Από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις όλων των υγειονομικών στη Μασσαλία της Γαλλίας |
Κοινός στόχος όλων, η απόσυρση του νομοσχεδίου που προωθεί η κυβέρνηση Σαρκοζί, διά της υπουργού Υγείας Ροζελόν Μπασελό - Ναρκέν, και προβλέπει «συνολική μεταρρύθμιση του δημόσιου συστήματος Υγείας». Μια «μεταρρύθμιση», που, όπως αναφέρεται και στα συνθήματα που κυριαρχούν στις διαδηλώσεις, «δολοφονεί τη δημόσια υγεία», «μετατρέπει σε επιχειρήσεις τα νοσοκομεία», καθιστά κριτήριο όχι την «αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς, αλλά την ανταποδοτικότητα της κάθε ιατρικής πράξης».
Το νομοσχέδιο, που, τις επόμενες μέρες, θα επανέλθει για τη δεύτερη και τελική συζήτηση στη Βουλή, στοχεύει, κατά τους εισηγητές του, να καταστήσει «αποτελεσματικότερη και αποδοτικότερη» την παροχή υπηρεσιών Υγείας. Πώς θα γίνει αυτό; Μέσα από μια ριζική «αναδιάρθρωση» του συστήματος Υγείας.
Πιο συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο προβλέπει, καταρχάς, τη σύσταση περιφερειακών γραφείων Υγείας, τα οποία θα συγκεντρώνουν υπό τη διεύθυνσή τους τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες παροχής νοσηλείας και περίθαλψης, ενώ θα διαθέτουν συγκεντρωτικά στοιχεία και για τον ιδιωτικό τομέα παροχής νοσηλείας και περίθαλψης, δηλαδή για τους ιδιώτες γιατρούς και για τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια. Στόχος τους, θεωρητικώς, είναι να οργανώνουν με τον «ορθότερο και αποδοτικότερο» τρόπο την παροχή υπηρεσιών περίθαλψης και νοσηλείας στην εκάστοτε περιοχή, αξιοποιώντας και τον ιδιωτικό τομέα.
Η «συνεργασία» ανάμεσα στα δημόσια νοσοκομεία και στα ιδιωτικά νοσηλευτήρια ή ακόμη και στους ιδιώτες γιατρούς θα βασίζεται σε συμφωνίες «συνεργασίας και σύμπραξης», που θα υπογράφονται με «στόχο να καλύπτονται από τον ιδιωτικό τομέα τυχόν υπηρεσίες που το δημόσιο νοσοκομείο δεν έχει τη δυνατότητα να καλύψει ή υπηρεσίες που επείγουν και δεν υπάρχει, εξαιτίας της κατάστασης υγείας ενός περιστατικού, ο χρόνος να καλυφθούν». Το περιφερειακό γραφείο Υγείας θα διαθέτει λίστες με τις ιδιωτικές κλινικές και τους ιδιώτες γιατρούς της περιφέρειας, εφόσον αυτοί επιθυμούν να προχωρήσουν σε σύμπραξη με το Δημόσιο με το ...αζημίωτο φυσικά.
Κάτι τέτοιο θα είναι εφικτό, γιατί πλέον τροποποιείται η οργάνωση των ίδιων των δημόσιων νοσοκομείων. Τα διοικητικά συμβούλια των νοσοκομείων αντικαθίστανται από «συμβούλια επίβλεψης», των οποίων την εποπτεία έχει ο εκάστοτε νομάρχης. Ο διοικητικός διευθυντής των νοσοκομείων διορίζεται από τον εκάστοτε πρόεδρο του περιφερειακού γραφείου Υγείας, ο οποίος διορίζεται απευθείας από το υπουργικό συμβούλιο. Η κυβέρνηση θα διορίζει και τους διοικητικούς διευθυντές των πανεπιστημιακών νοσοκομείων.
Ο διοικητικός διευθυντής, με βάση το νέο νομοσχέδιο, δε θα είναι απαραίτητα επιστήμονας προερχόμενος από το χώρο της Υγείας. Αυτό που μετρά περισσότερο πλέον είναι αν έχει προσόντα μάνατζερ, γιατί αυτά απαιτούνται πλέον για τη θέση αυτή. Οι εξουσίες των διοικητικών διευθυντών ενισχύονται, ιδιαίτερα στη λήψη αποφάσεων για τις δραστηριότητες, για τα μέσα που διαθέτει το νοσοκομείο και για τις «συμπράξεις» με ιδιώτες, ενώ, ταυτόχρονα, μειώνονται οι ανάλογες αρμοδιότητες των γιατρών, ακόμη και εκείνων που βρίσκονται πολύ υψηλά στην ιεραρχική κλίμακα.
