ΟΧΙ στο σύγχρονο εργασιακό Μεσαίωνα, ΝΑΙ στο συντονισμένο αγώνα για την ικανοποίηση των αναγκών τους, είπαν οι εργαζόμενες γυναίκες, που συμμετείχαν σε μεγάλη συγκέντρωση της ΟΓΕ και του ΠΑΜΕ, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της περασμένης Δευτέρας στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Οπως τόνισαν οι ομιλητές, το πρώτο θύμα της κρίσης είναι πάντα οι εργαζόμενοι. Αλλά οι εργαζόμενες γυναίκες, οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου και της λαϊκής οικογένειας, θα υποστούν πρώτες και σε μεγαλύτερο βαθμό τις συνέπειες.

Γιατί οι γυναίκες πρώτα απολύονται, οι γυναίκες χρησιμοποιούνται ως πιο φθηνό ευέλικτο δυναμικό, αυτές δουλεύουν με συμβάσεις μιας μέρας ανασφάλιστες, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα, και είναι τελικά αυτές που σηκώνουν και θα σηκώσουν στις πλάτες τους την απουσία κοινωνικών παροχών από το κράτος. «Οι γυναίκες επί χρόνια γίνονται το καύσιμο της ατμομηχανής της εκμετάλλευσης», σημείωσε στην ομιλία της η Καλλιόπη Μπουντούρογλου, πρόεδρος της ΟΓΕ.

«Θα δεχτούμε, πρόσθεσε, να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, οι γυναίκες, την οικονομική κρίση, που αυτοί δημιούργησαν με αυτό το μοντέλο ανάπτυξης; Αν σκύψουμε το κεφάλι, θα μας το κόψουν. Αν, όμως, το σηκώσουμε ψηλά, χτυπήματα θα έχουμε, αλλά θα μπορέσουμε να τα αντιμετωπίσουμε». Η ομιλήτρια κάλεσε τις γυναίκες να βγουν επιθετικά μαζί με το ταξικό εργατικό κίνημα, με το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, και να διεκδικήσουν ό,τι τους ανήκει από τον υλικό και πνευματικό πλούτο που παράγουν.

Ο Σωτήρης Ζαριανόπουλος, μέλος της Γραμματείας Θεσσαλονίκης του ΠΑΜΕ και γγ του ΕΚΘ, κάλεσε τις εργάτριες, υπαλλήλους, νέες και σπουδάστριες, να πάρουν την υπόθεση της γυναικείας ισοτιμίας στα ίδια τους τα χέρια, όχι σε κόντρα με τους άνδρες, αλλά πλάι - πλάι μ' αυτούς, μέσα στο καμίνι της κοινής πάλης τους, κάτω από την ομπρέλα της ενιαίας ταξικής πάλης των εργαζομένων για τα δικαιώματά τους, για μια ανθρώπινη ζωή.

Επισήμανε ότι οι γυναίκες μπαίνοντας μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα το δυναμώνουν αφάνταστα, μερικές, δε, φορές διδάσκουν. Ανέφερε χαρακτηριστικά τις γυναίκες κλωστοϋφαντουργούς της Νάουσας, που δώσανε και δίνουνε μαθήματα υπομονής και επιμονής στον αγώνα τους, τις γυναίκες στα εργοστάσια τροφίμων που διδάσκουν όχι μόνο αγωνιστικότητα, αλλά και ταξική διεθνιστική αλληλεγγύη, καθώς και τις γυναίκες από το νεοσύστατο σωματείο των καθαριστριών στους εργολάβους που δίνουν μαθήματα απαράμιλλης μαχητικότητας κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία.