Και όλα αυτά σε μια περίοδο που οι εργοδότες, με τις πλάτες της κυβέρνησης, πατώντας σταθερά στους αντεργατικούς νόμους των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για ελαστικές μορφές απασχόλησης, για εργολάβους, για εκ περιτροπής απασχόληση και με τη βοήθεια των πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων που στηρίζουν τα κέρδη της πλουτοκρατίας, έχουν πέσει σαν τα κοράκια πάνω στους εργαζόμενους.

Η οργή και αγανάκτηση από την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία, που είχαν ξεπεράσει κάθε όριο, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος των εργαζομένων να είναι απλήρωτο από την προηγούμενη σεζόν, του 2008, παρόλο που βρισκόμαστε στο μέσον της φετινής, ήταν η σπίθα του πολυήμερου αγώνα στον οποίο αποφάσισαν να προχωρήσουν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι του ξενοδοχείου για τη διεκδίκηση της άμεσης πληρωμής των δεδουλευμένων.

Η απαράδεκτη κατάσταση του «ΑΚΤΗ ΜΕΣΟΓΓΗ» δεν είναι μια περίπτωση κακού επιχειρηματία αλλά μια χαρακτηριστική εικόνα της καπιταλιστικής τουριστικής ανάπτυξης που θυσιάζει τα εναπομείναντα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα στο βωμό του κέρδους και αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους σαν μηχανάκια παραγωγής κέρδους, τσαλαπατώντας έτσι κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Με τον αέρα της καπιταλιστικής τουριστικής ανάπτυξης, που στηρίζουν τα κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά και με την έμπρακτη στήριξη τόσο των αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκηση όσο και του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, η εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία ξεπέρασαν κάθε όριο.

Επρεπε να σπάσουν η εργοδοτική τρομοκρατία και ο φόβος που κυριαρχούσε σε μεγάλο μέρος των εργαζομένων, η ανοχή που έδειχναν οι εργαζόμενοι για την κατάσταση λόγω «διευκολύνσεων», «βολικών προγραμμάτων» ή «καλών πόστων». Να ξεπεραστεί η απαξίωση της συνδικαλιστικής δράσης και του συλλογικού αγώνα που για χρόνια είχε δημιουργήσει με τη στάση του ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός. Να αντιμετωπιστούν οι αντι-ΚΚΕ και αντι-ΠΑΜΕ επιθέσεις και η συκοφάντηση της δράσης του ταξικού σωματείου.

Ολα αυτά τα εμπόδια τελικά ξεπεράστηκαν κάτω από τη συνεχή και σταθερή δράση του ταξικού σωματείου για μικρά και μεγάλα προβλήματα με πλαίσιο διεκδίκησης τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και όχι τα κέρδη της εργοδοσίας. Καταλυτικό ρόλο έπαιξε και η σταθερή αλληλεγγύη που έδωσαν οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ σε αντιδιαστολή με τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, που με τη λογική του συμβιβασμού, της μοιρολατρίας έσπερναν την απογοήτευση και την ηττοπάθεια. Η επίμονη και σταθερή δουλειά της Κομματικής Οργάνωσης στην εργατική τάξη και ιδιαίτερα στον κλάδο του τουρισμού, όπου συγκεντρώνεται το πολυπληθέστερο και πιο καταπιεσμένο κομμάτι της εργατικής τάξης, μαζί με την εκλογή κομμουνιστή βουλευτή στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, έσπασε την ηττοπάθεια, το «τίποτα δε γίνεται», έδωσε αέρα στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος.

Ετσι μπόρεσαν οι «κολασμένοι» να σηκώσουν κεφάλι και να επιλέξουν τη γραμμή σύγκρουσης με τα συμφέροντα της εργοδοσίας, αφήνοντας πίσω το δρόμο της συναίνεσης με την εργοδοσία που για χρόνια ακολουθούσαν και έφερε τον κόμπο στο χτένι.

