Οσο δυναμώνει η δυσαρέσκεια εργατικών - λαϊκών δυνάμεων και μετατρέπεται σε αγανάκτηση, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για απεγκλωβισμό τους από τα κόμματα της αστικής δικομματικής εναλλαγής, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η τάση ριζοσπαστικοποίησής τους και η ενίσχυση του ΚΚΕ, τόσο εντείνονται και οι προσπάθειες και τα σενάρια της αστικής τάξης για αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, ώστε να διατηρηθεί ακλόνητο το αστικό πολιτικό σύστημα. Στη χώρα μας υπάρχει πλούσια εμπειρία από την αξιοποίηση υπαρκτών ή και την κατασκευή πολιτικών κομμάτων - εφεδρειών της αστικής εξουσίας, που στον κατάλληλο χρόνο παίζουν το ρόλο των αναχωμάτων, εγκλωβίζουν τη λαϊκή οργή, αποτρέπουν τη ριζοσπαστικοποίηση πλατιών τμημάτων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, διευκολύνοντας το κεφάλαιο και τους άλλους πολιτικούς τους εκπροσώπους να ανασυνταχθούν, να ανακόψουν βαθύτερες αλλαγές, ανασύνταξης και αντεπίθεσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Στα πλαίσια αυτών των διεργασιών εντάσσεται και η επιδίωξη να αποκτήσει πολιτική ύπαρξη, μέσα από την ανάδειξή του ως δημοσκοπικό μέγεθος, το κόμμα των Οικολόγων - Πράσινων και στη χώρα μας.

Ετσι, σε πείσμα της πραγματικότητας, η αστική τάξη, μέσα από τα κρατικά και ιδιωτικά έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ με τη μέθοδο της λαθροχειρίας, ταυτίζει με αυθαίρετο τρόπο περιβαλλοντικές ανησυχίες και δράση των εργαζομένων με το κόμμα των Οικολόγων - Πράσινων, εμφανίζοντάς το στις δημοσκοπήσεις ως μετρήσιμη πλέον πολιτική δύναμη. Το γεγονός ότι σκόπιμα οι αντιδραστικές πολιτικές θέσεις του, η ίδια η πολιτική του παρουσία καλύπτονται από ένα πέπλο ομίχλης και ασάφειας εξυπηρετεί τον πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα που θέλουν να του προσδώσουν, ώστε να εμφανίζεται ως μία δύναμη που ενδιαφέρεται γενικά και αόριστα για την προστασία του περιβάλλοντος, ζήτημα που ολοένα και περισσότερο ευαισθητοποιεί λαϊκές δυνάμεις. Τα περιβαλλοντικά προβλήματα δεν έχουν διαταξικό και πολύ περισσότερο ουδέτερο, ταξικό χαρακτήρα. Εχουν ταξική πηγή και αιτία. Οφείλονται στην άναρχη και ληστρική δράση του κεφαλαίου, του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που εξαντλεί τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, μολύνει, καταστρέφει την περιβαλλοντική ισορροπία, εμπορευματοποιεί κάθε σπιθαμή γης, δάση, ορεινούς όγκους, παραλίες και αιγιαλούς, αφού το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι η μεγιστοποίηση των κερδών του.

Οποιος, όπως το κόμμα των Οικολόγων - Πράσινων, αποκρύπτει την ταξική φύση των περιβαλλοντικών προβλημάτων και καλλιεργεί την αντίληψη ότι γι' αυτά ευθύνονται εξίσου οι εργαζόμενοι και τα μονοπώλια, όχι μόνο υπονομεύει την πάλη για την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά παραδίδει την περιβαλλοντική προστασία στις αδηφάγες ορέξεις του κεφαλαίου, βάζει κυριολεκτικά «το λύκο να φυλάει τα πρόβατα».

