Με 127 εργαζόμενους να χάνουν τη ζωή τους στη μάχη για το μεροκάματο «έφυγε» το 2008. Η εντατικοποίηση της εργασίας, η έλλειψη μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας στους τόπους δουλειάς, η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, η ένταση της εργοδοτικής τρομοκρατίας, η υποστελέχωση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) και ο περιορισμός του στον τυπικό έλεγχο για την εφαρμογή μιας νομοθεσίας που ούτως ή άλλως είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, είναι μερικές μόνο από τις αιτίες που μετατρέπουν τους τόπους δουλειάς σε κάτεργα.

Σύμφωνα μόνο με τα επίσημα στοιχεία του ΣΕΠΕ, τα οποία καταγράφουν ένα μόνο μέρος της πραγματικότητας, αφού πολλοί θάνατοι ή τραυματισμοί εργαζομένων δε δηλώνονται ποτέ, μέσα στην οκταετία 2000-2008 (για την ακρίβεια τα στοιχεία αφορούν το διάστημα μέχρι τις 30 Δεκέμβρη 2008), 1.221 εργάτες πλήρωσαν με τη ζωή τους την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» (βλ. αναλυτικά στοιχεία στον πίνακα). Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας υπολογίζεται ότι σε όλον τον κόσμο κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους 2,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι από εργατικά «ατυχήματα» και επαγγελματικές ασθένειες.

Την οργή που προκαλούν τα συγκλονιστικά αυτά στοιχεία μεγαλώνει ακόμα περισσότερο η κυνική ομολογία των ίδιων επιτελείων που σχεδιάζουν την πολιτική που ευθύνεται για το μακελειό στους τόπους δουλειάς: Αν εφαρμόζονταν τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί ετησίως τουλάχιστον 300.000 θάνατοι από «ατυχήματα» (από τους 350.000 που καταγράφονται κάθε χρόνο) και 200 εκατομμύρια «ατυχήματα» οποιασδήποτε φύσεως από τα 270 εκατομμύρια που σημειώνονται κάθε χρόνο σε τόπους δουλειάς...

Η «ανάπτυξη» που προωθεί η ΕΕ των μονοπωλίων είναι βουτηγμένη στο αίμα των εργαζομένων: Κάθε χρόνο 8.900 εργαζόμενοι σκοτώνονται σε εργατικά «ατυχήματα», ενώ 142.400 χάνουν τη ζωή τους από επαγγελματικές ασθένειες. Τα ίδια τα επιτελεία της ΕΕ καταγράφουν ότι στην Ευρώπη ένας άνθρωπος πεθαίνει κάθε 3,5 λεπτά από αιτίες σχετικές με την εργασία.

Ακόμα, στην ΕΕ:

• Το 1/3 από τους συνολικά 150.000 θανάτους που σημειώνονται ετησίως αποδίδεται στην έκθεση σε επικίνδυνες ουσίες στο περιβάλλον εργασίας. Για παράδειγμα, οι θάνατοι από αμίαντο ξεπερνούν τις 20.000. Το 2002, 95.581 θάνατοι που προκλήθηκαν από καρκίνο στην Ευρώπη των «27» σχετίζονταν με την εργασία.
• 300.000 εργαζόμενοι αποκτούν μόνιμη αναπηρία διαφόρων βαθμών.
• 350.000 εργαζόμενοι υποχρεώνονται να αλλάξουν δουλειά μετά από «ατύχημα» της τρέχουσας ή προηγούμενης απασχόλησής τους. 15.000 αποκλείονται οριστικά από την αγορά εργασίας.
• Το 35% των εργαζομένων «θεωρούν ότι η εργασία τους εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία τους».
• Το 28% των εργαζομένων δηλώνουν ότι υποφέρουν από προβλήματα που δε συνδέονται με ατύχημα, αλλά οφείλονται - ή μπορεί να οφείλονται - στην εργασία τους ή επιδεινώθηκαν λόγω της εργασίας.
• Ενας στους τέσσερις Ευρωπαίους εργαζόμενους επηρεάζεται από άγχος. Το οποίο θεωρείται το δεύτερο σε συχνότητα αναφερόμενο από εργαζόμενους πρόβλημα υγείας. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας εκτιμά ότι μέχρι το 2020 η κατάθλιψη θα καταστεί η κύρια αιτία ανικανότητας προς εργασία. Μάλιστα, στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Υγεία στην Εργασία αναφέρεται ότι η η κατάθλιψη θα αποτελέσει τα επόμενα χρόνια τη μεγαλύτερη «πρόκληση» για τους εργοδότες...