Η μορφή πάλης (επίσχεση), το διεκδικητικό πλαίσιο συζητήθηκε, αναλύθηκε με τους ξενοδοχοϋπαλλήλους και έγινε δική τους υπόθεση. Κάθε μέρα γίνονταν Γενικές Συνελεύσεις. Συζητούσαν οι εργαζόμενοι τις εξελίξεις, πώς θα απαντήσουν στην επίθεση που τους γίνονταν από τα ΜΜΕ. Εγκαιρα και αποφασιστικά έδιναν με μαζικό τρόπο την απάντησή τους σε ενέργειες που στόχο είχαν να περάσουν τη θέση της εργοδοσίας μέσα στις δικές τους γραμμές. Χαρακτηριστική ήταν η στάση που κράτησαν με τη μαζική τους παρουσία στο έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μελιτειέων, όπου ανήκει η συγκεκριμένη ξενοδοχειακή μονάδα, και με συμπαραστάτες τουε δημοτικούς συμβούλους της ΔΑΚ αποκάλυψαν τον εργοδοτικό ρόλο της δημοτικής αρχής που στηρίζεται από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Κάνανε κατάληψη του δημαρχείου όταν ο δήμαρχος Μελιτειέων, κ. Λειβαδιώτης, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, τους χαρακτήρισε σε ραδιοφωνική εκπομπή «πρόβατα» και αναγκάστηκε κάτω από το βάρος της πίεσης να ζητήσει συγνώμη.

Μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις προχωρούσαν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι βήμα το βήμα. Κτιζόταν σιγά σιγά και σταθερά η ταξική τους ενότητα πάνω στις αιτίες που προκαλούν τα προβλήματα, στις συνθήκες εργασίας, κόντρα σε ψεύτικους διαχωρισμούς. Ο,τι γινόταν, ό,τι συμφωνήθηκε το αποφάσισαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με τη διοίκηση του ταξικού σωματείου.

Πεισμένοι οι ίδιοι οι ξενοδοχοϋπάλληλοι για το δίκαιο των αιτημάτων αντιμετώπιζαν και ξεπερνούσαν κάθε εμπόδιο που έμπαινε από τα στηρίγματα της εργοδοσίας είτε στο επίπεδο κινήματος, είτε σε γενικότερο επίπεδο κοινωνίας.

Ιδιαίτερος ήταν ο ρόλος των γυναικών που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για να πετύχει η κινητοποίηση. Οι καμαριέρες, η πιο σκληρή ειδικότητα στα ξενοδοχεία, ήταν πιο σταθερές, πιο αποφασιστικές και επέδρασαν καθοριστικά στη στάση που κράτησαν τελικά οι άνδρες και συνολικά οι εργαζόμενοι.

Οι εργοδοτικοί εκβιασμοί, οι πιέσεις, οι απειλές, οι μηνύσεις, οι απολύσεις δεν κατάφεραν να κάμψουν τη μαχητικότητα των εργαζομένων.

Το συλλαλητήριο αλληλεγγύης που οργάνωσε το ταξικό σωματείο μαζί με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ την τρίτη μέρα του αγώνα, με τη μαζική συμμετοχή που είχε, έδωσε αποφασιστική ώθηση στον αγώνα των ξενοδοχοϋπαλλήλων μαζί με τα άλλα δύο ακόμη συλλαλητήρια που οργανώθηκαν. Η κινητοποίηση στην έδρα της ξενοδοχειακής επιχείρησης στην Αττική, που έκαναν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού και Ξενοδοχείων Αττικής και άλλων σωματείων της Αθήνας, έδωσε νέο κουράγιο στους ξενοδοχοϋπαλλήλους να συνεχίσουν ακόμη πιο αποφασιστικά, ακόμη πιο δυναμικά τον αγώνα τους μέχρι να εξοφληθούν όλα τα δεδουλευμένα. Επίσης, ρόλο στην αποφασιστικότητα των εργαζομένων έπαιξε και το προσωπικό παράδειγμα της αξιοπρέπειας, της συνέπειας, της μαχητικότητας των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ μέσα στους χώρους εργασίας που εργάζονται, κατά τη διάρκεια του αγώνα αλλά κυρίως όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Σημαντικό ρόλο στην έκβαση του αγώνα έπαιξε η δράση που ανέπτυξαν οι δυνάμεις του ΚΚΕ μαζί με τον κομμουνιστή βουλευτή μέσα και έξω από το ξενοδοχείο για να στηρίξουν το δίκαιο αγώνα των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Η ΝΕ μαζί με την κλαδική ΚΟΒ και τις εδαφικές ΚΟΒ του Δήμου Μελιτειέων, όπου ανήκει η ξενοδοχειακή μονάδα, έδιναν τη μάχη της αλληλεγγύης και στήριξης του αγώνα των ξενοδοχοϋπαλλήλων καθημερινά, συμβάλλοντας καθοριστικά στην αντιμετώπιση της χυδαίας επίθεσης που γινόταν από τα διάφορα στηρίγματα της εργοδοσίας. Αυτή την έμπρακτη στήριξη του αγώνα των ξενοδοχοϋπαλλήλων από όλες τις δυνάμεις του ΚΚΕ και με όλους τους τρόπους η ΝΕ Κέρκυρας του ΠΑΣΟΚ την κατήγγειλε γράφοντας σε ανακοίνωση που έβγαλε ότι «το ΚΚΕ καθοδηγεί την τυφλή σύγκρουση σε όλα τα επίπεδα. Μαζί με τη ΝΔ είναι απόλυτοι αρνητές της εξέλιξης και των συμφερόντων της κοινωνίας μας που δήθεν υπερασπίζονται». Για μια ακόμη φορά αποκαλύφθηκε ο αντικομουνιστικός ρόλος που έχει ανατεθεί στο ΠΑΣΟΚ από την αστική τάξη, στα πλαίσια καταμερισμού ρόλου ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα που τη στηρίζουν, ώστε να εμποδίζεται η ριζοσπαστικοποίηση πλατιών λαϊκών μαζών.

Η στήριξη του αγώνα των ξενοδοχοϋπαλλήλων από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο του «902», τον «Ριζοσπάστη», ήταν σημαντική και βοήθησε να ξεκαθαρίσουν πολλοί εργαζόμενοι το ρόλο των ΜΜΕ. Αρκετοί από αυτούς έγιναν για πρώτη φορά ακροατές και τηλεθεατές του «902», τα φύλλα του «Ρ» γίνονταν ανάρπαστα.

Ο επίμονος και σκληρός ταξικός αγώνας που έδωσαν σαν μια γροθιά οι εργαζόμενοι στο ξενοδοχείο «ΑΚΤΗ ΜΕΣΟΓΓΗ» αλλά και σε άλλα ξενοδοχεία («Μπελβεντέρε», «Αχιλλέας»), με οργανωτή το ταξικό τους σωματείο, είναι μια σημαντική παρακαταθήκη για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους της Κέρκυρας, και όχι μόνο, συνολικά για την εργατική τάξη. Η εργοδοσία αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Ανακλήθηκαν οι απολύσεις στο «Μπελβεντέρε» και δόθηκαν όλα τα δεδουλευμένα. Στο «ΑΚΤΗ ΜΕΣΟΓΓΗ» καταβλήθηκαν τα δεδουλευμένα του 2008 και η εργοδοσία δεσμεύτηκε για την καταβολή όλων των δεδουλευμένων για το 2009 μέχρι το τέλος του ημερολογιακού έτους του 2009 και στο «Αχιλλέας» η εργοδοσία αφού έδωσε πρώτα μέρος των δεδουλευμένων δεσμεύτηκε και για την άμεση καταβολή όλων. Το γεγονός αυτό είχε άμεση επίδραση και σε άλλα ξενοδοχεία της περιοχής, στα οποία η εργοδοσία θέλοντας να αποφύγει αγωνιστικές κινητοποιήσεις κατέβαλε στους εργαζόμενους τα δεδουλευμένα που τους χρωστούσε.

