Αν υπήρχε κάποιος που αφελώς απορούσε γιατί «σέρνεται» για καιρό και με το ζόρι η διαπλοκολογία, τα χτεσινά πρωτοσέλιδα ορισμένων εφημερίδων δίνουν την απάντηση. Τώρα ήγγικεν το πλήρωμα του χρόνου για το μοίρασμα ενός τμήματος της μεγάλης πίτας, αυτό που αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις μεγάλων δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Ετσι, το ξεπούλημα της ΕΑΒ, του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, της ΑΤΕ, του ΟΠΑΠ κλπ., έχουν μπει στο τραπέζι των «διαπλεκόμενων» συμφερόντων και κορυφώνεται ο ανηλεής πόλεμος, όχι μόνο για το ποιος θα αποσπάσει τη μερίδα του λέοντος, αλλά και πώς θα αποτραπούν τα ανταγωνιστικά συμφέροντα να ενισχυθούν μέσω της απόκτησής της. Τα περί μονοπωλιακών καταστάσεων και έλλειψης, τάχα, ανταγωνιστικών συνθηκών είναι, βέβαια, υποκριτικά και προφάσεις εν αμαρτίαις.

Η κυβέρνηση Σημίτη, που επωμίζεται εγκληματικές ευθύνες γιατί, με την πολιτική της, έχει βγάλει στο σφυρί τη δημόσια περιουσία, δεν ανησυχεί, βέβαια, για το πόσο φτηνά θα ξεπουλήσει, αλλά να γίνει έτσι η μοιρασιά, ώστε να ικανοποιηθούν οι περισσότεροι, αν όχι όλοι. Πράγμα, βέβαια, εξαιρετικά δύσκολο, καθώς από την έκβαση του πολέμου μεταξύ των διαφόρων κύκλων της άρχουσας τάξης θα κριθεί η ηγεμονία για την επόμενη, τουλάχιστον, δεκαετία. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι να μπει φρένο και να ανατραπεί αυτή η πολιτική, που θα δημιουργήσει εξαιρετικά αρνητικά τετελεσμένα για τα λαϊκά συμφέροντα. Και άλλος δρόμος δεν υπάρχει, πέρα από το Μέτωπο και την ενίσχυση του ΚΚΕ.