Νερό με εξασθενές χρώμιο τρέχει για άλλη μια φορά στις βρύσες των κατοίκων των Οινοφύτων από χτες μέχρι σήμερα το απόγευμα ή το αργότερο αύριο, εξαιτίας της εγκληματικής αδιαφορίας της κυβέρνησης, που δεν έχει ακόμη λύσει το τεράστιο πρόβλημα της υδροδότησης των Οινοφύτων και της ευρύτερης παρα-Ασώπειας περιοχής, όπου και έχει μολυνθεί ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας με επικίνδυνα βαρέα μέταλλα και εξασθενές χρώμιο.

Ιδιαίτερα στην περίπτωση της υδροδότησης των Οινοφύτων, αναδεικνύονται οι τραγικές συνέπειες της έλλειψης ενός κεντρικού συστήματος διαχείρισης υδάτινων πόρων. Συγκεκριμένα, προχτές, ήταν η πρώτη μέρα που θα τροφοδοτούνταν τα Οινόφυτα με νερό από το Μόρνο, ύστερα από τις συνεχείς διεκδικήσεις κατοίκων και φορέων της περιοχής (να σημειωθεί ότι μέχρι τότε τα Οινόφυτα υδροδοτούνταν από την Υλίκη).

Ομως, κατά τη σύνδεση των αγωγών, και εξαιτίας τεχνικού προβλήματος - όπως μας είπαν εργαζόμενοι του Δήμου Οινοφύτων - το νερό του Μόρνου ήρθε μαζί με ...λάσπη, που κατέληξε στη δεξαμενή υποδοχής αδιύλιστου νερού. Το αποτέλεσμα ήταν το διυλιστήριο του Δήμου Οινοφύτων να «φρακάρει» από τη λάσπη, στη διαδικασία του φιλτραρίσματος να «μπουκώσουν» τα φίλτρα και οι σωλήνες που θα υδροδοτούσαν την περιοχή.

Χτες, όλη μέρα γινόταν ο καθαρισμός και η επισκευή των σωλήνων, ώστε το ταχύτερο δυνατό να επαναλειτουργήσει η υδροδότηση με το νερό του Μόρνου. Επίσης, πραγματοποιήθηκαν και μια σειρά από άλλες εργασίες που είχαν προγραμματιστεί και υλοποιήθηκαν μετά από αυτό το συμβάν.

Σύμφωνα, δε, με όσα μας είπε ο δήμαρχος Οινοφύτων Γιώργος Θεοδωρόπουλος, νερό από το Μόρνο θα «ξανατρέξει» στις βρύσες μέχρι σήμερα το απόγευμα ή το αργότερο αύριο, ενώ μέχρι τότε τα Οινόφυτα θα υδροδοτούνται από τις παλιές γεωτρήσεις, που όμως συνδέονται με τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχή και κατά συνέπεια περιέχουν εξασθενές χρώμιο.

Αυτή, όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζονται προβλήματα με την υδροδότηση των Οινοφύτων. Πριν «έρθει» το νερό του Μόρνου, η περιοχή υδροδοτούνταν από την Υλίκη. Ομως, επειδή οι προδιαγραφές του διυλιστηρίου των Οινοφύτων ήταν νερού Μόρνου και όχι Υλίκης (σ.σ.: διαφορετική ποιότητα νερού), το αποτέλεσμα ήταν να μη διυλίζεται το νερό όπως πρέπει. Ετσι, το νερό που έτρεχε στις βρύσες είχε αυξημένες ποσότητες χλωρίου και ήταν μη πόσιμο, αν και δεν περιείχε εξασθενές χρώμιο.

Αναδεικνύεται, λοιπόν, και με αυτό τον τρόπο η αναγκαιότητα για κεντρική διαχείριση και η κατασκευή απ' το κράτος μεγάλων διυλιστηρίων που θα αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε πρόβλημα υπάρχει στην ποιότητα του νερού.