Το ξέσπασμα των εργαζομένων ούτε τυχαίο ήταν, ούτε απόφαση της στιγμής. Ηταν αποτέλεσμα της σταθερής επαφής και σχέσης των ταξικών δυνάμεων, του ΠΑΜΕ, με τους ξενοδοχοϋπαλλήλους που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Αυτή ήταν η βάση να βγάλουν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι της Κέρκυρας, στις πρόσφατες εκλογές για το σωματείο, πιο ενισχυμένες τις ταξικές δυνάμεις δίνοντάς τους το 75%, κόντρα στις ωμές παρεμβάσεις των ξενοδόχων και μέσα σε ένα χυδαίο αντι-ΠΑΜΕ και αντι-ΚΚΕ μέτωπο των άλλων δυνάμεων. Εκλογές που χαρακτηρίστηκαν από την αυξημένη συμμετοχή των ξενοδοχοϋπαλλήλων, που ξεπέρασε κάθε προσδοκία.

Η συνεχής παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων από καλύτερες θέσεις, ο ταξικός προσανατολισμός του σωματείου, η αποκάλυψη του ρόλου του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, η αποκάλυψη ότι τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα αλλά αιτίες που τα προκαλούν, αλλά και η προσπάθεια να συνειδητοποιηθεί ότι τίποτα δε χαρίζεται και όλα καταχτιούνται, έχουν τη δική τους συμβολή στις διεργασίες που αφορούν στη συνείδηση αυτών των εργαζομένων.

Η νικηφόρα έκβαση της μάχης επιβεβαιώνει ότι ο ενωμένος, ταξικός αγώνας, συντονισμένος με το πλαίσιο δράσης του ΠΑΜΕ, η αλληλεγγύη άλλων κλάδων εργαζομένων είναι η μόνη απάντηση στην ολομέτωπη επίθεση κεφαλαίου, ΕΕ και των πολιτικών εκπροσώπων τους. Εδειξε επίσης ότι μπορεί να υπάρχουν και κατακτήσεις όταν οι εργαζόμενοι κάνουν δική τους υπόθεση τις διεκδικήσεις και όχι να τις αφήνουν σε κάποιους εκπροσώπους.

Η ελπίδα και η προοπτική για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους αλλά και γενικότερα για τους εργάτες κρύβεται μόνο στην οργάνωσή τους με άξονα τις σύγχρονες ανάγκες τους και σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Σύγχρονες ανάγκες τις οποίες μπορεί να ικανοποιήσει ο πλούτος που παράγουν οι ίδιοι οι εργάτες. Είναι ανεκτίμητη η αξία της οργάνωσης κάθε μάχης, μικρότερης ή μεγαλύτερης σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση γιατί κέρδη και ικανοποίηση σύγχρονων αναγκών είναι ασυμβίβαστα. Πίσω από τη γραμμή της ταξικής σύγκρουσης υπάρχει μόνο η ήττα και η ενσωμάτωση.

Οι εργαζόμενοι έχοντας βγάλει τα συμπεράσματά τους μπήκαν στο ξενοδοχείο με ψηλά το κεφάλι και με την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουν να αγωνίζονται μέχρι οι δεσμεύσεις της εργοδοσίας να υλοποιηθούν και μέχρι την τελική νίκη. Μέχρι να γίνει πράξη το σύνθημα που φώναζαν στις κινητοποιήσεις «να βάλουμε στη Μεσογγή εργατική σημαία», δηλαδή μέχρι να περάσει η εξουσία από τα χέρια των αστών στα χέρια των εργατών. Μόνο τότε οι καταχτήσεις, που πετυχαίνονται με σκληρούς ταξικούς αγώνες, δε θα κινδυνεύουν να χαθούν και οι λαϊκές ανάγκες θα ικανοποιηθούν.