Αλλωστε, μόνο τυχαία δεν είναι η δραστηριοποίηση τμημάτων του κεφαλαίου γύρω από περιβαλλοντικά προβλήματα, η προβολή τέτοιων ζητημάτων μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που κατέχουν, η ανάληψη πρωτοβουλιών και η προσπάθειά τους να τους προσδώσουν και λαϊκό έρεισμα. Η λεγόμενη πράσινη οικονομία, οι επενδύσεις σε ήπιες μορφές παραγωγής ενέργειας, κατασκευές ενεργειακής απόδοσης, τεχνολογίες «φιλικές» προς το περιβάλλον, μπορούν να αποτελέσουν, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες πλήρους εξέλιξης της καπιταλιστικής κρίσης, μια νέα διέξοδο για την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Στη χώρα μας αντίστοιχες προσπάθειες δημιουργίας πράσινων κομμάτων, με μια ορισμένη επιρροή, δεν ευοδώθηκαν. Το αντίθετο όμως συμβαίνει στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εκεί η έλλειψη ισχυρών κομμουνιστικών κομμάτων με ταξική γραμμή πάλης και η αδύναμη ανάπτυξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος αξιοποιήθηκαν από την αστική τάξη, η οποία ανέδειξε και ενίσχυσε πολιτικές δυνάμεις που αυτοχαρακτηρίζονται ως «πράσινες», προβάλλοντας την ανάγκη προστασίας του περιβάλλοντος, που καρπώνονται και εγκλωβίζουν τμήμα της λαϊκής δυσαρέσκειας και της απογοήτευσης.

Η πορεία αυτών των κομμάτων, η στάση τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, συνολικά η στάση τους απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την αντιλαϊκή πολιτική της είναι αποκαλυπτική.

Οι Πράσινοι συγκροτήθηκαν σε πολιτική ομάδα στο Ευρωκοινοβούλιο μετά τις ευρωεκλογές του 1989. Πανηγύρισαν έξαλλα για την ανατροπή του σοσιαλισμού και την επικράτηση της αντεπανάστασης στην ΕΣΣΔ και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης. Στήριξαν ενεργά τις προσπάθειες διεύρυνσης της ΕΕ με τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Στο βρώμικο πόλεμο ΕΕ και ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας, το 1994 και το 1999, έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο, προσφέροντας με την έξαλλη προπαγάνδα τους για τον «μακελάρη Μιλόσεβιτς» και τη «γενοκτονία των Κοσσοβάρων» το αναγκαίο πολιτικό άλλοθι. Οι Πράσινοι συμμετείχαν στις κεντροαριστερές κυβερνήσεις στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, εκείνες δηλαδή που πρωτοστάτησαν για τη σφαγή του γιουγκοσλαβικού λαού. Ποιος δε θυμάται τον περιβόητο Γιόσκα Φίσερ, ηγέτη του κόμματος των Γερμανών Πρασίνων, που από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας συνέβαλε ενεργά στο αιματοκύλισμα των βαλκανικών λαών, στην αλλαγή των συνόρων, τη ΝΑΤΟική στρατιωτική κατοχή των Βαλκανίων, τη δημιουργία ευρωΝΑΤΟικών προτεκτοράτων. Προώθησε και στήριξε όλες τις επιδιώξεις του γερμανικού κεφαλαίου και των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, τις ωμές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της ΕΕ σ' ολόκληρο τον κόσμο. Την ίδια περίοδο, ως ανταμοιβή προφανώς για τις πολύτιμες υπηρεσίες που πρόσφεραν οι Πράσινοι στο ευρωενωσιακό κεφάλαιο, διορίστηκε Επίτροπος, αρμόδιος για θέματα προϋπολογισμού, το στέλεχος των Γερμανών Πρασίνων, Μίκαελ Σρέγιερ.

Το Φλεβάρη του 2004 οι δυνάμεις αυτές, κατ' επιταγή της ΕΕ, ίδρυσαν το «Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα», το οποίο, όπως όλα τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα που δημιουργήθηκαν σύμφωνα με τη νομοθεσία της ΕΕ, είναι υποχρεωμένο από την κοινοτική νομοθεσία να υποτάσσεται στην ΕΕ και τις αξίες της και αναλαμβάνει από το καταστατικό της την υποχρέωση να στηρίζει την ΕΕ, να προπαγανδίζει και να προωθεί ανάμεσα στους λαούς την αντιλαϊκή πολιτική της.

