Πρώτος πρόεδρος της ΓΛΔ ήταν το ιστορικό στέλεχος του γερμανικού κομμουνιστικού κινήματος Βίλχελμ Πικ - σύντροφος της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ από την «Ενωση Σπάρτακος» και κατόπιν μέλος της ΚΕ του ΚΚ Γερμανίας, από τη στιγμή της ίδρυσής του.

Με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου και την κατοχή της Γερμανίας, με την καθοριστική συμβολή του Κόκκινου Στρατού και την υπογραφή της συμφωνίας της Διάσκεψης του Πότσνταμ τον Αύγουστο του 1945 οι δυνάμεις του αντιχιτλερικού συνασπισμού (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία) συμφώνησαν στη δημιουργία ενός ενιαίου γερμανικού, αποστρατιωτικοποιημένου, αποναζιστικοποιημένου, δημοκρατικά οργανωμένου κράτους.

Ωστόσο οι δυτικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία) από την πρώτη στιγμή προώθησαν την ανασύνταξη της αστικής τάξης στο δυτικό τομέα που έλεγχαν (και με μεγάλη ανοχή σε πρώην φασίστες) προχώρησαν στη δημιουργία της ΟΔΓ. Παραβιάζοντας τα συμφωνηθέντα στο Πότσνταμ προχώρησαν εκ νέου στον εξοπλισμό αυτού του κράτους και άρχισαν από νωρίς τις υπονομευτικές προσπάθειες και στον τομέα που έλεγχε η ΕΣΣΔ. Ηταν αυτές οι κινήσεις που έκαναν τη ΓΛΔ να αρχίσει να οργανώνει την άμυνά της. Οι κομμουνιστές στη ΓΛΔ και άλλοι αγωνιστές άρχισαν να οικοδομούν τη δική τους σοσιαλιστική κοινωνία, με τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Παρά τα εμπόδια, τις αδυναμίες και τα λάθη, η χώρα αυτή κατάφερε να πετύχει σημαντικά και πρωτόγνωρα επιτεύγματα για το λαό της, λύνοντας τις βασικότερες ανάγκες του.

Από την πλευρά τους οι Δυτικοί ιμπεριαλιστές άρχισαν πλέον τις επιθετικές ενέργειες. Η πρώτη σημειώθηκε τον Ιούνη του 1953 και αναχαιτίστηκε από τις αμυντικές δυνάμεις της ΓΛΔ. Θα ακολουθήσουν και άλλες με τη στήριξη των ιμπεριαλιστών. Το καλοκαίρι του 1961 είναι φανερό ότι ο γερμανικός ιμπεριαλισμός (η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας) ετοιμάζεται για την τελική αναμέτρηση.

Τη νύχτα της 12ης προς 13η Αυγούστου, η εργατοαγροτική εξουσία στη ΓΛΔ αναγκάστηκε, για την υπεράσπισή της από την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, να κλείσει τα έως τότε ανοιχτά σύνορα με το Δυτικό Βερολίνο και την ΟΔΓ. Αποφασίζεται η ανύψωση του «Τείχους του Βερολίνου».

Φέτος και συγκεκριμένα στις 9 Νοέμβρη ετοιμάζονται από τους «νικητές», αυτούς που κατάφεραν να ανατρέψουν το σοσιαλισμό στη ΓΛΔ, μεγάλες φιέστες, για τα 20 χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Επίσης γιορτάστηκαν στις 3 Οκτώβρη τα 19 χρόνια από την επανένωση της Γερμανίας, στην πραγματικότητα την προσάρτηση της ΓΛΔ. Ωστόσο το μόνο σίγουρο είναι ότι 20 χρόνια μετά, μπορεί να μην υπάρχει το Τείχος, υπάρχουν όμως τεράστια τείχη για τα λαϊκά στρώματα όλης της Γερμανίας, των οποίων τα δικαιώματα συνθλίβονται από την επίθεση του κεφαλαίου, που και σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης - για να διατηρήσει και να αυξήσει την κερδοφορία του - παίρνει πίσω δικαιώματα και κατακτήσεις. Η ανεργία στην πρώην ΓΛΔ φτάνει σήμερα επίσημα το 17%, έναντι 8,9% στη Δυτική Γερμανία, ενώ με συντηρητικούς υπολογισμούς πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους. Διαψεύστηκαν έτσι οι αυταπάτες που καλλιεργούσαν τόσο οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, όσο και οι ...μετανιωμένοι «κομμουνιστές», όπως αυτοί που για παράδειγμα συγκροτούν τη σημερινή «Αριστερά» (Die Likne) στη Γερμανία, που έβλεπαν στην πτώση του Τείχους και την ανατροπή του σοσιαλισμού, τις ανοιχτές λεωφόρους της... ελευθερίας και της δημοκρατίας.