Μία συνοπτική αναδρομική παρουσίαση της πολύχρονης εικαστικής διαδρομής του γλύπτη Μανώλη Πεταλά αποτελεί η έκθεση «Περίοπτα - Επιτοίχια», που φιλοξενείται στην γκαλερί «Kourd» (Φαναριωτών και Κασσιανής 2, Λυκαβηττός). Πενήντα επτά έργα από τη δεκαετία του '70 μέχρι σήμερα συνθέτουν το εικαστικό «πρόσωπο» του καλλιτέχνη και συνομιλούν με το θεατή «για τα μικρά και τα μεγάλα» του κόσμου και της ζωής μας. Ανάμεσά τους «Η Σελήνη τις νύχτες συλλογιέται μονάχη», «Η χρυσή σφαίρα της αλαζονείας», «Αθλοπαιδιές στο Αμπού Γκράιμπ», «Στρατός αγάπης - Ιράκ 2003», «Πολιτεία φτιαγμένη από τη μοναξιά των σκουπιδιών», «Καρτερική Πηνελόπη της διασποράς - Συστατικά Θηλυκώντα», που αποτελεί και το τελευταίο χρονικά έργο της παρουσίασης.

Η έκθεση «ανοίγει» με κατασκευές φιλοτεχνημένες τη δεκαετία του '80. Μία σειρά από βαριά περίοπτα, απλές μεταλλικές φόρμες σε όρθια μορφή από βιομηχανικά υλικά του εμπορίου. Ακολουθούν έργα από την «εποχή της χαμένης ποίησης», όπως λέει χαρακτηριστικά ο δημιουργός. Είναι η περίοδος της «αιχμαλωσίας» και του προβληματισμού. Τα έργα αυτής της ενότητας αποτελούν ένα καυστικό σχόλιο στο οποίο πρωταγωνιστούν τα κλουβιά και οι αλυσίδες. Ο Μ. Πεταλάς καταθέτει και καταγγέλλει, με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. «Μιλά» για την πικρή ειρωνεία της ζωής. Τον εγκλωβισμό του σύγχρονου ανθρώπου, σε τεχνητούς, «λαμπερούς» λαβύρινθους. Θύμα και ο ίδιος ο άνθρωπος μιας εποχής καταναλωτισμού, ιλουστρασιόν προτύπων και αποξένωσης, συνθλίβεται μέσα στους τοίχους μιας απάνθρωπης κοινωνίας. Στην ενότητα αυτή προστίθενται και τα έργα που αναφέρονται στη φύση: Το εγκλωβισμένο σε ένα γυάλινο νέφος έντομο, η σελήνη, που κρύβεται πίσω από τα κάγκελα...

Ευαίσθητος παλμογράφος των γεγονότων που συμβαίνουν γύρω μας, ο Μ. Πεταλάς αναφέρεται και στα εγκλήματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Στις ωμές επεμβάσεις του σε γωνιές του πλανήτη, στη βία και τη στέρηση της ελευθερίας. Κλουβιά και αλυσίδες γίνονται τα σύμβολα του δημιουργού και σηματοδοτούν τα γεγονότα στο Ιράκ, στις φυλακές του Αμπού Γκράιμπ...

Ξεχωριστή, ιδιαίτερα σημαντική θέση, κατέχουν τα επιτοίχια. Εργα στα οποία ο δημιουργός χρησιμοποιεί - κυρίως - παλιά αντικείμενα ή στοιχεία τους. Πράγματα ταπεινά με τα σημάδια του χρόνου πάνω τους, τα οποία κουβαλούν το όνειρο του παρελθόντος και τη νοσταλγία.

Κυρίαρχο υλικό του γλύπτη το μέταλλο, ένα σκληρό και ατίθασο υλικό, που, όπως σημειώνει ο Μάνος Στεφανίδης, «στα έργα του Πεταλά παύει να είναι παγωμένο ή απωθητικό. Οι γεωμετρικές καθαρές μορφές μεταφέρουν κάτι από τη συγκίνηση των καθαρών σχημάτων, που όλοι ως αρχέτυπα διατηρούμε μέσα μας...». Η έκθεση θα κλείσει την εκθεσιακή περίοδο της γκαλερί (μέχρι μέσα Ιουνίου).