Κατά την πρόσφατη συζήτηση που έγινε στην κοινή συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Αμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων και της Ειδικής Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Ελληνικής Βουλής στις 17/3/2010, για τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στην ΕΕ και στα κράτη - μέλη της, μετά την έναρξη εφαρμογής της «Συνθήκης της Λισαβόνας», καταγράφηκε η ταξική στρατηγική εξουσίας των κομμάτων, με κόκκινη - διαχωριστική γραμμή τους δύο δρόμους ανάπτυξης στην οικονομία και στην κοινωνία, στη βάση της απάντησης που το καθένα δίνει στο βασικό ερώτημα: Με το λαό ή τα μονοπώλια;

Τα επιχειρήματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που πρωτοστάτησαν στη χώρα μας για την επικύρωση της «Συνθήκης της Λισαβόνας» στην Ελληνική Βουλή, πίσω από την πλάτη του λαού, με τη σύμφωνη γνώμη του ΛΑ.Ο.Σ., των Οικολόγων Πράσινων και την αποπροσανατολιστική φιλολογία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ περί δυνατότητας η ΕΕ να δημιουργήσει μία φιλολαϊκή Ευρωσυνθήκη, στόχο έχουν να αποκρύψουν το αντιδραστικό περιεχόμενο και επιδιώξεις της «Συνθήκης της Λισαβόνας».

Το ΚΚΕ με ταξική συνέπεια αντιτάχθηκε στην ΕΕ, κατήγγειλε και καταψήφισε τη «Συνθήκη της Λισαβόνας».

Η ΕΕ είναι ιμπεριαλιστική διακρατική ένωση του κεφαλαίου και οι προσαρμογές που κάνει στην 53χρονη πορεία από την ίδρυσή της μέχρι τη «Συνθήκη της Λισαβόνας», που επιβλήθηκε στους λαούς, ενισχύουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα ενάντια στους λαούς. Η «Συνθήκη της Λισαβόνας», συνολικά η αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, δεν είναι νομιμοποιημένη στις συνειδήσεις σε πλατιά λαϊκά στρώματα και αυτό αποτελεί αδυναμία και ανησυχία για την πλουτοκρατία.

Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που προωθούνται με τη «Συνθήκη της Λισαβόνας» στη δομή και τη λειτουργία της ΕΕ και του αστικού κράτους, στην οικονομία, στη διεθνή εκπροσώπησή τους, στα κοινοβούλια, στο στρατό, στην τοπική διοίκηση, στο αστικό δίκαιο, στους κατασταλτικούς μηχανισμούς κ.α. αποτελούν προσαρμογές για την επίτευξη των στρατηγικών στόχων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων να ενισχύσουν τη θέση τους στον παγκόσμιο ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, για τη διασφάλιση και αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, την ενίσχυση της εξουσίας του.

Αξιοποιούν τη «Συνθήκη της Λισσαβόνας» στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης και με τη στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020» επιδιώκουν να επιφέρουν ισχυρό πλήγμα σε θεμελιώδεις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Κινδυνολογούν για να γίνει αποδεκτή η αντεργατική πολιτική των μονοπωλίων. Τα ίδια αντεργατικά μέτρα παίρνονται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Με τη «Συνθήκη της Λισαβόνας», όπως μετονομάστηκε το «ευρωσύνταγμα»:

