Αλλη δυνατότητα να το αντιμετωπίσουν διαθέτουν η αστική τάξη και γενικά όσοι μπορούν να μένουν σε ευρύχωρα σπίτια, σε ένα αναβαθμισμένο περιβάλλον και μπορούν να ρυθμίσουν εύκολα το πόσο θα κουραστούν. Αυτοί έχουν τα χρήματα και τη δυνατότητα να βρουν ό,τι τους χρειάζεται σε πανάκριβους χώρους νοσηλείας και φάρμακα. Μπορούν να αγοράσουν την καλύτερη φροντίδα.
Δεν ισχύει, φυσικά, το ίδιο για τα λαϊκά στρώματα που περιμένουν μόνο από τον υποβαθμισμένο και υποχρηματοδοτούμενο δημόσιο τομέα Υγείας και τα ασφαλιστικά τους ταμεία, που παρότι χρόνια ακριβοπλήρωναν δεν έχουν τις αναγκαίες δυνατότητες να ανταποκριθούν στις ανάγκες τους.
Να αναφέρουμε χαρακτηριστικά πως δεν υπάρχει οργανωμένο δημόσιο δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που θα μπορούσε να εφαρμόσει σε ευρεία κλίμακα ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα πρόληψης και να υλοποιήσει αποτελεσματικά το αναγκαίο σχέδιο διαλογής ασθενών με παράλληλη αντιμετώπιση των ελαφρότερων περιστατικών. Στα αστικά κέντρα και την πρωτεύουσα υπάρχουν μόνο τα πολυιατρεία του ΙΚΑ, λίγα υποτυπώδη δημοτικά ιατρεία και κάποιοι μεμονωμένοι και ασυντόνιστοι γιατροί ορισμένων ασφαλιστικών ταμείων που τρέχουν με το στηθοσκόπιο στην τσάντα για να τα κουτσοβολέψουν και δεν μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη αυτή ολοκληρωμένα. Στην ύπαιθρο τα Κέντρα Υγείας είναι εγκαταλειμμένα και ανεπαρκώς στελεχωμένα, είναι πίσω από τις ανάγκες.
Υπάρχουν βέβαια και τα ποικιλώνυμα πολυτελή διαγνωστικά κέντρα και οι ιδιώτες μεγαλογιατροί, που πρέπει να ακριβοπληρωθούν και φυσικά δεν είναι μέσα στις δυνατότητες του μεροκαματιάρη ή του συνταξιούχου. Σε αυτές τις συνθήκες, εξαναγκάζεται ο λαός να στραφεί στα νοσοκομεία του δημόσιου τομέα. Εκεί, παρά τις σοβαρές ελλείψεις γιατρών και νοσηλευτών, παρά τις καθυστερήσεις και τις ελλείψεις εξοπλισμού και ειδικών μονάδων, ελπίζει να βρει λύση σε κάθε επείγον πρόβλημά του. Ετσι, τα νοσοκομεία που είναι προορισμένα να παρέχουν δευτεροβάθμια περίθαλψη θα παραφορτωθούν περισσότερο και δε θα μπορούν να παίξουν αποτελεσματικά το ρόλο τους.
Εδώ μας οδήγησε η πολιτική της εμπορευματοποίησης της Υγείας και των ιδιωτικοποιήσεων, με παράλληλη σκληρή λιτότητα στις δαπάνες για τη δημόσια Υγεία και χρήση των πόρων των ασφαλιστικών ταμείων για την αγορά υπηρεσιών Υγείας από τον ιδιωτικό τομέα και το τζογάρισμα των αποθεματικών τους.
Παρά τις διακηρύξεις τους για το αντίθετο, παρά τα παχιά τους λόγια και τις φανταχτερές τους υποσχέσεις, σε αυτή την κατάσταση μας οδήγησαν οι πολιτικές επιλογές της ΝΔ σήμερα και του ΠΑΣΟΚ προηγούμενα, που σήμερα τσακώνονται υποκριτικά και μακριά από την ουσία για τον δήθεν αναγκαίο σχεδιασμό αντιμετώπισης των αναγκών της «νέας γρίπης», ξεχνώντας το τι δυνατότητες έχει ο δημόσιος τομέας Υγείας με δική τους πολιτική ευθύνη.
