Μέσα σε μία συντροφική, αγωνιστική και συνάμα συγκινητική ατμόσφαιρα με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου έγιναν τα εγκαίνια των ιδιόκτητων γραφείων της ΝΕ Ηλείας του ΚΚΕ, προχτές, Κυριακή, στον Πύργο, στην οδό Τάκη Σινόπουλου. Χάρη στην προσφορά του συντρόφου Αντώνη Αντωνακόπουλου και της συντρόφου της ζωής του Louise - Bailly Αντωνακοπούλου η Οργάνωση της περιοχής έχει πλέον το δικό της σπίτι.

Στην είσοδο των νέων γραφείων δεσπόζει το διάσημο πορτρέτο του Νίκου Μπελογιάννη, διά χειρός Πάμπλο Πικάσο, στο οποίο αναγράφεται μια φράση του κομμουνιστή ήρωα κατά τη διάρκεια της δίκης του: «Εμείς αγαπάμε την Ελλάδα με την καρδιά μας και με το αίμα μας και όταν χρειαστεί δίνουμε και τη ζωή μας...». Το ισόγειο - δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί ο χώρος - θα λειτουργήσει ως αναγνωστήριο, μετά και την παραχώρηση της πλούσιας βιβλιοθήκης του Αντ. Αντωνακόπουλου στο Κόμμα, ενώ στον επάνω όροφο είναι ήδη έτοιμα πέντε γραφεία για τις ανάγκες της Οργάνωσης καθώς και οι βοηθητικοί χώροι.

Οπως είπε χαρακτηριστικά ο Χρήστος Γιάνναρος, γραμματέας της ΝΕ Ηλείας του ΚΚΕ, «ολοκληρώθηκε μια προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια, αμέσως μετά την προσφορά που έκανε η σ. Louise - Bailly στη μνήμη του συζύγου της σ. Αντ. Αντωνακόπουλου, για να αξιοποιηθεί από τη ΝΕ Ηλείας του ΚΚΕ ως ορμητήριο αγώνων». Αμέσως μετά το λόγο πήρε ο Χριστόφορος Γιακουμέλος, μέλος της ΚΝΕ, ο οποίος διάβασε μια περιληπτική έκθεση που ο ίδιος ο Αντ. Αντωνακόπουλος έγραψε, μετά την απελευθέρωσή του από τους τόπους των εξοριών, κατά τη διάρκεια της δράσης του την περίοδο 1941 - 1944.

Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Θεόδωρο Τζιαντζή, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που ανάμεσα στα άλλα είπε: «Ο σύντροφος Αντώνης δε μας αφήνει μονάχα το σπίτι του, τα βιβλία του. Μας αφήνει μια πλούσια παρακαταθήκη αγώνα, σε δύσκολους καιρούς, πάντα μέσα απ' τις γραμμές του ΚΚΕ. Σήμερα εδώ, με την ευκαιρία των εγκαινίων, αλλά και το κλείσιμο των 90 χρόνων του ΚΚΕ, η σκέψη μας πάει σ' όλους εκείνους που με τον αγώνα και το αίμα τους στέριωσαν τις ρίζες του Κόμματος μέσα στο λαό. Ο σ. Αντωνακόπουλος ήταν ένας απ' αυτούς, που έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στο δρόμο για να βαδίσουμε εμείς οι επόμενοι.

Εκ μέρους της ΚΕ του Κόμματος θέλω να σας μεταφέρω το μήνυμα της αισιοδοξίας, της αυτοπεποίθησης, της πίστης στο δίκιο και στην προοπτική της νίκης μας. Την πίστη και την αισιοδοξία μας για μια ανώτερη κοινωνία δεν την αντλούμε μόνο από τα σύμβολα και τις ματωμένες σημαίες. Δεν την αντλούμε μόνο μέσα από τη μεγαλειώδη προσφορά της Οχτωβριανής Επανάστασης. Την αντλούμε από τη γνώση της ιστορίας, αλλά και της σύγχρονης πραγματικότητας. Την αντλούμε από τις σύγχρονες εκρηκτικές αντιθέσεις που δε χωράνε στον παλιό κόσμο της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Σήμερα το Κόμμα μας βαδίζει στο 18ο Συνέδριο συσπειρωμένο, όρθιο, μαχητικό, πιο ώριμο. Βαθαίνει τις επεξεργασίες του στα ζητήματα της στρατηγικής μας, του σοσιαλισμού. Χωρίς έπαρση, ενισχύει το διεθνισμό του, καταθέτει τη συμβολή του στην επαναστατική ανασυγκρότηση του επαναστατικού κινήματος. Χωρίς εφησυχασμό, ανεβάζει τον πήχη, αναμετριέται με τις αδυναμίες του. Αγωνίζεται για τα δικαιώματα, τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, του λαού, της νεολαίας, ανοίγει το δρόμο στο μέλλον, με βαθιά πίστη στην ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, στη δύναμη της λαϊκής αντεπίθεσης ως την τελική νίκη.

Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη φουρτούνα της σύγχρονης εποχής, γιατί, όπως είπε κι ο Μπελογιάννης, "εμείς πιστεύουμε στην πιο σωστή θεωρία, που διανοήθηκαν τα πιο φωτισμένα μυαλά της ανθρωπότητας"».

«Μέσα από την ιστορία του εργατικού κινήματος, μάθαμε ότι οι πολύμορφες δυσκολίες της ταξικής πάλης, ο πρωτοπόρος ρόλος της εργατικής τάξης, η ιστορική αποστολή της, δε θα συντελεστούν αυθόρμητα, μέσα απ' τη δεδομένη ένταση της εκμετάλλευσης, τις κοινωνικές εκρήξεις και τα ξεσπάσματα που τη συνοδεύουν.

Δεν ξεπερνιούνται με κάποιο λίφτινγκ στο γερασμένο πρόσωπο της σοσιαλδημοκρατίας, που πάνω από 100 χρόνια δίνει το φιλί της ζωής στο καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα. Δεν ξεπερνιούνται με τις κραυγές των μεταλλαγμένων κομμουνιστών για τη χαμένη ενότητα της Αριστεράς, ζητώντας από την εργατική τάξη και το κόμμα της να τραβήξουν μαζί τους στο βάλτο της ταξικής συνεργασίας και υποταγής.

Με λίγα λόγια, όποιος αγωνίζεται για την κοινωνική απελευθέρωση, για την ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, αυτός οφείλει να αφομοιώνει και να καταξιώνει μέσα στην πράξη και στη δράση την ακατανίκητη μαρξιστική κοσμοθεωρία. Οφείλει να δυναμώνει τους δεσμούς του με την εργατική τάξη και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα.

Οφείλει να δυναμώνει το κόμμα της εργατικής τάξης σαν κόμμα νέου τύπου, να κατακτά και να καταξιώνει καθημερινά στη ζωή τον ηγετικό πρωτοπόρο ρόλο του, σε κάθε φάση της ιστορικής αναμέτρησης με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό. Κι είναι σταθερή η πεποίθησή μας ότι ο ιστορικός ρόλος της εργατικής τάξης στη χώρα μας πάει μαζί με τον αναντικατάστατο ρόλο του ΚΚΕ, με την ισχυροποίηση του ταξικού ρεύματος μέσα στο εργατικό κίνημα, με τον προλεταριακό διεθνισμό, την ανασυγκρότηση και ισχυροποίηση του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος».

«Εμείς επιμένουμε και σωστά ότι η εποχή που ζούμε είναι η εποχή που οξύνεται η βασική αντίθεση αλλά και το σύνολο των αντιθέσεων του καπιταλιστικού συστήματος. Σ' αντίθεση με τους αστούς απολογητές οι κομμουνιστές, με βάση τη μαρξιστική θεωρία, δεν αισθάνονται καμία αμηχανία για τη διερεύνηση και αποτίμηση των εξελίξεων του καπιταλισμού στις ταραγμένες μέρες που έρχονται.

Το μεθοδολογικό και ουσιαστικό πλαίσιο της κοσμοθεωρίας μας είναι το μόνο που επιβεβαιώνεται από τις σημερινές εξελίξεις. Κρίση υπερπαραγωγής ζούμε. Αγαθά υπάρχουν και μπορούν να υπάρξουν περισσότερα. Ομως, αυτοί που τα φτιάχνουν δεν μπορούν να τα αποκτήσουν. Η αναμφισβήτητη αλματώδης τεχνολογική πρόοδος όχι μόνο δε δίνει ανάσα ζωής στο γερασμένο καπιταλισμό αλλά, αντίθετα, αποτελεί το αντικειμενικό έδαφος επιτάχυνσης της σήψης του, κάνοντας αναγκαίο και ρεαλιστικό το στόχο της ανατροπής του, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό.

Η ζωή βάζει αμείλικτα το ερώτημα: Η παραγωγή και η κατανομή θα βάλει επιτέλους σκοπό της την πλήρη ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών ή θα μείνει βαλτωμένη στην υπηρεσία των λίγων με σκοπό το καπιταλιστικό κέρδος;

Ετσι ξαναμπαίνει το ερώτημα του 21ου αιώνα: Για ποιον πρέπει να σημάνει το τέλος; Το μήνυμά μας είναι καθαρό. Το καπιταλιστικό σύστημα, όπως παλιότερα και η φεουδαρχία, έφαγε τα ψωμιά του. Ο,τι ήταν να δώσει το έδωσε. Τώρα πια αποτελεί τροχοπέδη της κοινωνικής εξέλιξης και πρέπει το γρηγορότερο να φύγει πριν είναι αργά για το ανθρώπινο είδος».