Επίσης, όπως αναφέρεται διπλωματικά, προβλέπεται «παροχή κινήτρων προς τους γιατρούς, προκειμένου να επιλέξουν να συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σ' ένα νοσοκομείο». Ποια είναι τα κίνητρα; Η εισαγωγή νέων συμβάσεων εργασίας! Συμβάσεων, που δε θα εντάσσονται στη συλλογική σύμβαση εργασίας (με απώτερο στόχο, προφανώς, να καταργηθεί και αυτή σταδιακά). Συμβάσεων, που θα είναι ατομικές και θα προβλέπουν αμοιβή «ανάλογα με τους προσωπικούς στόχους που θέτει ο ίδιος ο γιατρός, αλλά και την αποδοτικότητά του σε αντιμετώπιση περιστατικών και σε ώρες εργασίας»!
Επιπλέον, για να καλύπτονται οι περιφερειακές ανάγκες σε ιατρικό προσωπικό, οι θέσεις της ειδικότητας στα νοσοκομεία, αλλά και στις ιατρικές σχολές θα καθορίζονται ανάλογα με την ιατρική δημογραφία της κάθε περιφέρειας. Με άλλα λόγια, ένας φοιτητής που έχει τελειώσει τη Γενική Ιατρική και επιθυμεί να συνεχίσει σε μια συγκεκριμένη ειδικότητα, όπως, π.χ., η Γυναικολογία, αν το περιφερειακό γραφείο Υγείας κρίνει ότι έχουν καλυφθεί οι ανάγκες για γυναικολόγους στην περιφέρεια, στα νοσοκομεία της περιοχής θα υπάρχουν ελάχιστες θέσεις για τη συγκεκριμένη ειδικότητα. Η πληροφορία αυτή θα διαβιβάζεται και στο υπουργείο Υγείας και Παιδείας, από όλα τα περιφερειακά γραφεία Υγείας, και έτσι ανά χρόνο θα διαμορφώνεται, όπως φαίνεται, μια λίστα με «δημοφιλείς ειδικότητες», αυτές, δηλαδή, για τις οποίες, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, θα υπάρχουν θέσεις και στις ιατρικές σχολές και στα νοσοκομεία.
Δε χρειάζεται πολύ για να αντιληφθεί κανείς το λόγο που έχει ωθήσει μαζικά, για πρώτη φορά, όλους τους εμπλεκομένους στη δημόσια Υγεία, στους δρόμους. Οπως τονίζουν με μία φωνή καθηγητές Ιατρικής, διευθυντές κλινικών, γιατροί, ειδικευόμενοι, νοσηλευτές, αλλά και οι επαγγελματίες όλων των παραϊατρικών επαγγελμάτων (ψυχολόγοι, φυσικοθεραπευτές κλπ.), που σήμερα δραστηριοποιούνται μέσα στα δημόσια νοσοκομεία, το νομοσχέδιο της κυβέρνησης Σαρκοζί «βάζει ταφόπλακα» σε ό,τι σημαίνει δημόσιο σύστημα Υγείας.
Ανοίγει το δρόμο σε περαιτέρω υποβάθμιση των δημόσιων νοσοκομείων, αφού για ό,τι υπηρεσία δε θα μπορούν να παράσχουν, αντί να λαμβάνονται μέτρα εκσυγχρονισμού και βελτίωσης, θα παραπέμπονται οι ασθενείς στον ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα, αφήνει ανοιχτό το παράθυρο σε, σταδιακές αρχικά και στη συνέχεια μαζικές, απολύσεις εργαζομένων όλων των ιατρικών ειδικοτήτων και παραϊατρικών επαγγελμάτων, που υποστηρίζουν το ιατρικό έργο (όπως νοσηλευτές, κινησιοθεραπευτές κλπ.), αφού οι υπηρεσίες τους θα καλύπτονται από ιδιώτες γιατρούς και νοσηλευτήρια.
