Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζονται από τους τριμηνιαίους πίνακες της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδας (ΕΣΥΕ) για τις ομάδες ωρών εβδομαδιαίας απασχόλησης, προκύπτει ότι:

• Περίπου το 20% των μισθωτών υποαπασχολείται από 1 έως και 34 ώρες τη βδομάδα, ποσοστό που αυξάνεται χρόνο με το χρόνο (Πίνακας 1). Το 2005 ήταν 601.501 (21,62% επί του συνόλου των μισθωτών) και το 2008 έφθασαν τους 692.374 (23,94% επί του συνόλου των μισθωτών). Χαρακτηριστικό της αυξητικής τάξης είναι ότι η συγκεκριμένη ομάδα το 2002 αριθμούσε 450.850 μισθωτούς (18,95% επί του συνόλου των μισθωτών).
• Ιδιαίτερα έντονη και σαφής είναι η αύξηση, σε αριθμούς και σε ποσοστό, ενός μέρους της παραπάνω ομάδας μισθωτών που υποαπασχολούνται από 1 έως 24 ώρες τη βδομάδα (Πίνακας 2). Το 2005 ήταν 283.050 (10,17% επί του συνόλου των μισθωτών) και το 2008 έφθασαν τους 396.250 (13,44% επί του συνόλου των μισθωτών). Δηλαδή, μέλη αυτής της ομάδας εργαζόμενων αυξήθηκαν κατά 113.200 εργαζόμενους ή κατά 40% μέσα σε τρία χρόνια!
• Ενα άλλο 20% των μισθωτών υπεραπασχολείται από 41 ώρες τη βδομάδα και πάνω (Πίνακας 1). Και εδώ σημειώνεται αύξηση, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Το 2005 ήταν 587.968 (21,15% επί του συνόλου των μισθωτών) και το 2008 έφθασαν τους 637.598 (21,63% επί του συνόλου των μισθωτών).
• Σαφής και συνεχής αύξηση σημειώνεται στο τμήμα των μισθωτών που υπεραπασχολείται από 48 έως και 50 ώρες τη βδομάδα και το οποίο συγκεντρώνει το μεγαλύτερο αριθμό των μισθωτών από αυτούς που υπεραπασχολούνται (Πίνακας 2). Το 2005 ήταν 350.991 (12,63% επί του συνόλου των μισθωτών) και το 2008 έφθασαν τους 407.941 (13,85% επί του συνόλου).

Την ίδια στιγμή ο αριθμός των μισθωτών που θα μπορούσε να ειπωθεί ότι κατορθώνει να δουλέψει σε συνθήκες πλήρους και σταθερού ωραρίου (35 έως και 40 ώρες τη βδομάδα) παρουσιάζει μια πολύ μικρή αύξηση, αν συγκριθεί το έτος 2008 με το 2005, αλλά μια συνεχή μείωση από το 2006 και μετά. Ενώ ως ποσοστό επί του συνόλου των μισθωτών παρουσιάζει συνεχή μείωση, με εξαίρεση το έτος 2006 που είναι αυξημένο έναντι του 2005. Συγκεκριμένα:

• Το 2005 ήταν 1.589.108 (57,18% επί του συνόλου των μισθωτών).
• Το 2006 ήταν 1.646.725 (58,19% επί του συνόλου των μισθωτών).
• Το 2007 ήταν 1.640.650 (56,58% επί του συνόλου των μισθωτών).
• Το 2008 ήταν 1.614.787 (54,83% επί του συνόλου των μισθωτών).

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί η μεγάλη αύξηση που εμφανίζει η υποαπασχόληση το πρώτο τρίμηνο του 2009 (τα τελευταία στοιχεία που δίνει η ΕΣΥΕ) συγκριτικά με το πρώτο τρίμηνο του 2008. Γεγονός που δείχνει την ένταση της επιθετικότητας του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων, για να φορτώσει στις πλάτες τους τα βάρη της οικονομικής κρίσης που το ίδιο δημιουργεί. Επιθετικότητα που μεταφράζεται, μεταξύ άλλων, στην εφαρμογή της εκ περιτροπής εργασίας και της διαθεσιμότητας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, ο αριθμός των μισθωτών που υποαπασχολήθηκαν από 1 έως 34 ώρες, κατά τους μήνες Γενάρη - Φλεβάρη - Μάρτη του 2009, έφθασαν τους 839.000, από 712.800 την αντίστοιχη περίοδο το 2008 (αύξηση 17,7%). Το τμήμα των μισθωτών που υποαπασχολήθηκαν από 1 έως 24 ώρες έφθασαν τους 371.200, από 338.200 το 2008 (αύξηση 9,75%).

Τα παραπάνω καταδεικνύουν τον προσανατολισμό και τους πραγματικούς στόχους που χρόνια τώρα εφαρμόζουν οι πολιτικές των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες μετατρέπουν το χρόνο εργασίας σε «λάστιχο». Αποδεικνύεται ότι οι νόμοι για τη μερική απασχόληση και τις επιμέρους μορφές - όπως η εκ περιτροπής απασχόληση - δε φτιάχτηκαν για να αποτελούν αυτές οι μορφές εργασίας προθάλαμο για την πλήρη απασχόληση, όπως ισχυρίζονται κατά καιρούς οι πολιτικάντηδες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Φτιάχτηκαν για να «μοιράσουν» την ανεργία και για να δώσουν στο κεφάλαιο ένα ακόμα όπλο για την αποδοτικότερη εκμετάλλευση των εργαζομένων. Το ίδιο ισχύει για τους νόμους για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, την επιβολή υπερωριακής εργασίας, ακόμα πιο φθηνής και άλλα.

Με αυτούς τους νόμους το κεφάλαιο έχει ένα πλήρες οπλοστάσιο να αυξάνει ή να μειώνει το χρόνο εργασίας σύμφωνα με τις ανάγκες του και, ταυτόχρονα, τα εργατικά χέρια να γίνονται όλο και πιο φθηνά.