«Ο δάσκαλός μου είναι σημείο αναφοράς», λέει ο Γιώργος Ηλιόπουλος, «μια βάση για να επιστρέψω. Δεν τον αγαπώ απλά, τον λατρεύω. Του είμαι ευγνώμων για τον κόσμο που μου χάρισε. Κάθε φορά που παίζω στο θέατρο, τον τοποθετώ σε κάποια θέση στην πλατεία - τον έχω πάντα μαζί μου. Από την πρώτη μέρα της σχολής ονειρευόμουν τη στιγμή να παίξω μ' αυτόν και είναι τώρα πραγματικά απολαυστική. Είναι το χιούμορ του, ο τρόπος σκέψης του, η χαρά του όταν ανακαλύπτει κάτι, η γενναιοδωρία του στη σκηνή».
Αλλά και ο δάσκαλος μιλάει με συγκίνηση και περηφάνια για τον μαθητή του και το έργο του. «Το πρώτο του έργο το έγραψε και το ανεβάσαμε στο θέατρο "Τζένη Καρέζη" με τους συμμαθητές του. Ηταν η πρώτη σκηνική του εμπειρία για να ακολουθήσουν κι άλλες πολλές. Οταν μου έφερε το έργο του το περασμένο καλοκαίρι έπαθα σοκ. Δραματουργικά έχει μια πλήρη δομή. Θα μπορούσε, μάλιστα, να έχει μια διάσημη υπογραφή. Υπάρχει συνέπεια στην εξέλιξη των χαρακτήρων του, υπάρχει στόχος. Είναι ένα έργο σύγχρονο, επίκαιρο και μαζί ένα έργο διαχρονικό. Δίνει στο θεατή ζωντανές εικόνες της ζοφερής πραγματικότητας, που είναι γεμάτη βαρβαρότητα και πρωτογονισμό, ώστε ο καθένας να κάνει άμεσα τις αναγωγές στις προσωπικές του εμπειρίες».
Τρία έργα του Γιώργου Ηλιόπουλου σε ισάριθμες θεατρικές σκηνές μέσα στο Μάρτιο υποδηλώνουν μια εντυπωσιακή παρουσία. Ο ταλαντούχος θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός δίνει το παρών με δύο καινούρια έργα, το «Μαύρο κουτί», στο θέατρο «Τζένη Καρέζη», και στη Θεσσαλονίκη, όπου το ΚΘΒΕ ανεβάζει, στη σκηνή της Μονής Λαζαριστών τη «Δεύτερη ευκαιρία» σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά. Μια ιστορία για δύο αδέλφια που ζουν μαζί έως ότου μια γυναίκα μπαίνει ανάμεσά τους. Ενώ από το Φλεβάρη παρουσιάζεται το έργο του «Bedtime stories», στο Θέατρο «Παραμυθίας» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Δεγαΐτη.