Το δικαίωμα της... ιδιοκτησίας επικαλέστηκε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για να ικανοποιήσει τις αξιώσεις των Γλύξμπουργκ για τη λεγόμενη βασιλική περιουσία στην Ελλάδα! Το Δικαστήριο αποφάσισε ότι η διεκδικούμενη από τους Γλύξμπουργκ περιουσία στη χώρα μας (Αττική και Κέρκυρα) ανήκει σε αυτούς ως ιδιώτες και όχι ως μέλη της πρώην βασιλικής οικογένειας και κατά συνέπεια η Ελλάδα καταδικάστηκε για τη δήμευσή της, στην οποία προέβη το 1994!

Συγκεκριμένα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε, με ψήφους 15 υπέρ και 2 κατά, ότι η Ελλάδα παραβίασε το άρθρο 1 του πρώτου πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που εγγυάται το δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Ανακοίνωσε δε ότι θα εξετάσει εν ευθέτω χρόνω το ύψος της αποζημίωσης που θα δοθεί στα μέλη της πρώην βασιλικής οικογένειας.

Ο Κ. Γλύξμπουργκ είχε προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ισχυριζόμενος ότι η δήμευση με νόμο της περιουσίας του το 1994 παραβίαζε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ενώ απαιτεί αποζημίωση ύψους 1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αν δεν επιστραφεί η περιουσία που διεκδικούν τόσο αυτός, όσο και η αδελφή του και η θεία του!

Η απόφαση αυτή - όπως αναμενόταν - χαροποίησε τον τέως, ο οποίος εμφανίστηκε ικανοποιημένος «για την υπέρ αυτού γνωμάτευση του δικαστηρίου ότι με την κατάσχεση του σπιτιού του το 1994 καταπατήθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματά του», δηλώνοντας ταυτόχρονα «ιδιαίτερα ευγνώμων» για την καταδίκη της Ελλάδας.

Με μια άνευρη ανακοίνωση απάντησε το υπουργείο Εξωτερικών στην απόφαση του δικαστηρίου. Ενημερώνει ότι ο Κωνσταντίνος και η οικογένειά του προσέφυγαν στο Στρασβούργο, ισχυριζόμενοι ότι παραβιάζονταν από το ελληνικό κράτος τα δικαιώματά τους στην οικογενειακή ζωή, στην αξιοπρεπή μεταχείριση, στην πρόσβαση στα δικαστήρια και στην περιουσία τους, σε ό,τι αφορά στα ακίνητα του Τατοΐου, του Μον Ρεπό και του Πολυδενδρίου.

Επιπλέον, τονίζει το ΥΠΕΞ τα ανωτέρα αιτήματα απορρίφτηκαν το 1998 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία δέχτηκε ότι ο τέως υποχρεούται να φέρει όνομα και επώνυμο, όπως κάθε πολίτης και παρέπεμψε το ζήτημα της περιουσίας στο ευρωπαϊκό δικαστήριο.

«Το όλο ζήτημα - καταλήγει η ανακοίνωση - παραμένει εκκρεμές προκειμένου να αποτιμηθεί το ύψος της ζημίας, το οποίο κατά τους ισχυρισμούς που έχει προβάλει μέχρι σήμερα, φέρεται ότι ανέρχεται σε αρκετά δισεκατομμύρια. Η αποτίμηση αυτή θα αποτελέσει αντικείμενο νέας αποφάσεως του ίδιου δικαστηρίου». Επισημαίνει, τέλος πως η διαδικασία συνεχίζεται μόνο ως προς την εκτίμηση του οικονομικού αντικειμένου, στο οποίο και έχει περιοριστεί η υπόθεση.

Να υποβαθμίσει τη σημασία της απόφασης του ευρωπαϊκού δικαστηρίου επιχείρησε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Ρέππας.

Απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων δήλωσε πως «η απόφαση του δικαστηρίου έχει οδηγήσει σε πολιτική ήττα τον Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ - αυτό που λέω είναι πολύ σαφές - γιατί του στέρησε το δικαίωμα να φέρει τίτλο ευγενείας».

Αναφορικά με το οικονομικό μέρος της υπόθεσης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανέφερε ότι «έχει περιοριστεί η διαφορά στο οικονομικό αντικείμενο και μόνο. Καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του και να κρίνει, όταν ένας ιδιώτης διεκδικεί περιουσία από το ελληνικό Δημόσιο. Πιστεύω, λοιπόν, ότι, όσον αφορά το πολιτικό επίπεδο, η εξέλιξη αυτή στο δικαστήριο είναι μια σημαντική ήττα για τον Κωνσταντίνο. Οσον αφορά τις οικονομικές διαφορές, θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια, προκειμένου να μειωθούν οι επιπτώσεις από τις συνέπειες αυτής της απόφασης».

