Για τους Σοβιετικούς ο Σ. Μιχαλκόφ ήταν κάτι σαν τον «εθνικό παραμυθά» τους. Γενιές και γενιές μεγάλωσαν με τα τραγούδια και τις ιστορίες του, οι ήρωες των οποίων απολαμβάνουν τεράστιας δημοτικότητας και σήμερα σε όλες τις σημερινές πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες. Γεννήθηκε στη Μόσχα το 1913 και από μικρός έδειξε τις λογοτεχνικές του δυνατότητες. Το 1928 κάνει την πρώτη του δημοσίευση σε περιοδικό του Ροστόφ στο Ντον. Εργάζεται στην βιομηχανική παραγωγή, αλλά ακολουθεί και επιστημονικές αποστολές. Το 1933 αναλαμβάνει το τμήμα αλληλογραφίας της εφημερίδας «Ισβέστια» και γίνεται μέλος της Μοσχοβίτικης Ομάδας Συγγραφέων. Ακολουθούν δημοσιεύσεις σε πολλά περιοδικά. Το 1935 δημοσιεύει το έργο που θα τον κάνει διάσημο και είναι πλέον κλασικό της Σοβιετικής παιδικής λογοτεχνίας: Το ποίημα «Ντιάντια Στιόπα». Την επόμενη χρονιά δημοσιεύεται στην «Πράβντα» το ποίημά του «Σβετλάνα» που θα τον καθιερώσει στους λογοτεχνικούς κύκλους. Το 1937 γίνεται μέλος της Σοβιετικής Ενωσης Συγγραφέων, εγγράφεται στο Ινστιτούτο Λογοτεχνίας και δημοσιεύει συνεχώς. Το 1939 θα τιμηθεί με το πρώτο «Μετάλλιο Λένιν».
Την περίοδο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου ο Μιχαλκόφ γίνεται πολεμικός ανταποκριτής και ακολουθεί τον Κόκκινο Στρατό μέχρι και το Στάλινγκραντ όπου τραυματίζεται σοβαρά. Παρασημοφορείται και συνεχίζει να γράφει σενάρια για κινούμενα σχέδια και ταινίες, μία από αυτές, «Οι φίλες στο Μέτωπο», θα αποσπάσει το Κρατικό Βραβείο της ΕΣΣΔ το 1942. Το 1944 θα αναλάβει να γράψει τους στίχους του Υμνου της ΕΣΣΔ που αντικατέστησε τη «Διεθνή». Μετά τον πόλεμο αφιερώνεται εξολοκλήρου στη λογοτεχνική του δραστηριότητα. Για δεύτερη φορά ασχολήθηκε με το κείμενο του Υμνου το 1977 και το 2000 προσάρμοσε για τρίτη φορά τους στίχους.
Απέσπασε πλήθος τίτλων και αξιωμάτων, μεταξύ αυτών 4 Βραβεία Λένιν, 3 Βραβεία Στάλιν κ.ά. Ηταν πατέρας των γνωστών σκηνοθετών, Νικίτα Μιχαλκόφ και Αντρέι Κοντσαλόφσκι (το επίθετο της μητέρας).