• Οι Οικολόγοι - Πράσινοι αναδεικνύονται σε πρωταθλητή της ευρωλαγνείας και στήριξης της ιμπεριαλιστικής διακρατικής ένωσης, της ΕΕ. Αυτοπροσδιορίζονται ως υπέρμαχοι της ομοσπονδιοποίησης της ΕΕ και σε αυτή την κατεύθυνση υποστήριξαν και υπερψήφισαν όλες τις αντιλαϊκές αντεργατικές συνθήκες της ΕΕ, την Ενιαία Πράξη του 1986, το Μάαστριχτ, το Αμστερνταμ, τη Νίκαια και το «ευρωσύνταγμα» τη «Συνθήκη της Λισαβόνας». Ενώ δημαγωγικά στηρίζουν ένθερμα τη «Συνθήκη της Λισαβόνας», αποκρύβουν ότι στο Ευρωκοινοβούλιο τάχθηκαν με την ψήφο τους κατά της διεξαγωγής δημοψηφισμάτων στα κράτη - μέλη της ΕΕ.
• Στηρίζουν την αντεργατική πολιτική της ΕΕ, υπερψηφίζοντας στο Ευρωκοινοβούλιο τις «κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ για την απασχόληση» στα πλαίσια της «Στρατηγικής της Λισαβόνας», για τη διασφάλιση και αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μέσα από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις ψηφίζουν την κατεδάφιση του εργατικού δικαίου και των δικαιωμάτων που με σκληρούς αγώνες και θυσίες κατέκτησε η εργατική τάξη. Την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, τη γενίκευση των ελαστικών και μερικών μορφών απασχόλησης. Την περιβόητη «ευελφάλεια». Την προώθηση του 65ωρου-78ωρου, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση, την ανατροπή του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, τον κατακερματισμό του σε ενεργό και απλήρωτο «ανενεργό». Τη νομιμοποίηση των δουλεμπορικών γραφείων και την ενοικίαση εργαζομένων.
• Την κατεδάφιση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, την προώθηση της ιδιωτικοποίησής τους μέσα από το σύστημα των τριών πυλώνων (εθνική σύνταξη προνοιακού χαρακτήρα, επαγγελματική ασφάλιση, ιδιωτική ασφάλιση). Την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τη μείωση των ασφαλιστικών και προνοιακών παροχών.
• Υποστηρίζουν την ενίσχυση του ευρωενωσιακού ιμπεριαλιστικού κέντρου της ΕΕ, την εμβάθυνση της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) και την Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας (ΕΠΑΑ). Υπερψήφισαν την ιμπεριαλιστική πολιτική «Καλής Γειτονίας», τη δημιουργία της Ευρωμεσογειακής Ενωσης, την «Ανατολική» και «Βόρεια» Διάσταση. Συμφωνούν με την πολιτική ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ στα Βαλκάνια. Υπερψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο το ψήφισμα για τη Σρεμπρένιτσα και την Εκθεση που παρατείνει την εντολή του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία. Στήριξαν και συμμετείχαν στις ενέργειες για το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, το ματοκύλισμα των Βαλκανίων. Αναγνώρισαν τα ευρωΝΑΤΟικά προτεκτοράτα, όπως το Κόσσοβο. Γι' αυτό και υπερψήφισαν την έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου σχετικά με «το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου και το ρόλο της ΕΕ» και χαιρέτισαν την αποστολή από την ΕΕ της κατοχικής αστυνομικοδικαστικής δύναμης της EULEX. Δίνουν στήριξη στις αλυτρωτικές επιδιώξεις των Σκοπίων. Αναλαμβάνουν δημόσιες πρωτοβουλίες για τη διεύρυνση της ΕΕ στα Βαλκάνια, για μειονοτικά και γλωσσικά προβλήματα στην Ελλάδα, προωθώντας την ιμπεριαλιστική τακτική του «διαίρει και βασίλευε» στην περιοχή.
• Είναι συνένοχοι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της ΕΕ. Τάχθηκαν υπέρ όλων των επεμβάσεων της ΕΕ σε τρίτες χώρες, στο όνομα της αντιμετώπισης «ανθρωπιστικών» κρίσεων και της τρομοκρατίας. Ψήφισαν το δόγμα Σολάνα για την «εξωτερική διάσταση της καταπολέμησης της τρομοκρατίας».
• Ζητάνε περισσότερα κονδύλια για τον κοινοτικό προϋπολογισμό που ενισχύει το κεφάλαιο, την ενδυνάμωση του λεγόμενου Χώρου Ελευθερίας Ασφάλειας και Δικαιοσύνης (ΧΕΑΔ) της ΕΕ και των ευρωενωσιακών μηχανισμών φακελώματος και καταστολής του εργατικού κινήματος, με πρόσχημα την δήθεν πιο αποτελεσματική ευρωενωσιακή αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.
• Συντάσσονται με τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις στην αντικομμουνιστική εκστρατεία. Ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο όλα τα αντιδραστικά, ρεβανσιστικά και ανιστόρητα αντικομμουνιστικά ψηφίσματα, όπως αυτό της 23.10.2006 «σχετικά με την 50ή επέτειο της Ουγγρικής Επανάστασης του 1956 και την ιστορική σημασία της για την Ευρώπη». Το αποκορύφωμα ήταν το κατάπτυστο ψήφισμα με τίτλο «Ευρωπαϊκή συνείδηση και ολοκληρωτισμός» που συνδιαμόρφωσαν, συνυπέγραψαν και βέβαια υπερψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο στις 2 του Απρίλη 2009 και εξισώνει το ναζισμό με τον κομμουνισμό. Για να μη μείνουν πίσω στην έξαλλη αντικομμουνιστική υστερία που αναπτύσσει η ΕΕ, οργάνωσαν δικές τους πρωτοβουλίες και αντικομμουνιστικές εκδηλώσεις, προβάλλοντας όλα τα ανιστόρητα χυδαιολογήματα για την εξίσωση του ναζισμού με τον κομμουνισμό.

