Πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Στις προχτεσινές, πολύωρες και μέχρι... τελικής πτώσης -τις πρωινές ώρες- τηλεοπτικές εκπομπές για τις αμερικανικές εκλογές, δεν είχαμε πανηγυρισμούς για την εκλογή του ενός ή του άλλου υποψήφιου, ούτε φόρεσαν σε κάποιον από τους δυο φουστανέλα, όπως είχε γίνει με κάποιον άλλον, πριν μερικά χρόνια. Φαίνεται πως ορισμένα παθήματα έγιναν μαθήματα.

Πρέπει να παραδεχτούμε, επίσης, ότι η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των δημοσιογράφων και των αναλυτών εκτιμούσε, ότι οι διαφορές μεταξύ των δυο υποψηφίων είναι αμελητέες, προβλέποντας, πως όποιος εκ των δυο εκλεγεί, η εσωτερική και εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ -ιδιαίτερα η δεύτερη- θα συνεχίσει την πορεία της, στις ίδιες με σήμερα ουσιαστικά κατευθύνσεις.

Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, μετά απ' όλ' αυτά, γιατί πραγματοποιήθηκαν αυτές οι πολύωρες και πολυέξοδες τηλεοπτικές εκπομπές, οι απ' ευθείας συνδέσεις με τις ΗΠΑ και άλλες χώρες, τα «τραπέζια» των φιλοξενουμένων κλπ κλπ; Μόνο και μόνο, για να αξιοποιηθεί το γεγονός των αμερικανικών εκλογών, ως «πασαρέλα» για μια σειρά παράγοντες της δημόσιας ζωής και διάφορους άλλους; 'Η, και ως μια ευκαιρία, προβολής του αμερικανικού πολιτικού συστήματος;

Οι αρμόδιοι των καναλιών, άραγε, τι λένε; Μόνο μη μας πουν, ότι αυτό ζητούσαν οι τηλεθεατές...