Δεν έχουν όρια οι κατά καιρούς αργυρώνητοι διαστρεβλωτές του μαρξισμού. Πρόσφατο παράδειγμα «ρεπορτάζ» των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» που παρουσιάζει ένα ζωντανό απολίθωμα μίας άκρως αντιδραστικής και συντηρητικής κοινωνίας στο νησάκι Χιμέι της νότιας Ιαπωνίας σαν «πρότυπο μαρξιστικής λειτουργικής και ευημερούσας κοινωνίας εάν ποτέ μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο».

Γιατί; Μα γιατί στο νησάκι Χιμέι οι κάτοικοί του πληρώνονται με κατά το 1/3 λιγότερες αποδοχές, έχουν εφαρμόσει εδώ και μισό αιώνα το σύστημα της «εκ περιτροπής εργασίας» και δεν πραγματοποιούν εκλογές απ' το 1955 συναινώντας στην εξουσία της οικογένειας Φουτζιμότο! Αυτά, υποτίθεται, πως είναι πρότυπο «μαρξιστικής σκέψης» και «σοσιαλισμού» και φωτεινό παράδειγμα για την έξοδο απ' την τρέχουσα καπιταλιστική κρίση. Φυσικά στόχος είναι να γίνει ο απαραίτητος συνειρμός σε όλο τον κόσμο (μιας και το ρεπορτάζ αναδημοσιεύτηκε και σε άλλες χώρες και στη χώρα μας) ώστε οι εργαζόμενοι να θεωρήσουν το παράδειγμα του ιαπωνικού νησιού ως τη ...χρυσή λύση. Δηλαδή, να δεχτούν να κάνουν πίσω από εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, να φτωχύνουν και λίγο ...προκειμένου, λέει, να υπάρξει «βιώσιμη ανάπτυξη». Το άκρον άωτον δηλαδή της ...παράκρουσης. Σε αντίθετη κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί η δράση των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων: όχι μόνο να μη δεχθούν να πληρώσουν στο ελάχιστο την κρίση αλλά και να οργανώσουν τον αγώνα τους για να διεκδικήσουν όλο τον πλούτο που παράγουν.