Διαστάσεις ευθείας πολιτικής δίωξης παίρνει η επίθεση της πολυεθνικής «Τζάμπο» και των μεγαλεμπόρων, της κυβέρνησης και της Δικαιοσύνης σε βάρος των στελεχών, μελών και φίλων του ΚΚΕ που πρωτοστατούν στους εργατικούς αγώνες και στη μάχη που έδωσαν και δίνουν χιλιάδες αγωνιστές για την ανάκληση της απόλυσης του Νίκου Νικολόπουλου. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο και στο πνεύμα της εντολής Σανιδά, μεθοδεύεται η άρση της ασυλίας της βουλευτή του ΚΚΕ Σοφίας Καλαντίδου, προέδρου της Ενωσης Εμποροϋπαλλήλων της Θεσσαλονίκης, για να δικαστεί με την κατηγορία ότι συμμετείχε σε κινητοποίηση έξω από κατάστημα της πολυεθνικής «Τζάμπο» στην πόλη.

Το σχετικό αίτημα διαβιβάστηκε στη Βουλή στις 14 του Απρίλη 2009 από τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη. Ζητάει την άρση της βουλευτικής ασυλίας ώστε να ασκηθεί σε βάρος της Σοφίας Καλαντίδου ποινική δίωξη για την «πράξη της παράνομης βίας», όπως χαρακτηριστικά αποκαλείται η πολιτική δραστηριότητά της, δηλαδή η παρουσία της και η συμπαράσταση που εξέφρασε εκ μέρους του ΚΚΕ στους εργαζόμενους στην αγωνιστική κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε στις 31 του Γενάρη 2009 έξω από το κατάστημα της αλυσίδας «Τζάμπο» στη Θεσσαλονίκη.

Για τη «στοιχειοθέτηση» μάλιστα των κατηγοριών, οι οποίες στρέφονται σε βάρος τεσσάρων ακόμα στελεχών του ταξικού κινήματος, αξιοποιείται η κατάθεση ενός αστυνομικού και ενός ακόμα «μάρτυρα», που την ίδια μέρα της κινητοποίησης κατέθεσαν με πανομοιότυπο τρόπο στο Αστυνομικό Τμήμα της Πλατείας Δημοκρατίας, ύστερα από μήνυση που κατέθεσε στέλεχος της «Τζάμπο» στη Θεσσαλονίκη.

Να θυμίσουμε ότι με έγγραφό του ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Γ. Σανιδάς, στις 4 του Φλεβάρη 2009, προς τους διευθύνοντες τις Εισαγγελίες Πρωτοδικών Αθηνών, Πειραιώς, Αγρινίου, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ηρακλείου, Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων, Καβάλας, Καρδίτσας, Κέρκυρας, Κορίνθου, Πατρών, Ρόδου, Χαλκίδας, Χανίων, προσφέρει κάλυψη στις αντεργατικές μεθοδεύσεις και αυθαιρεσίες του ομίλου «Τζάμπο» και κηρύσσει εκ των προτέρων παράνομες τις εργατικές κινητοποιήσεις, που τις χαρακτηρίζει «τελεσθέντα εγκλήματα». Αυτό μεταφράζεται και σε εντολή για πολιτικές διώξεις καθώς ως «πρωταίτιοι» μπορεί να χαρακτηρίζονται τα πολιτικά και συνδικαλιστικά στελέχη. Στη βάση αυτής της εντολής εκκρεμούν σήμερα δεκάδες μηνύσεις σε βάρος συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα για την ίδια υπόθεση.

Το χρονικό της νέας πρόκλησης έχει ως εξής:

