
• Στα βήματα που έγιναν στην κοινωνική συμμαχία, την κοινωνική δράση εργατών, ΕΒΕ, αγροτών, φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών.
• Στο να αντιμετωπιστεί η βία, η καταστολή, ο αυταρχισμός, η δολοφονία του μαθητή, η απόπειρα ενάντια στο δεύτερο μαθητή, όχι ως απόκλιση, υπέρβαση καθήκοντος κάποιων στους κατασταλτικούς μηχανισμούς, κάποιων παρακρατικών μηχανισμών ή μιας κυβέρνησης αυταρχικής, αλλά ως πλευρά της καθημερινής βίας της δικτατορίας των μονοπωλίων, σαν το αναπόσπαστο κομμάτι κάθε αντιλαϊκής πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
• Στο να μην πετύχει η προσπάθεια - που είναι σε εξέλιξη - διαφόρων κέντρων, αλλά και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, η αγανάκτηση, ο θυμός της εργατικής τάξης και της νεολαίας, με αφορμή και το φόνο του μαθητή, να εκφραστεί με τρόπο άναρχο, χωρίς αιτήματα και στόχους, να μην ταυτιστεί με τους κουκουλοφόρους και την τυφλή βία, αλλά να αναδειχτεί η ανάγκη της οργανωμένης, μαζικής, περιφρουρημένης με αιτήματα και στόχους, πολύμορφης πάλης του εργατικού νεολαιίστικου και γενικότερα του λαϊκού κινήματος.

-- Ποια στοιχεία τεκμηριώνουν την αποτελεσματικότητα της ταξικής γραμμής στο συνδικαλιστικό κίνημα, των αγώνων που αναπτύχθηκαν;

-- Ολη η ιστορία του εργατικού κινήματος τόσο στη χώρα μας, όσο και διεθνώς είναι γεμάτη παραδείγματα για το ποια γραμμή είναι ωφέλιμη και αποτελεσματική για τους εργαζόμενους. Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, η γραμμή της κοινωνικής συναίνεσης, των κοινωνικών διαλόγων είναι συνυφασμένα με την υποχώρηση, το συμβιβασμό, τη μείωση της απαιτητικότητας των εργαζομένων. Το 8ωρο, η Κοινωνική Ασφάλιση, οι συλλογικές συμβάσεις, το σύνολο των κατακτήσεων έχουν μέσα τους την επίπονη προσπάθεια του ταξικού ρεύματος, έχουν σημαδευτεί από τη σφραγίδα της ταξικής πάλης.

Ακόμα και στις συνθήκες της αντεπανάστασης, της προσωρινής υποχώρησης του εργατικού κινήματος, της ολομέτωπης επίθεσης του ιμπεριαλισμού, του κεφαλαίου για να ικανοποιήσει τις σύγχρονες, απαιτητικές του ανάγκες, ακόμα και στις συνθήκες που είναι πολύ αρνητικοί οι συσχετισμοί δύναμης, το ταξικό ρεύμα μάχεται καθημερινά και με προοπτική και καταγράφει επιτυχίες.

Καταγράφει επιτυχίες στην οργάνωση της αντίστασης, στην καθυστέρηση, στην παρεμπόδιση αντιλαϊκών μέτρων. Στην αποσόβηση, ματαίωση απολύσεων, στην επαναπρόσληψη απολυμένων στην αντιμετώπιση κρουσμάτων αυταρχισμού. Στην επιβολή μέτρων προστασίας της ασφάλειας, της υγείας των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς. Στην υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, στην απόσπαση αυξήσεων που σπάνε την εισοδηματική πολιτική και είναι μεγαλύτερες από αυτές της ΓΣΕΕ και συνολικά των συνδικαλιστικών οργανώσεων που ελέγχονται από την ΠΑΣΚΕ, τη ΔΑΚΕ, την «Αυτόνομη Παρέμβαση».

Και, βεβαίως, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες στη χώρα μας και διεθνώς, η αποτελεσματικότητα των αγώνων, η ικανότητα του συνδικαλιστικού κινήματος να αμυνθεί και να αντεπιτεθεί συνδέονται με δύο καθοριστικής σημασίας ζητήματα. Την ενίσχυση, την ενδυνάμωση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, το δέσιμό του με περισσότερους τόπους δουλειάς, το δυνάμωμά του με νέα σωματεία, συνδικαλιστές, εργαζόμενους και βεβαίως την πολιτική, οργανωτική, εκλογική ενίσχυση της δύναμης του ΚΚΕ, του πρωτοπόρου αγωνιστή και αιμοδότη του εργατικού - λαϊκού κινήματος.