«Πέρασαν 56 χρόνια από εκείνη την αποφράδα νύχτα της 30ής Νοέμβρη 1943, που οι Γερμανοί με τους ταγματασφαλίτες συνεργάτες τους εξαπέλυσαν δολοφονικό όργιο ενάντια στους 15.000 ανάπηρους του Ελληνοϊταλικού πολέμου, που μέχρι τότε νοσηλεύονταν τυπικά, χωρίς ουσιαστική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και στοιχειώδη διατροφή, σε 11 στρατιωτικά νοσοκομεία.

Στα στρατιωτικά αυτά νοσοκομεία, από το 1941 είχαν δημιουργηθεί κέντρα μαχητικής αντίστασης πρωτοπόρα σε κινητοποιήσεις για ζητήματα του σκλαβωμένου λαού, που ήταν "ψωμί-συσσίτια-λευτεριά". Στέγαζαν εκτός τους στρατιωτικούς αναπήρους και στρατευμένους που δεν μπορούσαν να γυρίσουν πίσω στα σπίτια τους, μετά την κατάρρευση του μετώπου. Εκεί ακόμα, εύρισκαν περίθαλψη και πολλοί από τους τραυματίες των μεγάλων διαδηλώσεων της Αθήνας, αλλά και τραυματίες αντάρτες του ΕΛΑΣ που είχαν τα λημέρια τους στην Πάρνηθα.

Πολλές προσπάθειες είχαν καταβάλλει όλες οι κατοχικές κυβερνήσεις για να διαλύσουν αυτά τα νοσοκομεία, σκόνταφταν όμως, στη σκληρή αντίσταση των νοσηλευομένων αναπήρων.

Οι Γερμανοί θέλοντας να κρατήσουν τα προσχήματα, δεν ήθελαν να χτυπήσουν στρατιώτες που 'χαν ξεφτιλίσει τους Ιταλούς στην Αλβανία. Ετσι τη δουλιά αυτή πρόθυμα την ανέλαβε η κυβέρνηση Ράλλη με τα τάγματα ασφαλείας. Πρώτο τους βήμα ήταν να αποκεφαλίσουν την κλαδική οργάνωση των αναπήρων και στη συνέχεια να κάνουν γιουρούσι οι αφιονισμένοι τσολιάδες, που ουρλιάζοντας και βρίζοντας χυδαία, χτυπούσαν με τους υποκόπανους και τις ξιφολόγχες τους ανάπηρους.

Ωρες πολλές, μέχρι το ξημέρωμα, κράτησε το μακέλεμα και τέλος φόρτωσαν σε καμιόνια τους χτυπημένους ανάπηρους για να τους πάνε στις φυλακές Χατζηκώστα ή στο Χαϊδάρι, αφήνοντας πίσω τους πατερίτσες και "κατσικοπόδαρα"...

Χιλιάδες πιάστηκαν-πολλοί από αυτούς εκτελέστηκαν στην Καισαριανή ή σ' άλλα θυσιαστήρια και άλλους μετέφεραν σε στρατόπεδα στη Γερμανία».

Είναι μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την ομιλία του Σπύρου Διλιντά, μέλους του ΔΣ της ΠΕΑΕΑ και τότε Γενικού Γραμματέα της Νοσοκομειακής Επιτροπής της Μονής Πετράκη - που έκανε στην εκδήλωση για να τιμηθεί η τραγική εκείνη επέτειος, όταν οι Γερμανοτσολιάδες του Ράλλη διέπραξαν ένα από τα πιο απαίσια εγκλήματα εναντίον των αναπήρων-τραυματιών του πολέμου 1940-'41. Την εκδήλωση διοργάνωσαν την περασμένη Πέμπτη 16-12, οι αντιστασιακοί σύλλογοι αναπήρων ΣΒΑΠ, ΠΟΣΣΑΘΕΑ και ΠΕΣΑΘΕΑ, στην αίθουσα της «Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών».

Πήραν μέρος πολλοί αντιστασιακοί ανάπηροι-τραυματίες, εκπρόσωποι Σωματείων και αντιστασιακών Ενώσεων και φίλοι της Αντίστασης. Κεντρικός ομιλητής ο συγγραφέας-ερευνητής και μέλος της ΠΕΣΑΘΕΑ, Γιάννης Νικολόπουλος με θέμα: «Το χρέος και η θυσία, μέσα από την ιστορία του λαού μας».

Ακόμη, χαιρέτισαν στη συγκέντρωση, με συντομία, ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Συνταξιούχων Αναπήρων Εθνικής Αντίστασης, Μηνάς Ξεκομνηνός, ο οποίος αναφέρθηκε στα τραγικά γεγονότα της 30ής Νοέμβρη, ο Γραμματέας του ΣΒΑΠ Παναγιώτης Βαμβακούσης, ο Πρόεδρος της ΠΕΣΑΘΕΑ Γ. Τσαγγάρης και ο αντιστασιακός Τάσος Λυμπερόπουλος που εξιστόρησε το χρονικό της σφαγής.

Απαγγέλθησαν ποιήματα της Αντίστασης αφιερωμένα στους πεσόντες και η Χορωδία της ΠΕΑΕΑ πλαισίωσε μουσικά το πρόγραμμα.

Την εκδήλωση τίμησαν ακόμα με την παρουσία τους οι: Βαλκανός Γεώργιος , συνταγματάρχης-ΔΗΠΕΘΑ, Κολιαράκης Δημήτριος, βετεράνος του ΚΚΕ, Τερζόγλου Νίκος, Πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ, Μαυριδόγλου Διαμαντής, Πρόεδρος των συνταξιούχων ΙΚΑ, Φώτου Γρηγόρης Πρόεδρος των Επαναπατρισθέντων Πολιτικών Προσφύγων, Κοΐνης Θεόδωρος, Γραμματέας του ΚΜΙΕΑ, Δημητριάδου Μάρα, εκ μέρους της ΠΕΑΦΕ, Ζαφειρόπουλος Θεμιστοκλής, Επίτιμος Πρόεδρος του «ΦΟΙΝΙΚΑ» και πολλοί άλλοι.