• Του προαναφερόμενου αιτήματος εκ μέρους του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου προς τον πρόεδρο της Βουλής για άρση της ασυλίας της Σοφίας Καλαντίδου προηγήθηκε, στις 31 του Μάρτη 2009, αίτημα εκ μέρους της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, όπου αναφέρεται στην υπόθεση που αφορά «την εν ενεργεία βουλευτή Θεσσαλονίκης Σοφία Καλαντίδου και σας αναφέρω ότι εναντίον της εκκρεμεί προς άσκηση ποινικής δίωξης η δικογραφία που σχηματίσθηκε κατόπιν διενέργειας αστυνομικής προανάκρισης μετά την υποβολή σχετικής έγκλησης από το νόμιμο εκπρόσωπο της εταιρείας με την επωνυμία "JUMBO Ανώνυμη Εμπορική Εταιρεία" για την πράξη της παράνομης βίας, η οποία φέρεται τελεσθείσα στη Θεσσαλονίκη την 31/1/2009. Παρακαλώ για τις δικές σας ενέργειες, σύμφωνα με το άρθρο 62 του Συντάγματος, ώστε να καταστεί εφικτή η άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος της εγκαλούμενης».
• Την ίδια μέρα, 31 του Γενάρη 2009, εργαζόμενοι και συνδικαλιστές, με κάλεσμα του ΠΑΜΕ, διοργάνωναν σε πανελλαδικό επίπεδο κινητοποιήσεις έξω από τα καταστήματα της πολυεθνικής «Τζάμπο» απαιτώντας την ανάκληση της απόλυσης του Νίκου Νικολόπουλου. Στη Θεσσαλονίκη, λίγη ώρα μετά την έναρξη της κινητοποίησης, ο υπεύθυνος του εκεί καταστήματος, ακολουθώντας τις εντολές της διοίκησης της πολυεθνικής, κατέθεσε «μήνυση κατ' αγνώστων». Σ' αυτή γίνεται λόγος για συγκέντρωση στο κατάστημα «ομάδας περίπου 150 αγνώστων ατόμων, τα οποία εισέβαλαν σε αυτό διανέμοντας δυσφημιστικά για την εταιρεία έντυπα και στη συνέχεια έχουν αποκλείσει την πόρτα (είσοδο) αυτού, απαγορεύοντας πλήρως την είσοδο και αποπέμποντας τους προσερχόμενους πελάτες προκειμένου να αποχωρήσουν χωρίς να πραγματοποιήσουν αγορές».
• Αμεση ήταν η ανταπόκριση του Αστυνομικού Τμήματος. Νωρίς το απόγευμα της ίδιας μέρας, ελήφθησαν δύο πανομοιότυπες καταθέσεις, η μία από αστυνομικό του εν λόγω Τμήματος, που βρισκόταν σε υπηρεσία την ώρα της κινητοποίησης, και η άλλη από μάρτυρα που δηλώνει εργαζόμενη - υπεύθυνη του καταστήματος «Τζάμπο». Είναι χαρακτηριστικό ότι από την ερώτηση και μόνο που υποβλήθηκε από τον ανακριτικό υπάλληλο του Αστυνομικού Τμήματος της Πλ. Δημοκρατίας, όπως καταγράφεται στο σχετικό πρακτικό, προκαταλαμβάνεται - υποβάλλεται και η απάντηση, που είναι το ζητούμενο ώστε να «στηριχτεί» η μήνυση της επιχείρησης. «Τι γνωρίζεις να καταθέσεις σχετικά με άτομα που την 11.30 ώρα περίπου την 31/1/2009 απέκλεισαν τις εισόδους και την έξοδο της επιχείρησης JUMBO και δεν επέτρεπαν την είσοδο σ' αυτό σε πελάτες του καταστήματος;». Δηλαδή, θεωρούνται από τον ανακριτικό υπάλληλο ως δεδομένα τα όσα καταγγέλλονται στη μήνυση της «Τζάμπο» και αυτό όχι τυχαία γιατί το τελικό ζητούμενο είναι οι εν λόγω μάρτυρες να κατονομάσουν συγκεκριμένα πρόσωπα, ώστε να προσωποποιηθούν οι καταγγελίες. Οπως και έγινε. Οι «μάρτυρες», όλως «αυθορμήτως», ονοματίζουν ως υπεύθυνους για τη διάπραξη του «εγκλήματος» τη βουλευτή του ΚΚΕ και άλλα πρόσωπα που συμμετείχαν στην κινητοποίηση.
• Ακολούθως, με σήμα του Αστυνομικού Τμήματος προς τις αρμόδιες δικαστικές αρχές περιγράφονται τα «τελεσθέντα εγκλήματα» και καλούνται για τα δέοντα. Συγκεκριμένα, αναφέρεται: «Χαρακτηρισμός εγκλήματος: Αρθρο 189 Π.Κ. (Διατάραξη οικιακής ειρήνης). 330 Ποινικού Κώδικα (Παράνομη Βία). 364 Π.Κ. (Δυσφήμιση Ανώνυμης Εταιρείας)». Ως δράστες κατονομάζονται οι: Ζαριανόπουλος Σωτήριος, Χανίδης Αντώνιος, Ψυχογιός Κωνσταντίνος και Χιονάς Αθανάσιος, ενώ η Σοφία Καλαντίδου δεν περιλαμβάνεται στους «δράστες» αλλά σε άλλο σημείο του σήματος χαρακτηρίζεται «επικεφαλής» ομάδας 50 μελών του ΠΑΜΕ. Δηλαδή, ουσιαστικά ζητείται η ποινική δίωξη της βουλευτή του ΚΚΕ για την πολιτική της δράση, για την κάλυψη που πρόσφερε στους αγωνιζόμενους εργαζόμενους. Μάλιστα, ως «αιτία εγκλήματος» καταγράφεται η «αντικοινωνική συμπεριφορά».

Δηλαδή, το πράγμα πάει παραπέρα, αφού η ταξική Δικαιοσύνη, μετά από εγκληματικές πράξεις, φτάνει να χαρακτηρίζει τους εργατικούς αγώνες «αντικοινωνική συμπεριφορά», ανοίγοντας το δρόμο για νέα κατασταλτικά μέτρα σε βάρος του λαϊκού κινήματος.