Στην απόλυση έξι εργαζομένων προχώρησε η διοίκηση του Ινστιτούτου Φαρμακευτικής Ερευνας και Τεχνολογίας (ΙΦΕΤ), αποδεικνύοντας, για μια ακόμη φορά πως η εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία «ζει και βασιλεύει» στους τόπους δουλειάς. Τρομοκρατία, που βρίσκει πολύτιμο συμπαραστάτη στο «πρόσωπο» του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Συγκεκριμένα, στις 21 Ιούλη 2009, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΙΦΕΤ άφησε χωρίς μεροκάματο έξι εργαζόμενους εκ των οποίων οι πέντε είχαν προσληφθεί με συμβάσεις έργου και ένας με σύμβαση ορισμένου χρόνου. Ολοι δούλευαν στην εταιρεία πάνω από τρία χρόνια. Μετά την απόλυσή τους, η διοίκηση προχώρησε στην πρόσληψη «έκτακτου» προσωπικού. Στις 18 Αυγούστου εκδικάστηκε η προσφυγή των τεσσάρων απολυμένων που με προσωρινή απόφαση του δικαστηρίου δικαιώθηκαν. Στα τέλη του μήνα αυτοί οι εργαζόμενοι επέστρεψαν στην εργασία τους και, όπως εξήγησαν στο «Ρ» συνδικαλιστές του κλάδου, η διοίκηση τούς άφησε χωρίς αντικείμενο εργασίας διώχνοντας ταυτόχρονα τους «έκτακτους» που είχε προσλάβει.

Χτες, εκδικάστηκε η προσφυγή ενός ακόμα εργαζόμενου. Στην ακροαματική διαδικασία, παραβρέθηκε και ο Αρης Κωνσταντινόπουλος, συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ, μέλος της διοίκησης της ΟΕΦΣΕΕ, της διοίκησης του Σωματείου Εργαζομένων στον ΙΦΕΤ αλλά και υπεύθυνος προσωπικού του ΙΦΕΤ. Ο οποίος, όχι μόνο δεν υπερασπίστηκε το δικαίωμα των εργαζομένων στην εργασία αλλά, καταθέτοντας υπέρ της εργοδοσίας μίλησε στο δικαστήριο για ... το τζίρο της εταιρείας ο οποίος έχει μειωθεί και δε μπορεί να «αντέξει» τόσους εργαζόμενους.

Με ανακοίνωσή της η ταξική διοίκηση της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας (ΟΕΦΣΕΕ), καταγγέλλει «με τον πιο έντονο τρόπο» τις απολύσεις αλλά και τη στάση του εργοδοτικού συνδικαλισμού και καλεί τους εργαζόμενους σε οργάνωση και συσπείρωση. Η ΟΕΦΣΕΕ, καταγγέλλει το κλίμα τρομοκρατίας που επικρατεί στο χώρο εργασίας και καλεί τους εργαζόμενους του ΙΦΕΤ, «να προβληματιστούν, να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα και γι' αυτές τις εξελίξεις, να ορθώσουν το ανάστημά τους και να καταλάβουν ότι δε χρωστάνε σε κανέναν τίποτα επειδή έχουν μια θέση εργασίας. Να οργανωθούν και να συσπειρωθούν στο Συνδικάτο Φαρμάκου της Αθήνας και στην Ομοσπονδία που δίνουν καθημερινά μικρές και μεγάλες μάχες συντονισμένα με τα ταξικά συνδικάτα, με το ΠΑΜΕ».