Ανθρωπάρια...
Στην ταινία «Αμφιβολία», που παίζεται ακόμα στις αίθουσες, ένας παπάς που κατηγορείται με ύπουλο, κρυφό και χυδαίο τρόπο, με ανεύθυνο κουτσομπολιό για παιδεραστία (σκεφτείτε πόσο χειρότερη είναι η συκοφαντία!), βγαίνει στον άμβωνα και απευθύνεται στους πιστούς κουτσομπόληδες και συκοφάντες, τον δημοσιολόγο του «Αλφα», ας πούμε: Μια μέρα έρχεται και μου εξομολογείται μια αμαρτωλή γυναίκα, λέει, ότι βλέπει εφιάλτες και δεν μπορεί να κοιμηθεί γιατί κατηγόρησε άδικα έναν αθώο γείτονά της. Τι να κάνω παπά μου να επανορθώσω; με παρακαλάει. Να πας σπίτι σου να πάρεις ένα μαχαίρι και να ανοίξεις ένα μαξιλάρι, της λέω. Στη συνέχεια να ανεβείς στη στέγη του σπιτιού σου και να σκορπίσεις τα φτερά του μαξιλαριού. Η γυναίκα με άκουσε. Πράττει ό,τι της λέω και επιστρέφει πάλι απελπισμένη. Το έκανα παπά μου, αλλά δε σταμάτησαν οι εφιάλτες. Να γυρίσεις σπίτι σου και να μαζέψεις όλα τα φτερά και να τα βάλεις πάλι στο μαξιλάρι, της λέω, και τότε θα ανακουφιστείς. Αυτό δε γίνεται, διαμαρτύρεται εκείνη απελπισμένα. Τα φτερά σκόρπισαν, τα πήρε ο άνεμος!
Βρε δημοσιολόγε των αφεντικών σου, βρε κουτσομπόλη, βρε συκοφάντη, βρε γκαιμπελίσκε, σε χρησιμοποιώ σαν παράδειγμα, δεν είσαι η σουπιά που σκόρπισε τη μελάνη της η οποία, όπως τα φτερά του μαξιλαριού, δε μαζεύεται πίσω με τίποτα, έτσι γίνεται το ρεπορτάζ; Παίρνεις έτοιμη των ναζιστών τροφή και την αναμεταδίδεις; Και η άλλη άποψη; Πού είναι η άλλη άποψη αγόρι μου, που επιβάλλει το ρεπορτάζ; Ο Βαλέσα και ο Γιέλτσιν και από σπόντα και ο Γκορμπατσόφ, είναι η αλήθεια; Μα αυτοί δεν κατηγορούνται, κατηγορούν. Και κατηγορούν επ' αμοιβή και εκ του ασφαλούς, αφού εσύ, το τσιράκι τους, το φερέφωνό τους, και τα αφεντικά σου βεβαίως, τους έχετε βεβαιώσει, γιατί βρίσκεστε σε αγαστή συνεργασία, ότι σε ό,τι σαθρό και συκοφαντικό λένε, σε ό,τι σαθρό και συκοφαντικό τους έβαλαν να λένε, δε θα υπάρχει αντίλογος. Τα κουτσομπολιά τους, τις συκοφαντίες τους, θα τα πάρει όλα ο άνεμος...
Κάνοντας, λοιπόν, και εγώ τον παπά θα πω μια... παραβολή! Ονομάζω παραβολή αυτά που θα πω, όπως ονόμασες εσύ ρεπορτάζ αυτά που, ανεύθυνα και συκοφαντικά, μετέδωσες. Κάποιος μελαχρινός ρεπόρτερ, που δουλεύει στον «Αλφα», βλέποντας ότι τα νέα του αφεντικά (Γερμανοί) δε δίστασαν να ψαλιδίσουν μια επιτυχημένη εκπομπή του σταθμού, έδωσε το μπιλιέτο του: Κύριοι, είπε στα αφεντικά του, δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι, εγώ, πάντως, είμαι διατεθειμένος να δώσω... Εκείνοι, για να τον δοκιμάσουν, του έδωσαν την «υπόθεση Κατίν». Μια υπόθεση που κρατάει από το 1943, χωρίς ποτέ να καταφέρουν (παρ' ό,τι συμμαχήσανε θεοί και δαίμονες) να την κάνουν σοβαρή και αξιόπιστη κατηγορία για τους Μπολσεβίκους (οι οποίοι ιστορικά αποδείχτηκαν - γιατί ήταν - αθώοι).
Τα παραπάνω, θα λέγανε οι κουτσομπόληδες, οι συκοφάντες, οι κακοί και οι γονατισμένοι ρεπόρτερ, όπως εσύ, καθώς και οι άλλων ειδών γραφιάδες (κριτικοί κινηματογράφου και καλλιτεχνικοί συντάκτες, ας πούμε), τους οποίους, για... συντομία, θα αντικαταστήσω εγώ για να αποδείξω πόσο εγκληματική είναι η συμπεριφορά τους, τα μάθαμε από μια δακτυλογράφο, η οποία είναι ξαδέρφη του ξαδέρφου μου, και η οποία κρατούσε πρακτικά από τη συζήτηση! Και για να πείσω ακόμα περισσότερο, θα «προσκόμιζα» και μια «φωτοτυπία» από τη δήθεν συνεδρίαση (ψεύτικη φυσικά, όπως ψεύτικα είναι και τα «πρακτικά» του πολιτικού γραφείου του ΠΚΚ), προσέχοντας, όμως, ανόητοι, να το ονομάσω ΠΚΚ, έτσι ονομαζόταν τότε και όχι ΚΚΣΕ, που το ονομάσατε εσείς, αφού η μετονομασία αυτή έγινε σε ανύποπτο χρόνο το 1952, (δέκα χρόνια αργότερα από τη σφαγή των ναζί).
Η ευγένεια και ο νόμος περί τύπου δε μου επιτρέπουν να σας μιλήσω... γαλλικά! Θα καταφύγω, λοιπόν, στον Αριστοφάνη: οι συκοφάντες είναι ανθρωπάρια ελεεινά, διεστραμμένα, άτιμα και κίβδηλα («Αχαρνείς»). Οσοι, λοιπόν, από εσάς κατηγορείτε ή αναπαράγετε κατηγορίες - χωρίς αποδείξεις - όπως έκανε ο κύριος δημοσιολόγος και κάποιοι κριτικοί κινηματογράφου, που «δέχτηκαν» άκριτα την άποψη του Βάιντα, σας παραδίδω στον Διογένη: ... από τα άγρια θηρία ο συκοφάντης είναι αυτός που δαγκώνει πιο θανατηφόρα.
Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