Δεν είναι μόνο ότι έχουν λερωμένη τη φωλιά τους, το βροντοφωνάζουν κιόλας να τους δώσουμε και τα εύσημα για τη βρωμοδουλειά τους. Ο λόγος για τους οπορτουνιστές που καυχιούνται - τι κατάντια - για τη συνεισφορά τους στην ανατροπή του σοσιαλισμού, παραπονούμενοι μάλιστα ότι η προσφορά τους στον καπιταλισμό δεν αναγνωρίζεται όσο η αντίστοιχη, για τον ίδιο σκοπό, της ευρωδεξιάς! Αντιγράφουμε απ' τη δεύτερη σελίδα της προχτεσινής «Αυγής»: «Η ευρωδεξιά "ήταν μόνη της στον αγώνα κατά του κομμουνισμού και αποκάλυψης του μεγάλου ψεύδους του" ήταν το επιχείρημα που ακούστηκε στις Βρυξέλλες σε ημερίδα του Κέντρου Ευρωπαϊκών Σπουδών, που είναι φίλα προσκείμενο στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Ευρωπαίοι αναλυτές ωστόσο αντέτειναν ότι πολλές αριστερές δυνάμεις είχαν με κόστος αντιταχτεί στην ηγεμονία του σοβιετικού δόγματος - ο ευρωκομμουνισμός στην Ιταλία και την Ισπανία και η άνοιξη της Πράγας είναι αναμφισβήτητες ιστορικές καταγραφές, όπως επίσης ανάλογη η πρωτοβουλία του Φρ. Μιτεράν να καλέσει το '89 στη γαλλική πρεσβεία της Σόφιας Βούλγαρους αντιφρονούντες σε γεύμα. 10 μήνες αργότερα το κομμουνιστικό καθεστώς κατέπεσε και ο συνδαιτυμόνας εκείνου του γεύματος Ζ. Ζέλεφ έγινε πρωθυπουργός...»!

Αντί να ντρέπονται, επαίρονται. Αντί να απολογούνται, ζητάνε και τα ρέστα. Τα διαπιστευτήριά τους στον καπιταλισμό τα έχουν δώσει πολλές φορές και δε χρειάζεται να ανησυχούν μήπως και επισκιάσει το «έργο» τους η ευρωδεξιά. Για όλους έχει το σύστημα, και τους δεξιούς και τους αριστερούς ψάλτες του. Πόσο μάλλον όταν είναι τόσο ξεδιάντροπα κυνικοί...