• Στο όνομα του περιβάλλοντος της λεγόμενης πράσινης οικονομίας, προβάλλουν κάποιες αποσπασματικές προτάσεις που βρίσκονται μέσα στα πλαίσια και τα όρια του καπιταλιστικού συστήματος, επιβεβαιώνοντας το ρόλο τους ως διαχειριστές του καπιταλισμού όπως αποδείχτηκε και από τη μακροχρόνια συμμετοχή τους στις γερμανικές κυβερνήσεις, αλλά και στις κεντροαριστερές κυβερνήσεις στη Γαλλία, την Ιταλία, που πήραν σκληρές αντεργατικές αποφάσεις και στήριξαν την ιμπεριαλιστική πολιτική ΝΑΤΟ - ΕΕ - ΗΠΑ. Αποδέχονται όμως και μάλιστα προωθούν τη διεύρυνση του Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Ρύπων, του χρηματιστηρίου των ρύπων, που καρπώνονται οι επιχειρήσεις και πληρώνουν οι εργαζόμενοι και το περιβάλλον. Βασίζονται στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» που επιτρέπει στα μονοπώλια να καταστρέφουν το περιβάλλον και να πληρώνουν ψίχουλα, μπροστά στα υπέρογκα κέρδη τους, για πρόστιμα. Διεκδικούν νέα χαράτσια για το λαό, απαιτώντας νέους, και μάλιστα κοινοτικούς, πράσινους φόρους για την ενέργεια και το περιβάλλον. Υποστηρίζουν μαζί με τις συντηρητικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις την λεγόμενη πράσινη οικονομία, αναθέτοντας στις επιχειρήσεις, τους καταστροφείς του περιβάλλοντος, τη διάσωσή του, εξασφαλίζοντάς τους διέξοδο σε νέους τομείς κερδοφορίας. Θεωρούν, όπως και η ΕΕ, ότι η ευθύνη για την καταστροφή του περιβάλλοντος είναι συλλογική και κατά συνέπεια το κόστος πρέπει να το πληρώσουν οι εργαζόμενοι, απαλλάσσοντας ουσιαστικά τις επιχειρήσεις από τις ευθύνες τους. Προπαγανδίζουν όπως και το κεφάλαιο ότι όλοι έχουν ευθύνη για την καταστροφή του περιβάλλοντος, απαλλάσσοντας ουσιαστικά τις επιχειρήσεις και καλώντας τους εργαζόμενους να πληρώσουν. Αποδέχονται τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) σε στρατηγικούς τομείς και στην εκμετάλλευση κοινωνικών αγαθών όπως η ενέργεια, το νερό κ.ά.
• Στο Ευρωκοινοβούλιο υπερψήφισαν την έκθεση σχετικά με τις «συστάσεις για μια μελλοντική ολοκληρωμένη περιβαλλοντική πολιτική της ΕΕ για την αλλαγή του κλίματος», την οδηγία «για τη βελτίωση και διεύρυνση του συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου της Κοινότητας», το Ψήφισμα σχετικά με το 5ο Διεθνές Φόρουμ για το νερό στην Κωνσταντινούπολη.
• Για την ασφάλεια και την ποιότητα των τροφίμων περιορίζονται ουσιαστικά στην αναγραφή στοιχείων στις ετικέτες μεταφέροντας την ευθύνη από τις διεθνικές τροφίμων στους καταναλωτές. Υποστήριξαν τη συνύπαρξη των μεταλλαγμένων με τις άλλες καλλιέργειες και ψήφισαν την σχετική οδηγία.
• Στη γεωργία υποστηρίζουν την αντιλαϊκή Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ (ΚΑΠ), τη συγχρηματοδότηση από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους. Δηλαδή, να πληρώνουν οι εργαζόμενοι μέσα από τους εθνικούς προϋπολογισμούς την αντιλαϊκή κοινοτική γεωργική πολιτική που αποφασίζεται στην ΕΕ στις Βρυξέλλες, για το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και τη συγκέντρωση της παραγωγής και της γης στα χέρια των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων.