Στο ίδιος μήκος κύματος, αλλά πιο αιχμηρή στους χαρακτηρισμούς της για τον πρώην εμφανίστηκε η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών Ελισάβετ Παπαζώη στο ραδιοφωνικό σταθμό «Πλάνετ 104,5». Διευκρίνισε ότι το δικαστήριο δεν αποφάσισε επιστροφή της περιουσίας, ούτε ότι κακώς αφαιρέθηκε για λόγους δημοσίου συμφέροντος, αλλά αποφάσισε ότι πρέπει να υπάρξει κάποια αποζημίωση.

Δήλωσε ότι είχε προβλεφτεί μια τέτοια εξέλιξη, να κριθεί δηλαδή η περιουσία ως μια κανονική περιουσία, και για τον λόγο αυτό το ελληνικό δημόσιο είχε καταθέσει εκθέσεις διεθνών οίκων για τις πραγματικές αξίες των ακινήτων, αλλά και για τους φόρους που πρέπει να πληρωθούν στο ελληνικό δημόσιο, όπως συμβαίνει με κάθε κανονική ιδιοκτησία. Η Ελ. Παπαζώη προσδιόρισε το κόστος των ακινήτων στα 160 δισ. δραχμές και το κόστος μεταβιβάσεων στα 170 δισ. δραχμές.

Η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών τόνισε ότι το θέμα για τον Γλύξμπουργκ «έχει να κάνει με χρήματα και τίποτε άλλο», σημειώνοντας καυστικά πως στην προσφυγή του είχε θέσει αίτημα αποζημίωσης για αντικείμενα που υπήρχαν στο Τατόι, τα οποία όμως του έχουν παραδοθεί. «Ζητά λεφτά για πράγματα που έχει πάρει» συμπλήρωσε «αυτό το λέω γιατί ακούγεται ότι θέλει να γυρίσει πίσω στο σπιτάκι του κλπ. Δεν πρόκειται περί αυτού. Πρόκειται περί αιτήματος χρημάτων. Θέλει ό,τι μπορέσει να πάρει».

Αναφερόμενος στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για τη λεγόμενη βασιλική περιουσία, ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιχ. Σταθόπουλος δήλωσε: «Η απόφαση επιβεβαιώνει την προπέρσινη κρίση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ότι δεν υπάρχει προσβολή της αξιοπρέπειας, της προσωπικότητας ή του ονόματος του τέως βασιλέα, όπως αυτός επεκαλείτο. Το δικαστήριο τον αναγνώρισε και τον έκρινε μόνο ως ιδιώτη. Στο ζήτημα αυτό δικαιώνεται πλήρως η ελληνική πλευρά. Ως προς το θέμα της προσβολής της περιουσίας, η απόφαση πράγματι δε δέχτηκε συνολικά τη θέση της Ελληνικής Δημοκρατίας. Εντούτοις, δε δικαιολογούνται θριαμβολογίες από την άλλη πλευρά. Το κρίσιμο σημείο του σκεπτικού της απόφασης είναι ότι δε δόθηκε από το ελληνικό κράτος καθόλου αποζημίωση στην τέως βασιλική οικογένεια για τη λεγόμενη "βασιλική περιουσία", με συνέπεια (κατά την έκφραση της απόφασης) να "διασπαστεί η δίκαιη εξισορρόπηση μεταξύ προστασίας της ιδιοκτησίας αφ' ενός και δημόσιου συμφέροντος αφ' ετέρου". Από αυτό συνάγεται ότι το δικαστήριο δέχτηκε την ύπαρξη και δημόσιου συμφέροντος στην εκδικασθείσα διαφορά. Το αν η δίκαιη αποζημίωση θα είναι ένα μικρό ή μεγάλο χρηματικό ποσό και πόσο, η απόφαση το αφήνει ανοιχτό. Θα ακολουθήσει επομένως και νέα φάση στη δίκη, όπου ασφαλώς θα ληφθούν υπόψη πολλά επιχειρήματα της ελληνικής πλευράς, όπως άλλωστε ρητά προβλέπεται στη σκέψη αρ. 98 της απόφασης. Μεταξύ των επιχειρημάτων αυτών είναι η ανάγκη τουλάχιστον συνυπολογισμού των πολλαπλών περιουσιακών ανταλλαγμάτων και οικονομικών προνομίων που απολάμβανε η τέως βασιλική οικογένεια, το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της εν λόγω περιουσίας περιήλθε σ' αυτήν χαριστικά και χωρίς καταβολή εκ μέρους της τιμήματος κλπ. Η δίκη, επομένως, δεν έχει τελειώσει».