Είκοσι τέσσερα χρόνια απουσίας του «χαράκτη του αγώνα», του Τάσσου Αλεβίζου, συμπληρώνονται σήμερα. Ηταν 13 Οκτώβρη 1985, όταν ο αγαπημένος μας σύντροφος «έφυγε», αφήνοντας φτωχότερη την εικαστική οικογένεια και τους συντρόφους του στον κοινό δρόμο του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. Το έργο του, βαθιά ανθρώπινο, αποτέλεσε ύμνο για τη Μητέρα, τη Γυναίκα, την Αντίσταση, την Ειρήνη. Κραυγή διαμαρτυρίας για τη χούντα, τον πόλεμο στο Βιετνάμ, τη διχοτόμηση της Κύπρου... Οι πανανθρώπινες αξίες και οι αγώνες των κομμουνιστών ήταν και δικοί του. Γνήσιος πατριώτης, ποτισμένος με τις αρχές, τους στόχους και τα ιδανικά του ΚΚΕ, ποτισμένος από την ελληνική παράδοση, δημιούργησε ένα έργο οικουμενικό και διαχρονικό. Ακριβό κειμήλιο για τις νεότερες γενιές, που έχουν χρέος τους να το διαφυλάξουν.