• Η ΕΕ διαδέχεται και αντικαθιστά την Ευρωπαϊκή Κοινότητα και αποκτά πλέον και τυπικά νομική προσωπικότητα.
• Εντείνεται η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ.
• H Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) της ΕΕ συνδέεται και συμπλέκεται στενότερα με το NATO.
• Η ΕΕ υιοθετεί για τον εαυτό της το δόγμα των ΗΠΑ περί «προληπτικού πολέμου».
• Καθιερώνεται και θεσμικά η «ρήτρα αλληλεγγύης», που κατοχυρώνει το δικαίωμα της ΕΕ να παρεμβαίνει στρατιωτικά και πολιτικά στις εσωτερικές εξελίξεις ακόμη και των κρατών - μελών της, με πρόσχημα την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας».
• Περιορίζει ακόμη περισσότερο τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών - μελών.
• H ιμπεριαλιστική δράση της ΕΕ δεν εξαντλείται μόνο στη στρατιωτική δράση, περιλαμβάνει την ενιαία εσωτερική αγορά και ένα σύνολο οικονομικών δράσεων σε μια σειρά τομείς, όπως στις υπηρεσίες γενικού οικονομικού ενδιαφέροντος, την Ενέργεια, την Υγεία, τον Τουρισμό, Αθλητισμό κ.ά., που προβλέπονται στη «Συνθήκη της Λισαβόνας».
• Καταργεί, προς όφελος των ισχυρών χωρών, το δικαίωμα του «veto» στον τομέα της αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας στις ποινικές υποθέσεις, ο οποίος χάνει το χαρακτήρα του ως διακυβερνητικής συμφωνίας.
• Δυναμώνει τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της ΕΕ, όπως οι Eυρωαστυνομία και «Eurojust» (υπηρεσία συντονισμού δικαστικών ερευνών), ο οργανισμός φύλαξης εξωτερικών συνόρων (FRONTEX) και δημιουργεί νέους, όπως η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία κ.ά.

Οι παραπάνω ρυθμίσεις έχουν ιδιαίτερη σημασία. Με αυτές βαθαίνει ο αντιδραστικός χαρακτήρας της ΕΕ.

Η νομική προσωπικότητα της ΕΕ σημαίνει ενιαία, αυτοτελή έκφραση και ύπαρξη της εκπροσώπησής της από τον ύπατο εκπρόσωπο και τον πρόεδρο του Συμβουλίου στις σχέσεις της με τρίτες χώρες και διεθνείς οργανισμούς και μάλιστα σε όλους τους τομείς: Εξωτερική πολιτική, πολιτική ασφάλειας - «αντιτρομοκρατική» πολιτική, συμφωνίες αστυνομικής και δικαστικής συνεργασίας (π.χ. συμφωνία έκδοσης ΕΕ - ΗΠΑ), χωρίς να χρειάζεται η έγκριση των εθνικών κοινοβουλίων.

Εκφραση αυτής της νέας οντότητας της ΕΕ αποτελεί και η διάταξη της «Συνθήκης της Λισαβόνας», σύμφωνα με την οποία τα κράτη - μέλη που συμμετέχουν στο ΣΑ του ΟΗΕ δεν εκφράζουν τη γνώμη τους, αλλά είναι υποχρεωμένα να καλούν τον ύπατο εκπρόσωπο για να παρουσιάσει την κοινή θέση της ΕΕ (άρθρο 34 παρ. 2 της Ενοποιημένης Απόδοσης της Συνθήκης για την ΕΕ της Συνθήκης της Λισαβόνας).

Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) αποτελεί μία από τις σημαντικές αντιδραστικές αλλαγές που φέρνει στη λειτουργία της ΕΕ η «Συνθήκη της Λισαβόνας».

Η συγκρότηση της ΕΥΕΔ πραγματοποιείται μέσα από έντονο διαγκωνισμό μεταξύ του πολιτικού προσωπικού του κεφαλαίου.

Οι αντιθέσεις που εκδηλώνονται σχετικά με τη συμμετοχή και τις ισορροπίες στην ΕΥΕΔ της ΕΕ αντανακλούν τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ και καμία σχέση δεν έχουν με τα λαϊκά συμφέροντα. Αντίθετα εκχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα και εμπλέκουν τη χώρα μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς σε βάρος των λαών.

Η «Συνθήκη της Λισαβόνας» εκφράζει την αυξημένη επιθετικότητα του μονοπωλιακού κεφαλαίου τόσο στο εσωτερικό της ΕΕ, με το σφαγιασμό των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, όσο και στις εξωτερικές της σχέσεις με την ένταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων ενάντια σε τρίτες χώρες και λαούς σε ολόκληρο τον κόσμο.

• Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ) της ΕΕ, που ιδρύεται με την αντιδραστική «Συνθήκη της Λισαβόνας», προορίζεται να αποτελέσει έναν από τους μηχανισμούς προώθησης της αυξημένης ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, της αντιλαϊκής στρατηγικής της ΕΕ.
• Η ΕΥΕΔ προορίζεται να παίξει το ρόλο αυτόνομης πολιτικοστρατιωτικής υπηρεσίας της ΕΕ, με βάση τις κατευθύνσεις της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας, στελεχωμένη από ανώτερους πολιτικούς και στρατιωτικούς υπαλλήλους της ΕΕ κάτω από τις εντολές του ύπατου εκπροσώπου (υπουργού Εξωτερικών της ΕΕ), ο οποίος σύμφωνα με τη «Συνθήκη της Λισαβόνας» έχει «διπλό κασκέτο» και την ιδιότητα του αντιπροέδρου της Επιτροπής.
• Η ΕΥΕΔ θα αποτελέσει το εργαλείο προώθησης της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της ΕΕ με δικές της πρεσβείες και διπλωματική δράση, ανεξάρτητη από τα κράτη - μέλη. Ηδη η ΕΕ έχει συστήσει πολλές αντιπροσωπείες σε τρίτες χώρες και διεθνείς οργανισμούς.
• Η ΕΥΕΔ θα δημιουργήσει ένα δίκτυο περίπου 5.000 ατόμων που θα αποτελέσουν τη βάση για την ίδρυσή της, το μηχανισμό για την επιβολή διπλωματικών πιέσεων και εκβιασμών, στρατιωτικών απειλών και επεμβάσεων της ΕΕ σε βάρος των λαών, σε ολόκληρο τον κόσμο.
• Με την ίδρυση και τη λειτουργία της ΕΥΕΔ, την ενιαία και ανεξάρτητη διπλωματική και διεθνή εκπροσώπησή της, η ΕΕ υποτάσσει τα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών - μελών στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας, στα συνολικά στρατηγικά συμφέροντα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.
• Η ΕΥΕΔ θα δημιουργήσει ένα ευρύ δίκτυο πρεσβειών και θα αναπτύξει διεθνή διπλωματική δράση, ανεξάρτητη από τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Προπομπός των εξελίξεων αυτών υπήρξε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που ίδρυσε την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας (ΚΕΠΠΑ και ΕΠΑΑ) της ΕΕ και σηματοδότησε την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και της στρατιωτικοποίησης της ΕΕ.

Το ΚΚΕ αντιτάχθηκε, αντιπάλεψε και ανέδειξε το χαρακτήρα της «Συνθήκης της Λισαβόνας» και τους κινδύνους που συνεπάγεται για τους λαούς η εφαρμογή της. Αντιπαλεύει την ΕΕ, τη διακρατική αυτή ένωση του κεφαλαίου και την αντιλαϊκή πολιτική της. Οι τρέχουσες εξελίξεις και η βάναυση επίθεση που έχει εξαπολύσει το μαύρο μέτωπο ΕΕ - κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., πλουτοκρατίας, ξεπουλημένων συνδικαλιστικών ηγεσιών ενάντια στα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα επιβεβαιώνουν απόλυτα τις εκτιμήσεις και τις θέσεις του ΚΚΕ.

Η προσεχής Σύνοδος Κορυφής του Συμβουλίου της ΕΕ στις 25-26 Μάρτη 2010, θέτοντας ως κύριο πιάτο στην ημερήσια διάταξή του τα συμφέροντα μονοπωλίων, τη στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020» σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, σηματοδοτεί ένταση της αντιλαϊκής επιδρομής.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις είναι επιτακτική ανάγκη να ενισχυθεί και να κλιμακωθεί η εργατική - λαϊκή πάλη στους τόπους δουλειάς, αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης.

Να αντιστοιχηθούν οι αγώνες του εργατικού - λαϊκού κινήματος με τις ανάγκες της ταξικής πάλης, την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, πάλη για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία, αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, προκειμένου ο πλούτος που παράγεται να περάσει σε αυτούς που τον παράγουν, στην εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και να αξιοποιηθεί για τη λαϊκή ευημερία.