Με την επίδραση της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία άρχισε και στη Γερμανία ισχυρή επαναστατική άνοδος. Μετά την ήττα κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία ζήτησε στις 5 Οκτώβρη 1918 ειρήνη. Η χώρα βρισκόταν σε κατάσταση βαθιάς οικονομικής και πολιτικής κρίσης.

Στις αρχές Οκτώβρη 1918 δημιουργήθηκε επαναστατική κατάσταση. Ιδεολογικός ηγέτης των πρωτοπόρων Γερμανών εργατών η «Ενωση Σπάρτακου». Στη συνδιάσκεψη που έγινε στις 7 Οκτώβρη, οι οπαδοί του «Σπάρτακου» ψήφισαν πρόγραμμα που προέβλεπε τον άμεσο τερματισμό του πολέμου, επαναστατικά δημοκρατικά δικαιώματα και ανατροπή της κυριαρχίας του γερμανικού ιμπεριαλισμού και μιλιταρισμού ως προϋποθέσεις για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Οι αντικειμενικές συνθήκες για παρόμοια ανατροπή στη Γερμανία υπήρχαν. Η εξέγερση των ανδρών του πολεμικού στόλου στο Κίελο το Νοέμβρη του 1918 ήταν η αρχή της επανάστασης. Στο Κίελο και σε πολλές άλλες πόλεις εμφανίστηκαν τα σοβιέτ. Στις 9 Νοέμβρη έγινε η νικηφόρα εξέγερση του Βερολίνου. Το σάπιο μοναρχικό καθεστώς σαρώθηκε. Κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης ήταν οι εργάτες και οι στρατιώτες. Το μεγαλύτερο μέρος του προλεταριάτου βρισκόταν ακόμα υπό την επίδραση των σοσιαλ-σοβινιστικών και Δεξιών «ανεξάρτητων», οι οποίο συγκρατούσαν τους εργάτες να συμμετάσχουν στον αγώνα για την εξουσία. Τα μονοπώλια είχαν στα χέρια τους όλα τα διοικητικά οικονομικά ηνία. Στις 10 Νοέμβρη τα σοβιέτ του Βερολίνου παρέδωσαντην εξουσία στην πραγματική κυβέρνηση της χώρας, στο «Συμβούλιο των Λαϊκών Πληρεξουσίων», που αποτελούνταν από Δεξιούς σοσιαλδημοκράτες και «ανεξάρτητους». Την ίδια μέρα ένας από τους δυο προέδρους του Συμβουλίου, ο Φρίντριχ Εμπερτ συνδέθηκε με την ανώτατη διοίκηση του στρατού και συνήψε μυστική συμφωνία για την κατάπνιξη της επανάστασης. Στις 11 Νοέμβρη στο δάσος της Κομπιένης υπογράφηκε η ανακωχή της Γερμανίας με την Αντάντ.

Στις 30 Δεκέμβρη στο Συνέδριο του Βερολίνου ιδρύθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας. Το πρόγραμμα του ΚΚΓ υπέδειχνε στο γερμανικό λαό το δρόμο για να αγωνιστεί εναντίον της αντεθνικής πολιτικής του γερμανικού ιμπεριαλισμού. Οι δυνάμεις, όμως, της αντεπανάστασης δραστηριοποιήθηκαν. Το «Συμβούλιο των Λαϊκών Πληρεξουσίων» προσπαθούσε να πετύχει σε σύντομο χρονικό διάστημα τη διεξαγωγή εκλογών Συντακτικής Συνέλευσης, που θα τερμάτιζε την ύπαρξη των σοβιέτ. Στις αρχές του Γενάρη του 1919 η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση προκάλεσε τους εργάτες του Βερολίνου σε πρόωρη εξέγερση που τελείωσε με τη συντριβή της.