Ο Βασίλης Κανάκης συνδέθηκε με την ιστορία του Εθνικού θεάτρου. Σπούδασε στη σχολή του και από τα πρώτα χρόνια της θητείας του στο Εθνικό εκτιμήθηκε η ιδιαίτερη η βαθιά φωνή του και η στιβαρή υποκριτική του στην αρχαία τραγωδία. Πρωτόπαιξε την περίοδο 1947-48, στον «Ριχάρδο Β΄» του Σαίξπηρ. Το καλοκαίρι του 1949 συμμετείχε στη μεγαλειώδη παράσταση της αισχυλικής «Ορέστειας» στο Ηρώδειο, σε σκηνοθεσία Δημ. Ροντήρη. Πρώτος σημαντικός ρόλος του θεωρείται ο Ιερέας στον «Οιδίποδα τύραννο» του Σοφοκλή (1952).
Κατά τη μακρόχρονη συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο ερμήνευσε μεγάλους ρόλους : Αίγισθος στην «Ορέστεια» (επανάληψη), Αγαμέμνων στην «Εκάβη», Αχιλλέας στην «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», Αιγέας στη «Μήδεια», Πυλάδης στην «Ιφιγένεια εν Ταύροις». Ακολούθησαν οι τραγωδίες: «Φοίνισσες», «Ηρακλής μαινόμενος», «Ηλέκτρα», «Αίας», «Αντιγόνη», «Ελένη», «Βάκχες», «Ανδρομάχη», «Ιων» κ.α. Εμφανιζόταν στα Επιδαύρια επί τριάντα χρόνια. Επαιξε σε εκατόν εξήντα παραστάσεις. Τελευταίος του ρόλος, και από τους σημαντικότερους της σταδιοδρομίας του, υπήρξε ο Τζακ στο «Ασυλο» του Ντέιβιντ Στόρεϊ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Εξαρχου.
Κινηματογραφικές ταινίες: «Αδούλωτοι σκλάβοι», «Ερωτικό ταξίδι», «Στουρνάρα 288». Από το 1963 άρχισε να διδάσκει υποκριτική σε δραματικές σχολές.