Εχοντας όλα αυτά στο μυαλό μας, πρέπει να αποκρούσουμε, αποφασιστικά, το δήθεν ενδιαφέρον των υπαίτιων για τις αδυναμίες και τις ελλείψεις που έχει το σημερινό σύστημα Υγείας. Πρέπει να αναδείχνουμε τις ευθύνες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και όλων εκείνων που δεν έβγαζαν, ούτε φυσικά βγάζουν, μιλιά ενάντια στην εμπορευματοποίηση της Υγείας και στην ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών της και της έρευνας, όπως ο Συνασπισμός και ο ΛΑ.Ο.Σ.
Σε αυτά τα πλαίσια, προκειμένου να συμβάλουμε στο σωστό προσανατολισμό των εργαζομένων, ώστε να διεκδικήσουν όσα χρειάζονται και γι' αυτό το ζήτημα, είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε τη δική μας διαφορετική πρόταση για το τι πρέπει να γίνει.
Από την αρχή θέλουμε να τονίσουμε πως δε χρειάζεται πανικός, ούτε, φυσικά, μοιρολατρία. Πρόκειται για μια γρίπη, που οφείλεται σε έναν καινούργιο ιό, ο οποίος μεταδίδεται γρήγορα και εύκολα στον άνθρωπο. Για μια γρίπη που μπορεί να έχει επιπλοκές κυρίως σε άτομα ευπαθή αν δεν παρθούν προληπτικά μέτρα και δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα και σωστά όπως όλες οι ιογενείς λοιμώξεις.
Την κάνει επικίνδυνη το ότι ο ιός είναι νέος και μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο πολλαπλασιαζόμενος γρήγορα, δημιουργώντας έτσι πιθανότητες αλλαγών στη δομή του που μπορεί να τον κάνουν επικίνδυνο.
Πρέπει, επίσης, να συνεκτιμήσουμε τις επιστημονικές δυνατότητες, που υπάρχουν στην εποχή μας και, φυσικά, το ότι αυτές θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα αν σωστά αξιοποιηθούν με κριτήριο όχι το κέρδος κάποιων κεφαλαιοκρατών αλλά την υγεία του λαού.
Αντί λοιπόν οποιουδήποτε πανικού ή μοιρολατρίας χρειάζεται αγώνας για να σταματήσει το φάρμακο και η Υγεία να είναι εμπόρευμα και να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δράση σ' αυτούς τους τομείς. Για αποκλειστικά δημόσια έρευνα και εφαρμογές στον τομέα των φαρμάκων και των ιατρικών μηχανημάτων και εργαλείων.
Πέρα, όμως, από αυτά, που για να πραγματοποιηθούν χρειάζονται άλλο συσχετισμό δυνάμεων - άλλη εξουσία, που θα υπερασπίζεται τους εργαζόμενους και όχι τα μονοπώλια και τους κεφαλαιοκράτες, άμεσα αναγκαία είναι η διεκδίκηση ορισμένων πολύ συγκεκριμένων αιτημάτων, σήμερα κιόλας:
Σε κάθε περίπτωση οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αφήσουν περιθώρια ώστε η «νέα γρίπη» να γίνει αφορμή για ακόμα περισσότερα κέρδη για τους κεφαλαιοκράτες. Να επιμείνουν στην επιστημονική ενημέρωση, που πρέπει με ενιαίο και υπεύθυνο τρόπο να δημοσιοποιείται και φυσικά στα αναγκαία μέτρα.
Ιδιαίτερο ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση μπορούν και πρέπει να παίξουν τα εργατικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ, παίρνοντας πρωτοβουλίες για την προβολή των αιτημάτων που απαντούν στις ανάγκες των οικογενειών των εργαζομένων και ολόκληρου του λαού. Είναι επίκαιρα αναγκαίο να κατανοηθεί, ευρύτερα, πως πρέπει να επιδιώκεται, με επιμονή και συνέπεια, η προοπτική ενός ενιαίου καθολικού, αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας για όλο το λαό. Με ολοκληρωμένη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και ουσιαστικές υπηρεσίες πρόληψης.