Προεδρικές εκλογές διεξάγονται σήμερα 17 Γενάρη στην Ουκρανία που προκαλούν εξαιρετικό ενδιαφέρον, αφού η χώρα αυτή βρίσκεται το τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο των αντικρουόμενων συμφερόντων στην Ευρώπη, ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Ρωσίας.

Κι αυτό γιατί η Ουκρανία βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο για τους αγωγούς και τους δρόμους μεταφοράς (βρέχεται νότια από τη Μαύρη και την Αζοφική θάλασσα και συνορεύει στα ανατολικά και βόρεια - ανατολικά με τη Ρωσία, στα βόρεια με τη Λευκορωσία, στα δυτικά με την Πολωνία, Σλοβακία και Ουγγαρία, στα νότια-δυτικά με τη Ρουμανία, Μολδαβία και Υπερδνειστηρία) κι, εκτός αυτού, είναι το δεύτερο σε έκταση κράτος στην Ευρώπη.

Ο πληθυσμός της Ουκρανίας ανέρχεται σε 46.016.186 κατοίκους. Από αυτούς το 77,8% είναι οι Ουκρανοί και το 17,3% είναι οι Ρώσοι.

Στα χρόνια της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στην Ουκρανία οξύνθηκαν τα προβλήματα. Οι κατακτήσεις που είχε η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα εξανεμίστηκαν. Τα βασικά μέσα παραγωγής ιδιωτικοποιήθηκαν. Η εξαθλίωση και η ανεργία έδιωξαν περίπου 6 εκατομμύρια Ουκρανούς σε άλλες χώρες, προς αναζήτηση εργασίας, ενώ κατά άλλο τόσο μειώθηκε ο φυσικός αριθμός της χώρας.

Οι εργαζόμενοι που έμειναν βιώνουν πρωτόγνωρα προβλήματα. Για παράδειγμα, λόγο της ιδιωτικοποίησης των επιχειρήσεων του ενεργειακού συστήματος και των ενεργειακών εταιρειών οι πολίτες της χώρας έγιναν όμηροι των συμφερόντων του ιδιωτικού κεφαλαίου. Κάθε χρόνο με φόβο περιμένουν το χειμώνα, αφού συχνά μένουν χωρίς ηλεκτρική ενέργεια και θέρμανση κρατικές επιχειρήσεις, πολυκατοικίες και μονάδες του στρατού.

Η ουκρανική οικονομία βρίσκεται σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Το σημερινό εξωτερικό χρέος της χώρας είναι πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια. Η κατάσταση επιδεινώθηκε και με την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση: Το πρώτο εξάμηνο του 2009 το ΑΕΠ της Ουκρανίας μειώθηκε κατά 20%. Η βιομηχανική παραγωγή ελαττώθηκε κατά 31,1%, μάλιστα στη μηχανουργία η υποχώρηση έφτασε το 50%, ενώ στη βιομηχανία κατασκευής αυτοκινήτων σχεδόν το 80%. Με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία τα εισοδήματα μειώθηκαν κατά 10%. Συνεχώς μεγαλώνει το ποσό των απλήρωτων μισθών. Σήμερα η παρακράτηση των μισθών ξεπερνά 1,6 δισεκατομμύρια γκρίβνες. Η επίσημη ανεργία ξεπέρασε το 9,5%.

Οι σημερινές εκλογές δεν αναμένεται να δώσουν λύσεις στα λαϊκά προβλήματα, αλλά συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον ως προς τις διεθνείς συμμαχίες που θα επιλέξει ο επόμενος Πρόεδρος. Οι λεγόμενες «πορτοκαλί» (φιλοδυτικές) πολιτικές δυνάμεις, του νυν Προέδρου Β. Γιούστσενκο και της πρωθυπουργού Γ. Τιμοσένκο, βρίσκονται σε υποχώρηση. Από την άλλη, επικρατέστερος φαίνεται ο πρώην πρωθυπουργός Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ο οποίος δήλωσε πως η Ουκρανία δε θα επιδιώξει την ένταξη ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στον ανάλογο «Οργανισμό του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας» (ΟΣΣΑ), που έχει συγκροτήσει η Ρωσία. Ωστόσο, ο ίδιος δηλώνει πως θα επιδιώξει τόσο τη συνεργασία με τη Ρωσία όσο και με την ΕΕ. Ενα από τα μεγάλα ζητήματα που θα βρεθεί το επόμενο διάστημα στο επίκεντρο της διαπάλης των μονοπωλίων θα είναι ο έλεγχος των αγωγών φυσικού αερίου της Ουκρανίας, με πρόσχημα την ανάγκη εκσυγχρονισμού της. Η Ουκρανία αναμένεται το επόμενο διάστημα να βαδίσει στο «τεντωμένο σχοινί» των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που διαρκώς οξύνονται κι επηρεάζουν την εσωτερική πολιτική ζωή της χώρας, όπου ελλιμενίζεται ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας, όπου ακόμα μεγάλο μέρος του πληθυσμού διεκδικεί το δικαίωμα να επιλύει τις υποθέσεις του με το δημόσιο στη μητρική του γλώσσα, που είναι η ρωσική κι όχι η ουκρανική, όπου αναπτύσσονται αποσχιστικές διαθέσεις (Κριμαία), αλλά και έντονες κοινωνικό-πολιτικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στην Ανατολική, στην Κεντρική και τη Δυτική Ουκρανία.

Οι εκλογές, που πριν καν γίνουν, στιγματίστηκαν από αλληλοκατηγορίες για νοθεία και για εξαγορά ψήφων, διεξήχθησαν σε συνθήκες έντονου αντικομμουνισμού και αντισοβιετισμού, που προκάλεσε ο απερχόμενος Πρόεδρος, Β. Γιούστσενκο, παραπέμποντας μάλιστα σε ... «δίκη» τον Ι. Στάλιν και άλλα στελέχη του σοβιετικού καθεστώτος, που βέβαια δεν είναι στη ζωή, με την κατασκευασμένη κατηγορία πως επεδίωξαν τη «γενοκτονία» του ουκρανικού λαού τη δεκαετία του '30. Αν κρίνουμε πάντως από τις δημοσκοπήσεις, που φέρνουν τον Γιούστσενκο σε ποσοστά κοντά στο 3%, αυτή η αντικομμουνιστική επίθεση, παραπλάνησης από τα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων, που γέννησε ο καπιταλισμός, θα πέσει στο κενό και θα είναι το τελευταίο «έργο» του συγκεκριμένου πολιτικού!