ΟΝΤΩΣ ΔΕΝ υπάρχει μηχανισμός που να δίνει «αυτόματα λύσεις» στα προβλήματα της φτώχειας και της ανεργίας, όπως είπε και ο Κώστας Καραμανλής στη Βουλή.

Το θέμα είναι όμως ότι υπάρχουν χιλιάδες μηχανισμοί, πολιτικές και κατευθύνσεις που δημιουργούν αυτόματα... προβλήματα.

Αν και οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν έχουν ένα σύστημα ώστε να... επαρκεί ο μισθός, έχουν ωραιότατα θεσμοθετήσει την απελευθέρωση των αγορών, ώστε αυτόματα να ακριβαίνουν τα προϊόντα.

Οταν πρόκειται γενικώς για τα συμφέροντα και κέρδη των πολυεθνικών και λύσεις βρίσκονται, και λεφτά βρίσκονται, και διάθεση υπάρχει και ο διεθνής παράγοντας βοηθάει.

Μόνο όταν πρέπει να γίνει κάτι για το λαό άπαντες στραβομουτσουνιάζουν, αντιδρούν, κινδυνολογούν και στέλνουν και τα ΜΑΤ για να εμπεδωθεί ο «κοινωνικός διάλογος».

ΕΙΠΕ ΚΙ ΑΛΛΟ όμως ο πρωθυπουργος. Οτι ουδείς έχει δικαίωμα να «προσποιείται άγνοια των επιπτώσεων της διεθνούς κρίσης» και ως εκ τούτου να μην απαιτεί οτιδήποτε.

Καλά θα κάνουν οι κυβερνώντες να μη μιλάνε για «προσποίηση», όσον αφορά το θέμα αυτό. Δεν τους... παίρνει.

Γιατί όταν παρουσιάζουν τη λεγόμενη κρίση ως «φαινόμενο» από τον ουρανό, για το οποίο κανείς δε φταίει, σαν να μην έχει καμία αιτία, τότε κοροϊδεύουν και μάλιστα χοντρά.

Πώς να το κάνουμε, αυτή η ιστορία έχει «ενόχους», το υπάρχον σύστημα όπου η κούρσα του ανταγωνισμού και των κερδών οδηγούν σε τέτοιες καταστάσεις.

Κι όταν λέμε «το σύστημα» εννοούμε τους πάντες, γιατί δεν υπάρχουν «καλές» και «κακές» πολυεθνικές, ούτε «τζογαδόροι» και «σοβαροί επιχειρηματίες». Ολοι το κέρδος κυνηγάνε ανεξέλεγκτα.

Μόνο που ακριβώς αυτά είναι που δε θέλουν να κουβεντιάζονται. Γιατί έτσι ο κόσμος καταλαβαίνει τι γίνεται και το χειρότερο αντιδρά σε όσους θέλουν να τον βάλουν ακόμη μια φορά να πληρώσει.