Με τα τρακτέρ στους δρόμους βγαίνουν, μετά τις γιορτές, οι μικρομεσαίοι αγρότες όλης της χώρας, συνεχίζοντας έναν νέο αγώνα κατά της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ, που εφαρμόζει και η «νέα» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η απόφαση για συντονισμό της πάλης σε πανελλαδικό επίπεδο πάρθηκε στην πανελλαδική σύσκεψη της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στη Λάρισα.

Η νέα όξυνση των προβλημάτων της είναι «το πρώτο αίτιο» που βγάζει την αγροτιά στο δρόμο. Στη χρονιά που τελειώνει - την τρίτη από την έναρξη εφαρμογής της «νέας» ΚΑΠ - οι μικρομεσαίοι αγρότες είδαν το, ήδη πενιχρό, εισόδημά τους να μειώνεται κι άλλο, καθώς:

-- 0ι τιμές παραγωγού για το σύνολο, σχεδόν, των γεωργοκτηνοτροφικών προϊόντων - ελέω «ελεύθερης» αγοράς και «προς δόξαν» της κερδοσκοπικής βουλιμίας και ασυδοσίας των εμποροβιομηχάνων και των «μεσαζόντων» - έπεσαν και διαμορφώθηκαν σε εξευτελιστικά επίπεδα.

-- Μεγάλες ποσότητες σοδειάς παρέμειναν απούλητες, κυρίως λόγω των αθρόων εισαγωγών ομοειδών αγροτικών προϊόντων - πολλά από τα οποία είναι χαμηλής ποιότητας, ή και επικίνδυνα για την υγεία - που επιβάλλονται μέσω των συμφωνιών του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.

-- Οι «πετσοκομμένες» επιδοτήσεις περικόπηκαν κι άλλο με τις χρονιάτικες παρακρατήσεις - «νόμιμες» και παράνομες - που έχουν καθοριστεί από την ΕΕ. Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι, φέτος, η ενιαία ενίσχυση δίνεται στους δικαιούχους με πολύ μεγάλη καθυστέρηση - η καταβολή της ξεκίνησε στις αρχές της βδομάδας - και «κατά δόσεις» (θα πάρουν, τώρα, το 60% του συνολικού ποσού που δικαιούνται και δε γνωρίζουν πότε θα πάρουν τα υπόλοιπα).

-- Το υπέρογκο κόστος παραγωγής ανέβηκε κι άλλο, με τις ανατιμήσεις στα αγροτικά μέσα και εφόδια - σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, μηχανήματα, καύσιμα, αγροτικό ρεύμα, νερό άρδευσης κ.ά. - που επέβαλαν οι πολυεθνικές και με τους φόρους που τους χαρατσώνει το κράτος.

Ακόμα χειρότερο θα είναι το 2010 καθώς, στο πλαίσιο του λεγόμενου «ελέγχου υγείας» της ΚΑΠ, προβλέπεται:

• Κόψιμο της ενιαίας ενίσχυσης από τους φτωχούς αγρότες που παίρνουν μέχρι 400 ευρώ, ή καλλιεργούν πολύ μικρό αριθμό στρεμμάτων.
• Αύξηση της παρακράτησης, από 5% σε 7% - το 2001 θα φτάσει στο 11% - σε όσους παίρνουν επιδοτήσεις πάνω από 5.000 ευρώ το χρόνο.
• Μείωση κατά 50% της επιδότησης των καπνοπαραγωγών.
• Κατάργηση της συνδεδεμένης με την παραγωγή επιδότησης και για τα προϊόντα που υπάρχει ακόμα.
• Περιφερειοποίηση της επιδότησης, που θα μετατραπεί σε «πενιχρό επίδομα».

Ιδιαίτερα, με το διαχωρισμό των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα, ή μη», που κάνουν η ΕΕ και η κυβέρνηση - και τον οποίο πρώτες ζήτησαν οι συμβιβασμένες ηγεσίες των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων και έχουν ως «σημαία» του «αγώνα» τους οι «Συντονιστές Επιτροπές», τις οποίες στήνουν οι αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που εκφράζουν τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών - επιχειρείται το μαζικότερο, γρηγορότερο και αγριότερο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών, για να περάσει η γη, η παραγωγή και η εμπορία των αγροτικών προϊόντων σε ακόμα λιγότερα χέρια.