Με το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση Σαρκοζί, όπως επισημαίνεται από τα συνδικάτα και τις ενώσεις όλων των εμπλεκομένων επαγγελματιών, τα νοσοκομεία πλέον μετατρέπονται σε επιχειρήσεις, με βασικό κριτήριο της λειτουργίας τους την ανταποδοτικότητα και την παραγωγικότητα και όχι την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας, αφού πλέον αυτό που μετρά είναι τα έσοδα και όχι το επίπεδο της περίθαλψης. Ετσι, περιστατικά που κρίνονται πολυέξοδα και χρήζουν μακροχρόνιας περίθαλψης, θα κρίνονται «μη ανταποδοτικά» από τη διοίκηση των δημόσιων νοσοκομείων και θα αφήνονται βορά στο κέρδος των επιχειρηματιών που έχουν επενδύσει στην Υγεία.
Αν κάτι είναι ξεκάθαρο, είναι ότι η κυβέρνηση Σαρκοζί προωθεί με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο τις κατευθύνσεις που έχουν συναποφασιστεί για λογαριασμό του κεφαλαίου στο πλαίσιο της ΕΕ. Αλλωστε, σε πλήρη επεξεργασία είναι ήδη το τελικό κείμενο ευρωπαϊκής οδηγίας που θα αναφέρεται στη «διασυνοριακή περίθαλψη», στο πλαίσιο της οποίας ένας ασθενής, π.χ., από την Ελλάδα, θα μπορεί να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο μιας άλλης χώρας της ΕΕ, όπου θεωρητικώς θα κρίνει ότι μπορούν να του παρασχεθούν καλύτερες υπηρεσίες.
Το Ταμείο του θα καταβάλλει την αξία των υπηρεσιών, όπως κοστολογούνται στη χώρα προέλευσης του ασθενούς, και ο ίδιος ο πάσχων θα καλείται να καλύψει μόνος του τη διαφορά. Δεν είναι λίγοι, μάλιστα, εκείνοι που «προβλέπουν» τη δημιουργία και ενός νέου είδους επιχειρήσεων, που θα αναλαμβάνουν τη μεταφορά των ασθενών από χώρα σε χώρα, εννοείται με το αζημίωτο.
Απώτερος στόχος όλων αυτών των «μεταρρυθμίσεων» είναι η ομογενοποίηση της παροχής υπηρεσιών Υγείας, σε όλη την ΕΕ, και ιδιαίτερα σε πρωτοβάθμιο επίπεδο, μέσα από τη σταδιακή, πλην σαφή, εξίσωση του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα. Και μπορεί στη Γαλλία, ήδη, ο στόχος αυτός να έχει λάβει τη μορφή του προαναφερόμενου νομοσχεδίου, όμως και στην Ελλάδα το ίδιο πνεύμα διατρέχει τέσσερα σχέδια νόμου για την πρωτοβάθμια Υγεία που βρίσκονται στην «αναμονή» από την κυβέρνηση της ΝΔ. Δε θα πρέπει κανείς να ξεχνά ότι το έδαφος γι' αυτές τις «μεταρρυθμίσεις» έχει καλλιεργηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μέσα από τη σταθερή σταδιακή υποβάθμιση της δημόσιας Υγείας (έλλειψη προσωπικού, «παγωμένοι» και χαμηλοί μισθοί, μείωση του προϋπολογισμού για την Υγεία, έλλειψη υλικού), στην οποία τα μέγιστα έχουν συμβάλει και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, αλλά και, κατ' αναλογία, των Σοσιαλιστών στη Γαλλία.
Το βέβαιο είναι ότι μετά τη Βρετανία, η κυβέρνηση Σαρκοζί μοιάζει να είναι εκείνη που προχωρά σε ένα δυνατό «crash test», έχοντας απέναντί της όλους τους εργαζόμενους, όλων των βαθμίδων, στον τομέα της δημόσιας υγείας, αλλά και ολόκληρη την κοινωνία. Και αυτό το τεστ έχει απόηχο σε όλες τις χώρες και τους λαούς στους κόλπους της ΕΕ. Στη Γαλλία, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι κλάδοι διακηρύττουν ότι δεν πρόκειται να εφαρμόσουν το νομοσχέδιο, ακόμη και αν υιοθετηθεί.
Διακηρύττουν ότι θα επιδείξουν ανυπακοή απέναντι στην κυβέρνηση Σαρκοζί και στις κατευθύνσεις της ΕΕ. Διακηρύττουν, ουσιαστικά, το μοναδικό δρόμο που έχει ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε λαός, απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές επιλογές της ΕΕ: Να αντιταχθεί και να αγωνιστεί τόσο μέσα από τις κινητοποιήσεις του, όσο και με την ψήφο του.