Τι αποδεικνύουν όλα τα παραπάνω στοιχεία για τη δράση και τη στάση των Πρασίνων στην ΕΕ; Δεν υπάρχει αντιλαϊκό μέτρο και πολιτική της ΕΕ που να μη στήριξαν και υπερψήφισαν. Οι Πράσινοι ανήκουν στις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, όπως αποδεικνύεται καθημερινά από την παρουσία τους στην πολιτική σκηνή. Πολλές φορές μάλιστα πρωτοστατούν στην προώθηση των πιο αντιδραστικών επιλογών του κεφαλαίου στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος.

Η ψήφος στο κόμμα των Οικολόγων - Πράσινων δεν είναι απλά μία ανώδυνη ψήφος ρηχής διαμαρτυρίας. Είναι ψήφος ενάντια στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Είναι ψήφος που θα προσμετρηθεί στην αποδοχή της ΕΕ και της αντιλαϊκής πολιτικής, μαζί με τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, του ΛΑ.Ο.Σ. Ψήφος που θα αξιοποιηθεί για την ένταση της επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων, για την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, μέσα από τη λεγόμενη Πράσινη Οικονομία. Ψήφος ενάντια στο περιβάλλον.

Ο διαγκωνισμός μεταξύ των αστικών κομμάτων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και των οπορτουνιστών ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, γενικότερα των κομμάτων του ευρωμονόδρομου για να φτιασιδώσουν την παρουσία τους, με δήθεν φιλοπεριβαλλοντικά χαρακτηριστικά, γίνεται και μέσα από την ανάδειξη περιβαλλοντικών οργανώσεων ενσωματωμένων στη κυρίαρχη πολιτική του κεφαλαίου.

Οι περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες και η προβολή τους από τα ΜΜΕ κατά την προεκλογική περίοδο θα συνεχισθούν και θα κλιμακωθούν από την αστική τάξη για την υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου, για τη στήριξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, του ΛΑ.Ο.Σ., των Πρασίνων, γενικότερα των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Ενώ αποσιωπούν πρωτοβουλίες και τεκμηριωμένες καταγγελίες που έχει αναδείξει το ΚΚΕ στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και στο Ευρωκοινοβούλιο, όπως τις περιβαλλοντικές καταστροφές στον Ασωπό, στο Θερμαϊκό κόλπο, στο Μαλιακό, στην Κορώνεια, στην Ψυτάλλεια, στους υγροβιότοπους, τις πυρκαγιές, τη ρύπανση των θαλασσών, το Ε/Γ - Τ/Κ πλοίο «Sea Diamond» κ.ά.

Γιατί το ΚΚΕ αποκαλύπτει τις πραγματικές αιτίες και τους υπαίτιους, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και των φυσικών πόρων, την περιβαλλοντική καταστροφή, το κεφάλαιο.

Φιλολαϊκός δρόμος για την προστασία του περιβάλλοντος μέσα στα πλαίσια της ΕΕ δεν υπάρχει.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές αποτελεί εγγύηση για να δυναμώσει το μέτωπο ανυπακοής, απειθαρχίας και ρήξης με την ΕΕ, της αλληλεγγύης και της αντιιμπεριαλιστικής - αντιμονοπωλιακής πάλης, της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος. Αποτελεί το μόνο ρεαλιστικό και ελπιδοφόρο δρόμο για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, για ριζικές αλλαγές, τη λαϊκή ευημερία.