Σήμερα, η μικρομεσαία αγροτιά αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης, καθώς με το εισόδημα που έχει δεν μπορεί να καλύψει τις βασικές ανάγκες της. Κι όσο κι αν φαίνεται περίεργο στις μέρες μας, υπάρχουν στα χωριά πολλά αγροτικά νοικοκυριά που δεν έχουν εξασφαλισμένο τον «καθημερινό επιούσιο» της οικογένειας, καθότι από τα χωράφια εισπράττουν ψίχουλα κι άλλη δουλειά, στην «εποχή της μεγάλης ανεργίας», δεν μπορούν να βρουν.

Απ' αυτήν την άποψη, ο αγώνας των μικρομεσαίων αγροτών αφορά στην ίδια την επιβίωσή τους. Κι έχουν αντιληφθεί οι ξωμάχοι ότι μόνο με τη διαρκή, μαζική και δυναμική παρουσία τους στους δρόμους του αγώνα, μπορούν να μειώσουν, τουλάχιστον, τις καταστροφικές επιπτώσεις σε βάρος τους που έχει η εφαρμοζόμενη αντιαγροτική πολιτική.

Ξέρουν, πια, ότι, αν δεν πάρουν τα τρακτέρ να βγουν στο δρόμο, δεν πρόκειται κανείς τους να κερδίσει τίποτα κι όλοι τους, πολύ γρήγορα, θα βρεθούν πεταμένοι στον Καιάδα του ξεκληρίσματος.

Και, εκ πείρας, καταλαβαίνουν ότι ο αγώνας τους δεν μπορεί να αφορά μόνο στο «σήμερα» - να περιορίζεται, δηλαδή, στη διεκδίκηση κάποιων άμεσων και επιμέρους αιτημάτων για μια προσωρινή ανακούφιση - αλλά και το «αύριο», ν' ανοίγει προοπτικές για, πραγματικά, «καλύτερες μέρες» στη φτωχή αγροτιά.

Μέσα στον αγροτικό κόσμο έχει γίνει συνείδηση ότι η ΚΑΠ και, γενικότερα, η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι ο «κύριος εχθρός» και ο «μεγάλος εξολοθρευτής» της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Οπως, επίσης, γίνεται συνείδηση ότι η αγροτική ανάπτυξη που προωθεί αυτή η πολιτική στη χώρα μας οδήγησε στα σημερινά προβλήματα και αδιέξοδα: Στη μείωση της αγροτικής παραγωγής και στη διόγκωση του διατροφικού προβλήματος, στη συρρίκνωση του εισοδήματος των μικρομεσαίων αγροτών και στην αύξηση των κερδών των εμποροβιομηχάνων και των πολυεθνικών που κερδοσκοπούν σε βάρος και των παραγωγών και των καταναλωτών αγροτικών προϊόντων, στο μαζικό ξεκλήρισμα των μικροκληρούχων και των μικροκαλλιεργητών και τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια.

Αυτή η συνειδητοποίηση ωθεί στην πάλη για την ανατροπή της ΚΑΠ και θέτει «στην ημερήσια διάταξη» το «αίτημα» για μια άλλη αγροτική ανάπτυξη στη χώρα μας υπέρ των συμφερόντων των μικρομεσαίων αγροτών και προς όφελος του λαού. Αυτό που απομένει είναι να πειστούν όλοι οι φτωχοί αγρότες ότι η μόνη πρόταση διαφορετικής αγροτικής ανάπτυξης που υπάρχει και μπορεί να γίνει σημαία αγωνιστικής διεκδίκησης του αγροτικού κινήματος, είναι αυτή που προβάλλουν το ΚΚΕ και η ΠΑΣΥ.

Μια αγροτική ανάπτυξη έξω και μακριά από τα σημερινά πλαίσια της ΚΑΠ και της καπιταλιστικής οργάνωσης της παραγωγής, η οποία θα στηρίζεται στον κεντρικό παραγωγικό σχεδιασμό του κράτους, στις καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές κινητοποιήσεις και στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για να εξασφαλίζει ικανοποιητικό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και φτηνά και υγιεινά προϊόντα για τον ελληνικό λαό.

Για να έχουν αποτελέσματα οι αγώνες της αγροτιάς χρειάζεται ένα μαζικό και ρωμαλέο αγροτικό κίνημα που θ' αγωνίζεται με στόχους και προοπτική. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η ανασύσταση, ανασυγκρότηση και αναδιοργάνωση του αγροτικού κινήματος, με την ενίσχυση του αγωνιστικού του πόλου που είναι η ΠΑΣΥ.

