Εν μέσω των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης διεξάγονται στις 17 Γενάρη 2010 οι προεδρικές εκλογές στην Ουκρανία, στις οποίες διεκδικούν το προεδρικό αξίωμα 18 υποψήφιοι, ανάμεσα στους οποίους ο σημερινός Πρόεδρος Βίκτορ Γιουστσένκο, η παλαιότερη «πορτοκαλί» σύμμαχός του πρωθυπουργός Γιούλια Τιμοσένκο, ο πρώην πρωθυπουργός Β. Γιανουκόβιτς, υποψήφιος του «Κόμματος των περιοχών» κ.ά. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας έχει προχωρήσει στη σύναψη συμμαχίας με 3 άλλα μικρότερα κόμματα που προωθεί τον Α΄Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚ Ουκρανίας, Πιότρ Σιμονένκο ως υποψήφιό του.

Πολλά είχαν γραφτεί για πιθανή αναβολή της ημερομηνίας διεξαγωγής των προεδρικών εκλογών λόγω ...φόβου εξάπλωσης της νέας γρίπης των χοίρων που έχει στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους στη χώρα. Ομως, τα σενάρια περί αναβολής της ημερομηνίας των εκλογών πιο πολύ εξυπηρετούσαν συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα και υποψηφίους, ώστε να παραταθεί η προεκλογική εκστρατεία και να εξασφαλιστούν πιθανότατα νέοι ψηφοφόροι. Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, πρώτος στις προτιμήσεις των Ουκρανών βρίσκεται ο Βίκτορ Γιανούκοβιτς με 25% - 33,3%, στη συνέχεια έρχεται η Γ. Τιμοσένκο με 15,5% - 18,4%, ο Αρσένι Γιάτσενιουκ από το «Μέτωπο για την αλλαγή» που λαμβάνει 6,7% - 14,5%, ο σημερινός Πρόεδρος Γιουστσένκο συγκεντρώνει μόλις το 2% - 3,8%, ενώ ο Πιότρ Σιμονένκο το 3,4% - 4,5%.

Ο νέος Πρόεδρος της Ουκρανίας θα παίξει σημαντικό ρόλο, καθώς η χώρα αποτελεί σημαντικό «κλειδί» στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, εξαιτίας και της γεωγραφικής της τοποθεσίας και με όσα απορρέουν απ' αυτήν, όπως για παράδειγμα το ρωσικό αέριο που τη διαπερνά για να φτάσει στην Ευρώπη, το ζήτημα της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αλλά και των σχέσεών της με τη Ρωσία.

Μάλιστα, ένα από τα ζητήματα που απασχολούν την προεκλογική εκστρατεία είναι αυτό του ρωσικού Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, που σύμφωνα με τη μεγάλη ναυτική 20ετή συμφωνία (28/5/1997) μεταξύ Ουκρανίας - Ρωσίας, ο πολεμικός στόλος της Ρωσίας μπορεί να παραμείνει στην Κριμαία μέχρι το 2017. Υπέρμαχος της μη ανανέωσης της συγκεκριμένης συμφωνίας είναι ο Γιουστσένκο, που υποστηρίζει πως μετά τη λήξη της θα εκμεταλλευτεί τον όρμο της Σεβαστούπολης για «μη πολεμικούς σκοπούς». Τέτοιοι ισχυρισμοί όμως δε γίνονται πιστευτοί, καθώς είναι ο ίδιος που επιμένει και προωθεί την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ - παρά την αντίθεση της πλειοψηφίας του λαού -, ενέργεια που θα οδηγήσει στην αντικατάσταση των ναυτικών ρωσικών βάσεων στην Κριμαία με ανάλογες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Από τη μεριά του, ο Γιανούκοβιτς στηρίζει την παραμονή των ρωσικών βάσεων στην Κριμαία στη βάση της «διεθνούς πρακτικής», ενώ η Τιμοσένκο, αποφεύγοντας να αναφερθεί στο ζήτημα, τάσσεται κατά της έντασης στις σχέσεις με τη Ρωσία. Οσο για το Κρεμλίνο, επεξεργάζεται σχέδια για τη δημιουργία μιας νέας βάσης του πολεμικού στόλου στη Μαύρη Θάλασσα σε ρωσικό έδαφος.

Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το ζήτημα της Μαύρης Θάλασσας παίζει σημαντικό ρόλο στην προεκλογική εκστρατεία στην Ουκρανία. Κι αυτό γιατί μπλέκεται στους διαφορετικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς που προωθούν την παραπέρα στρατιωτικοποίηση και της Μαύρης Θάλασσας. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, το γεγονός ότι τη Μαύρη Θάλασσα τη διασχίζει ο ρωσικός αγωγός «Blue Stream», αλλά και ο υποθαλάσσιος αγωγός «Nord Stream».

Η προεκλογική εκστρατεία αποτελεί μια ακόμα ...ευκαιρία να εκφράσουν οι διάφοροι υποψήφιοι το πόσο «αντικομμουνιστές» είναι. Η Ουκρανία δεν ...υπολείπεται σε τίποτα από την εντεινόμενη αντικομμουνιστική εκστρατεία που βρίσκεται σε εξέλιξη κυρίως στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Ο σφοδρός αντικομμουνισμός, το κυνήγι μαγισσών, η προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας, η ποινικοποίηση της δράσης κομμουνιστικών κομμάτων, αλλά και προοδευτικών ανθρώπων είναι μόλις λίγα που μπορεί να αναφέρει κανείς.

Σ' αυτήν την εκστρατεία «πρωτεργάτης» είναι ο Ουκρανός Πρόεδρος, ο οποίος μάλιστα τον περασμένο Οκτώβρη δήλωσε πως οι ουκρανικές αρχές προτίθενται να εξισώσουν νομοθετικά το ναζισμό με τον «σταλινισμό», επιμένοντας στις συκοφαντίες περί «εγκλημάτων του σταλινισμού».

Πρόκληση αποτελεί και η πρόσφατη απόφαση του υπουργικού συμβουλίου της χώρας που ενέκρινε το ποσό των 600.000 δολαρίων για την κατασκευή μνημείου των θυμάτων ... του «λιμού» την 10ετία του '30, το οποίο μάλιστα θα τοποθετηθεί στην Ουάσιγκτον το 2010. Και αυτό το ποσό διατίθεται σε μια στιγμή που οι επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης δείχνουν πτώση κατά 25,6% της παραγωγής «βασικών κλάδων» το πρώτο εξάμηνο του 2009, πτώση κατά 30% της βιομηχανικής παραγωγής, κατά 16% του εμπορικού ισοζυγίου, κατά 54% της οικοδομής και μείωση κατά 12% των μισθών και των συντάξεων...

Ο συγκεκριμένος λιμός στην Ουκρανία οφείλεται κυρίως στις μεγάλες δολιοφθορές που προκάλεσαν οι πλούσιοι χωρικοί, οι κουλάκοι, οι οποίοι, αντιδρώντας στη νεαρή σοβιετική εξουσία και την κολεκτιβοποίηση της γης, αφού προκάλεσαν εμφύλιο πόλεμο, στη συνέχεια κατέστρεφαν μηχανές, σκότωναν ζώα, πυρπολούσαν τις περιουσίες των κολχόζ και γενικά έκαναν με κάθε τρόπο σαμποτάζ στη σπορά και συγκομιδή της σοδειάς, στη μεγάλη ξηρασία σε συνδυασμό με την επιδημία τύφου που έπληξαν την περιοχή εκείνη την περίοδο, όπως και στην έλλειψη μέσων και πείρας της νέας σοβιετικής εξουσίας.

Τελικά, όποιος και αν εκλεγεί από τους υποψηφίους που λανσάρει η αστική τάξη και εξυπηρετούν τη στρατηγική του κεφαλαίου είτε με ένταξη στις ευρωατλαντικές ιμπεριαλιστικές δομές είτε σε άμεση σύνδεση με τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία, ένα είναι βέβαιο: ο κάποτε ονομαζόμενος «σιτοβολώνας» της Σοβιετικής Ενωσης θα βυθίζεται ακόμα περισσότερο στην κρίση και στις συνέπειες που απορρέουν για το λαό από την καπιταλιστική παλινόρθωση.