Στο εξωφρενικό ποσό των 2,5 τρισεκατομμυρίων δραχμών ανέρχονται τα φανερά κονδύλια του προϋπολογισμού, που αφορούν δαπάνες στρατιωτικού χαρακτήρα και την ανάπτυξη των κρατικών μηχανισμών καταστολής. Τα σχετικά ποσά, που ανάλογα με τον τρόπο που θα υπολογίσει κανείς, αντιπροσωπεύουν το 27% του τακτικού προϋπολογισμού ή το 15% (αν πάρει κανείς υπόψη του και τα τοκοχρεολύσια εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους), «διατρέχουν» το σύνολο των υπουργείων και άλλων φορέων του Δημοσίου. Τα ποσά οπωσδήποτε είναι τεράστια. Το σημαντικότερο ωστόσο ζήτημα είναι ότι: Πρώτον, δεν πρόκειται για κονδύλια που αφορούν στην εξασφάλιση της αμυντικής ικανότητας της χώρας ή στη χρηματοδότηση των μηχανισμών για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και της ποινικής παραβατικότητας. Δεύτερον, η ασκούμενη πολιτική, η οποία έτσι κι αλλιώς δεν εξυπηρετεί τις αμυντικές ανάγκες της χώρας, αυξάνει με ραγδαίους ρυθμούς το χρέος που αναλαμβάνουν οι κυβερνώντες για διάφορες στρατιωτικές δαπάνες. Σε κάθε πάντως περίπτωση, τα 2,5 τρισεκατομμύρια -που ανάλογα με την πορεία του δολαρίου μπορεί να αποδειχτούν και αισθητά περισσότερα- αποτελούν μια δαπάνη που στην πραγματικότητα:

• Επιβάλλεται από τις επιδιώξεις του ΝΑΤΟ στα πλαίσια της «νέας τάξης πραγμάτων».
• Εντάσσεται και εξυπηρετεί τα στρατιωτικά και εξοπλιστικά προγράμματα που οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ προωθούν στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων.
• Κινείται στη λογική των «ποσοστώσεων» στις στρατιωτικές δαπάνες ανάμεσα στη χώρα μας και την Τουρκία
• Προβλέπει τη μετατροπή και τον αναπροσανατολισμό της Αστυνομίας και των υπηρεσιών ασφαλείας, σε μηχανισμούς παρακολούθησης και καταστολής των αγώνων του λαϊκού κινήματος.
• Στοχεύει στην εγκατάσταση στη χώρα μας κλιμακίων των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και όχι μόνο.

Σε σχέση με τα παραπάνω είναι εντυπωσιακή και η ομολογία της κυβέρνησης, όπως περιλαμβάνεται στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού και σύμφωνα με την οποία «βασικό παράγοντα της αύξησης των κονδυλίων των αμυντικών δαπανών αποτελεί η εξασφάλιση της ειρήνης στην περιοχή». Μια ειρήνη που όπως φάνηκε με τον πλέον προκλητικό τρόπο πέρσι, προϋποθέτει τις πολεμικές επιθέσεις και τους εγκληματικούς βομβαρδισμούς ανεξάρτητων κρατών και την ανοιχτή επέμβαση και επιβολή στις εσωτερικές υποθέσεις των χωρών της περιοχής.

Οπως προκύπτει από το σχετικό πίνακα, τόσο οι δαπάνες στρατιωτικού χαρακτήρα, όσο και εκείνες που αφορούν τους κρατικούς μηχανισμούς καταστολής, στον προϋπολογισμό δεν εμφανίζονται μόνο στις καταστάσεις των αρμόδιων υπουργείων. Μεγάλα ποσά, όπως για παράδειγμα το χρέος των Ενόπλων Δυνάμεων συμπεριλαμβάνονται στα κονδύλια του υπουργείου Οικονομικών ή οι δαπάνες για την απασχόληση αστυνομικών δυνάμεων από τα υπουργεία δε συμπεριλαμβάνονται στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, αλλά στα επιμέρους υπουργεία. Τα στοιχεία του πίνακα δίνουν την εικόνα που αφορά τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για το 2001. Εκείνο που δε φαίνεται από τον πίνακα αυτό, είναι το χρέος που δημιουργεί η κυβέρνηση μέσω της πολιτικής της στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, μια πολιτική που συνδέεται με τα εξοπλιστικά προγράμματα και τις άλλες υποχρεώσεις που αναλαμβάνει στα πλαίσια των δεσμεύσεών της στο ΝΑΤΟ. Οπως προκύπτει από το κείμενο του προϋπολογισμού, το χρέος των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν:

• Το 1998 περί τα 938 δισεκατομμύρια δραχμές ή το 2,6% του ΑΕΠ της χώρας.
• Στα τέλη του 1999 είχε διαμορφωθεί σε 1,3. τρισεκατομμύρια και αποτελούσε το 3,5% του ΑΕΠ.
• Φέτος, θα παρουσιάσει μια παραπέρα αύξηση, της τάξης του 53% και θα αγγίξει τα 2 τρισεκατομμύρια δραχμές, ποσό που αντιπροσωπεύει το 4,8% του ΑΕΠ.

Διαβάζοντας το σχετικό πίνακα, απαραίτητο είναι να πάρουμε υπόψη δυο ζητήματα. Πρώτον, ότι στις δαπάνες που αφορούν τους μηχανισμούς καταστολής περιλαμβάνονται τα κονδύλια του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και τα αντίστοιχα που αφορούν τις πιστώσεις για το Λιμενικό Σώμα. Δεύτερον, ότι τα ποσά που αναφέρονται σε ξεχωριστούς κωδικούς, έχουν αφαιρεθεί από τα αντίστοιχα ποσά των υπουργείων, ώστε να μην υπάρχει διπλοϋπολογισμός τους.