«Και σε όσους νομίζουν ότι θα ξεμπερδέψουν εύκολα με το ΚΚΕ, που επιμένει στο σοσιαλισμό και στην κομμουνιστική προοπτική, τους απαντάμε: Οι κομμουνιστές μισούνται από ολόκληρο τον αστικό κόσμο, συκοφαντούνται και κυνηγιούνται όχι εξαιτίας των λαθών τους αλλά εξαιτίας αυτών που κατόρθωσαν. Που έδειξαν ότι μια κοινωνία χωρίς καπιταλιστική ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, χωρίς αφεντικά, μπορεί να υπάρξει.

Εξάλλου, κανένας στις μέρες μας δε διανοείται να καταδικάσει τους αδελφούς Ράιτ, γιατί το αεροπλάνο τους δεν πέταξε με την πρώτη, ούτε γιατί δεν έφτιαξαν πύραυλο στην εποχή τους. Κανένας δεν καταδίκασε τους αρχαίους Ελληνες γεωμέτρες, μαθηματικούς γιατί πέρα από τους αριθμούς και την επιπεδομετρία δεν ανακάλυψαν τους νόμους της κβαντομηχανικής. Η πορεία της ανθρώπινης νόησης και γνώσης έχει τις νομοτέλειές της: Απ' το απλό στο πιο σύνθετο, ως την επιστημονική γνώση και την κοσμοαντίληψη.

Το εργατικό κίνημα έχει την ιστορία του, βαδίζει την ανοδική πορεία του. Ο 19ος αιώνας, με την Κομμούνα του Παρισιού, έδειξε τη δυνατότητα της εργατικής τάξης για εξέγερση. Εδειξε όμως παράλληλα εκείνη την εποχή τα συγκεκριμένα όριά της για να νικήσει. Στον 20ό αιώνα το εργατικό κίνημα αφομοίωσε τα διδάγματα αυτής της ήττας, έκανε ένα τεράστιο βήμα μπροστά. Απέδειξε ότι μπορεί να πραγματοποιήσει κοινωνικές επαναστάσεις και να επικρατήσει. Απέδειξε ότι ο σοσιαλισμός είναι εφικτός. Οτι είναι δυνατόν να υπάρχει ένας κόσμος χωρίς ατομικούς ιδιοκτήτες στα μέσα παραγωγής, χωρίς καπιταλιστικά τραστ, τράπεζες, μεγαλοκτηματίες.

Κι αν σήμερα στην Ευρώπη δεν περπάτησε μέχρι το τέλος η Οχτωβριανή Επανάσταση, αυτό δε σημαίνει ότι η πράξη - ζωή αμφισβητεί και ακυρώνει τον ιστορικό της ρόλο. Και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να αμφισβητήσει το θετικό που πρόσφερε στην εργατική τάξη και σ' όλη την ανθρωπότητα».

«Πιστεύουμε ότι το κομμουνιστικό κίνημα έχει ξεκινήσει. Θα κάνει το νέο βήμα μπροστά, θα αφομοιώσει βαθύτερα τα διδάγματα αυτής της σοβαρής ήττας και πιο ώριμα θα σηματοδοτήσει στον αιώνα που μπήκαμε την παρουσία του, αποδείχνοντας ότι μπορεί να νικά, να επικρατεί αλλά και να κάνει πράξη στη ζωή μέχρι το τέλος το μεγάλο στόχο και όραμα της ανθρώπινης απελευθέρωσης.

Η μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση που μας γέννησε, δεν ήταν ένα διάλειμμα στην πορεία της ανθρωπότητας. Παρά το πισωγύρισμα και τις δυσκολίες, οι σημαίες της θα στηθούν ξανά όρθιες στην εποχή μας. Κι αυτός ο χώρος που μας κληροδότησε ο σύντροφος Αντωνακόπουλος, αυτός ο χώρος που ομόρφυνε και διαμορφώθηκε με το υστέρημα και τον κόπο εκατοντάδων συντρόφων και φίλων του ΚΚΕ θα γίνει στέγη κι ορμητήριο γι' αυτούς που συνεχίζουν στο δρόμο του αγώνα, που βάδισε ο Μπελογιάννης, ο σ. Αντώνης και τόσοι άλλοι σύντροφοι στην Ηλεία».