Σήμερα, μέσα στο αγροτικό κίνημα υπάρχουν, λειτουργούν και συγκρούονται δύο πόλοι:

Ο ένας είναι αυτός που υπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών, αποδέχεται και στηρίζει την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, καθώς και την καπιταλιστική ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, συναποτελείται από αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ - είναι αυτοί συγκροτούν τις λεγόμενες «Επιτροπές Αγώνα», οι οποίες συζητούν και συναλλάσσονται με τις εκάστοτε κυβερνήσεις - και χρησιμοποιείται για το παραστράτισμα και την υπονόμευση των αγώνων της αγροτιάς.

Ο άλλος πόλος εκφράζεται από την ΠΑΣΥ, υπηρετεί τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς, αντιμάχεται την αντιαγροτική πολιτική, δίνει ουσιαστικό περιεχόμενο και προοπτική στους αγώνες.

Σήμερα, όλο και περισσότεροι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες συνειδητοποιούν ότι για να έχει προοπτική ο αγώνας τους, πρέπει να είναι κοινός με την εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, καθώς κοινά είναι τα προβλήματα, κοινός ο αντίπαλος, κοινά και τα συμφέροντά τους. Ο αγώνας τους είναι άρρηκτα δεμένος με τους αγώνες των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των μικροεπαγγελματιών ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης, ΕΕ και κεφαλαίου σε βάρος των δικαιωμάτων τους.

Η ΠΑΣΥ επισημαίνει ότι η πάλη της αγροτιάς χρειάζεται να συνδεθεί με τους αγώνες του ταξικού εργατικού κινήματος και του αγωνιστικού κινήματος των αυτοαπασχολουμένων, της νεολαίας, στην κατεύθυνση συγκρότησης ενός ενιαίου λαϊκού μετώπου, της λαϊκής συμμαχίας που θα μάχεται για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Με την πανελλαδική κινητοποίησή τους οι μικρομεσαίοι αγρότες θέτουν το πλαίσιο των άμεσων και βασικών διεκδικήσεών τους που είναι:

• Αναπλήρωση του εισοδήματος που έχασαν φέτος.
• Εγγυημένες τιμές για όλα τα γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής και θα διασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης στους μικρούς αγρότες.
• Προστασία της ντόπιας παραγωγής από τις αθρόες εισαγωγές αγροτικών προϊόντων.
• Σύνδεση των επιδοτήσεων με την παραγωγή, τιμαριθμική αναπροσαρμογή τους και κατάργηση όλων των «νόμιμων» και «παράνομων» παρακρατήσεων.
• Μη διαχωρισμός των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα και μη».
• Μείωση του κόστους παραγωγής, κατάργηση του ΦΠΑ σε αγροτικά εφόδια και μηχανήματα, των φόρων στο πετρέλαιο κίνησης των αγροτών, μείωση των επιτοκίων της ΑΤΕ, επιδότηση βασικών αγροτικών εφοδίων, όπως λιπασμάτων, μηχανημάτων, φυτοφαρμάκων, ζωοτροφών κ.λπ.
• Πάγωμα των αγροτικών χρεών στους μικρούς και φτωχομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους και ψαράδες για τρία χρόνια, με παραγραφή των πανωτοκίων. Αμεσο σταμάτημα όλων των πλειστηριασμών και του ξεπουλήματος των συνεταιριστικών εταιρειών της ΑΤΕ στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
• Αμεσο διπλασιασμό της προνοιακής αγροτικής σύνταξης και μείωση των ορίων συνταξιοδότησης στα 60 χρόνια για τους αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες, κατάργηση των εισφορών για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και της συμμετοχής στα φάρμακα.
• Κατάργηση των άμεσων και έμμεσων περιορισμών της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Αύξηση της παραγωγικότητας της αγροτικής παραγωγής με εκτέλεση έργων υποδομής, ιδιαίτερα στην κτηνοτροφία.
• Δωρεάν επιστημονική και τεχνική στήριξη από το κράτος σε όλους τους μικρομεσαίους αγρότες, κτηνοτρόφους και ψαράδες.
• Πλήρη ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής και του αγροτικού κεφαλαίου από όλους τους φυσικούς κινδύνους με αποκλειστικά δημόσιο ΕΛΓΑ που θα επιχορηγείται από το κράτος και άμεση αντιμετώπιση των χρεών του.
• Διαμόρφωση προνομιακών στεγαστικών προγραμμάτων για τους νέους αγρότες - κτηνοτρόφους.
• Αναβάθμιση των κοινωνικών συνθηκών ζωής στην ύπαιθρο με δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Αθλητισμού και πολιτιστικών κέντρων.