Το τεράστιο «κομβόι» των τρακτέρ των αγροτών της Καρδίτσας ξεκίνησε στις 12 το μεσημέρι από τον κόμβο της Ιτέας και μετά από μια διαδρομή 2,5 ωρών έφτασε στην Εθνική Οδό.

Ηταν μια διαδρομή που θύμισε σκηνές από τις μεγαλειώδεις αγροτικές κινητοποιήσεις της περιόδου 1996-98, καθώς εκατοντάδες τρακτέρ, με μαύρες σημαίες, κορνάροντας συνεχώς και δαιμονισμένα, κινούνταν αργά, σαν ένα πελώριο φίδι, διανύοντας μια απόσταση 60 και πλέον χιλιομέτρων, στο δρόμο Καρδίτσας - Λάρισας.

Στα πρόσωπα των ξωμάχων που τα οδηγούσαν - οι περισσότεροι από τους οποίους είναι νέοι στην ηλικία, που δουλεύουν σκληρά στο χωράφι, αλλά βλέπουν τον κόπο τους να πάει χαμένος, που θέλουν ένα καλύτερο μέλλον, αλλά τους το στερούν οι εκάστοτε κυβερνώντες και τα αφεντικά της ΕΕ - μπορούσε κανείς να διακρίνει τη μεγάλη οργή και την «ιερή» αγανάκτηση για τα βάσανα της μικρομεσαίας αγροτιάς, αλλά και την ασίγαστη αποφασιστικότητα για σκληρό αγώνα, τον ενθουσιασμό και την αισιοδοξία για την επιτυχή έκβαση της μάχης.

Και σαν τα τρακτέρ έφτασαν στον προκαθορισμένο προορισμό τους και παρατάχθηκαν στα δυο ρεύματα της Εθνικής Οδού, ήταν, πλέον, φανερό ότι σ' αυτόν τον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς η συμμετοχή είναι μαζική κι αυτό κανείς δεν μπορεί να το παραβλέψει. Οπως κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει την απόφαση του συνεπούς αγροτικού κινήματος να συνεχίσει και να εντείνει τον αγώνα, επιμένοντας στο ουσιαστικό περιεχόμενό του, δίνοντάς του αποτελεσματική δυναμική και σαφή προοπτική και μη επιτρέποντας σε «κάθε κατεργάρη» να τον υπονομεύσει εκ των έσω και να τον ξεστρατίσει από την πορεία του...