Εκατόν πενήντα δύο χρόνια μετά τον ξεσηκωμό των εργατριών της Ν. Υόρκης για το 8ωρο, γυναίκες εμποροϋπάλληλοι, νοσηλεύτριες, τραπεζοκόμες, καθαρίστριες διάβασαν την ανακοίνωση της ΟΓΕ. Μίλησαν με δεκάδες συναδέλφισσες για τη λεγόμενη διευθέτηση των χρόνου εργασίας, το 78ωρο δουλειάς την εβδομάδα, για την απλήρωτη εργασία, για την έλλειψη ελεύθερου χρόνου, για τα παιδιά, για την προσωπική δημιουργία. Η συζήτηση περιστράφηκε ακόμα γύρω από την καραμέλα των «ίσων ευκαιριών» με την οποία η κυβέρνηση, σημερινή και προηγούμενη, επιχειρεί να κρύψει την πολιτική της ανισοτιμίας, τη ληστρική εκμετάλλευση της γυναίκας στον καπιταλισμό.
«Δουλεύουμε πολλές ώρες», «τα μεροκάματα είναι χαμηλά», «οι παροχές για τα παιδιά μας ελλιπείς», «ούτε στα 65 δε θα βγούμε στη σύνταξη», «εγώ που είμαι μόνιμη μπορώ να πω κάτι, η τραπεζοκόμα που δουλεύει σε συνεργείο και παίρνει 500ευρώ;»... είναι μερικά από τα όσα ακούστηκαν από τις γυναίκες με τις οποίες η ΟΓΕ ήρθε σε επαφή στις εξορμήσεις.