Σχεδόν οι μισοί δεν καταφέρνουν να κάνουν ούτε 100 μεροκάματα το χρόνο. Επιτακτική ανάγκη η συμμετοχή στην 24ωρη πανοικοδομική απεργία, στις 14 Μάη
Σαν αποτέλεσμα της πολιτικής ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που θέλει το σχέδιο και την εκτέλεση των κατασκευαστικών έργων να τα καθορίζουν οι επενδύσεις των μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων και οι ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου (ανάλογα με το αν και πώς εξυπηρετούν την αύξηση της δικής του κερδοφορίας), οι εργαζόμενοι του κλάδου ωθούνται στην υποαπασχόληση και βρίσκονται σταθερά με το ένα πόδι στην ανεργία.
Γι' αυτό και η πάλη για δουλειά με πλήρη δικαιώματα είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη που αναδεικνύει την ανάγκη οι εργαζόμενοι να παλέψουν για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης. Για μια κοινωνία, όπου οι λαϊκές ανάγκες θα ικανοποιούνται βάσει ενός ολοκληρωμένου σχεδίου δημοσίων έργων που σταθερά θα έχει η πολιτεία, για την κατασκευή κατοικιών, σχολείων, νοσοκομείων, βιβλιοθηκών, παιδικών σταθμών, αλλά και έργων αντισεισμικής, αντιπλημμυρικής προστασίας κλπ. Σε μια τέτοια ανάπτυξη η απασχόληση στην οικοδομή δε μπορεί και δεν πρέπει να είναι εποχιακή, αλλά σταθερή και πλήρης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ, οι 308.211 καταγεγραμμένοι εργαζόμενοι στον κλάδο δούλεψαν το 2007 κατά μέσο όρο 104 μέρες. Ειδικότερα:
Οι υποαπασχολούμενοι είναι πολύ πιο εκτεθειμένοι στην ασυδοσία και τους εκβιασμούς των μεγαλοκατασκευαστών και μεγαλοεργολάβων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι 71.041 εργαζόμενοι που κατά μέσο όρο το 2007 συμπλήρωσαν 23 μεροκάματα, αμείφθηκαν (κατά μέσο όρο) με 54 ευρώ. Ενώ οι 75.945 που το 2007 συμπλήρωσαν 73 μεροκάματα κατά μέσο όρο, αμείφθηκαν με 58 ευρώ.
Η υποαπασχόληση μεγαλώνει την ανασφάλεια των εργαζομένων που η εργοδοσία σπεύδει να αξιοποιήσει για να ρίξει όσο το δυνατόν πιο χαμηλά την τιμή της εργατικής δύναμης, προσπαθώντας να χτυπήσει τις κατακτήσεις των εργαζομένων, να παραβιάσει τις συλλογικές συμβάσεις κλπ. Εντείνοντας τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία, οι εργοδότες προσπαθούν να κρατήσουν τους εργάτες μακριά από τα συνδικάτα και την ταξική τους Ομοσπονδία, γιατί ξέρουν πολύ καλά πως η ενίσχυση της οργανωμένης πάλης των οικοδόμων μπορεί να βάλει εμπόδια στα αντεργατικά τους σχέδια.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα γι' αυτό είναι η κλαδική σύμβαση που υπέγραψε η Ομοσπονδία Οικοδόμων για το 2008, η οποία προέβλεπε μεροκάματα που ξεκινούσαν από 50,10 και έφταναν μέχρι και 85,93 ευρώ.