Το σάρωμα θεμελιωδών εργασιακών, ασφαλιστικών και μισθολογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων βρίσκεται στο στόχαστρο της νέας στρατηγικής του ευρωενωσιακού κεφαλαίου που ενέκριναν οι ηγέτες της ΕΕ προκειμένου να στηρίξουν την ανταγωνιστικότητα και την «αειφόρο» κερδοφορία των ευρωμονοπωλίων.

Η νέα στρατηγική, που φέρει την κωδική ονομασία «Ευρώπη 2020», αποτελεί συνέχεια και εμβάθυνση της στρατηγικής της Λισαβόνας, δηλαδή της στρατηγικής του μονοπωλιακού κεφαλαίου για διασφάλιση της ανταγωνιστικότητάς του την επόμενη δεκαετία.

Οι 27 ηγέτες της ΕΕ έδωσαν χαρακτήρα κατεπείγοντος στην προώθηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, υιοθετώντας ταυτόχρονα την έκθεση της Κομισιόν με τον τίτλο «Ευρώπη 2020: Στρατηγική για έξυπνη, διατηρήσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη».

Η έκθεση της Κομισιόν δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών τόσο για τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των ευρωμονοπωλίων, όσο και για το πώς θα επιτευχθούν. Ο στρατηγικός στόχος είναι να γίνει η περιφερειακή ολοκλήρωση της ΕΕ ένας παράδεισος για τα ευρωμονοπώλια. Προκειμένου να γίνει πράξη τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα θα τσακιστούν, για να υπάρχει φτηνή και άφθονη εργατική δύναμη.

Με κύριο άξονα τη διαβόητη «ευελφάλεια», επιχειρείται η γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων, η εκ περιτροπής εργασία, η δραστική μείωση των μισθών και των συντάξεων, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ταυτόχρονα με σαρωτικές ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Πρόνοια.

Στο κείμενο των συμπερασμάτων αποτυπώνεται με σαφήνεια η αποφασιστικότητα των ηγετών της ΕΕ να προχωρήσει με γρήγορους ρυθμούς η νέα στρατηγική, λαμβάνοντας όμως ταυτόχρονα όλα τα μέτρα και για το συστηματικό έλεγχο στην υλοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να αποφύγουν καθυστερήσεις του παρελθόντος.

«Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι ουσιαστικές για μια ισχυρή και βιώσιμη ανάκαμψη καθώς και για τη διαφύλαξη της βιωσιμότητας των κοινωνικών μοντέλων μας», τονίζεται χαρακτηριστικά στα συμπεράσματα, στα οποία επιχειρείται να δικαιολογηθεί η ανάγκη επιτάχυνσης των διαρθρωτικών αλλαγών στο όνομα της ενίσχυσης της απασχόλησης και της ανάπτυξης. «Στο στόχαστρο θα τεθεί η απασχόληση και η κοινωνική πρόνοια. Εάν δεν δράσουμε η Ευρώπη θα χάσει έδαφος», αναφέρεται, σε μια προσπάθεια παραπλάνησης και ιδεολογικής τρομοκρατίας των λαών της ΕΕ.

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι διαπιστώσεις πως η κρίση των τελευταίων δύο χρόνων «ανέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της προόδου που επιτεύχθηκε από το 2000» και τώρα «είμαστε πλέον αντιμέτωποι με υπερβολικά επίπεδα χρέους, αργή διαρθρωτική ανάπτυξη και υψηλά ποσοστά ανεργίας». Αν και διαπιστώνουν ότι «η οικονομική κατάσταση βελτιώνεται», ωστόσο εκτιμούν ότι «η ανάκαμψη είναι ακόμη ασθενής».

Επισημαίνουν την ανάγκη εξόδου από τα έκτακτα μέτρα στήριξης των τραπεζών και των μονοπωλίων, αλλά αποφεύγουν να θέσουν κάποιο χρονοδιάγραμμα. Επισημαίνουν απλά ότι «η αποκατάσταση της μακροοικονομικής σταθερότητας και η επανάκαμψη των δημόσιων οικονομικών σε μια διατηρήσιμη πορεία αποτελούν προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και τις θέσεις απασχόλησης».

Το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου συμφώνησε επίσης στη διαπίστωση πως «η ΕΕ χρειάζεται μια νέα στρατηγική που να βασίζεται σε ενισχυμένο συντονισμό οικονομικής πολιτικής για υψηλότερη οικονομική ανάπτυξη και απασχόληση».

Η έκθεση της Κομισιόν για τη στρατηγική «ΕΕ 2020» θα υιοθετηθεί επίσημα στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τον Ιούνη, αλλά οι «27», επειδή δε θέλουν να περάσει κανένα μήνυμα χαλάρωσης της αντιλαϊκής επέλασης, φροντίζουν να αναδείξουν από τώρα ορισμένους «πρωταρχικούς στόχους» της νέας στρατηγικής, οι οποίοι «αποτελούν κοινούς σκοπούς που καθοδηγούν τη δράση των κρατών - μελών» το αμέσως επόμενο διάστημα. Οι στόχοι αυτοί θα διαπερνούν τα «εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων», που θα κατατεθούν μέχρι το φθινόπωρο και θα ελέγχονται συστηματικά σε ετήσια βάση.

Οι πέντε «πρωταρχικοί στόχοι» που αναφέρονται στο κείμενο των συμπερασμάτων είναι διατυπωμένοι σκόπιμα γενικόλογα, επιχειρώντας ταυτόχρονα να προσδώσουν μία φιλολαϊκή μάσκα στη βάρβαρη ευρω-στρατηγική. Ειδικότερα:

-- Πρώτος στόχος είναι «να ανέλθει στο 75% το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών και των ανδρών ηλικίας 20-64 ετών, μεταξύ άλλων μέσω της μεγαλύτερης συμμετοχής των νέων, των ηλικιωμένων εργαζομένων και των ανειδίκευτων εργαζομένων και καλύτερης ενσωμάτωσης των νόμιμων μεταναστών». Είναι ολοφάνερη η επιδίωξη να διασφαλιστεί άφθονη και φθηνή εργατική δύναμη για το ευρωενωσιακό κεφάλαιο.

-- Δεύτερος στόχος είναι η «βελτίωση των συνθηκών έρευνας και ανάπτυξης, κυρίως επιδιώκοντας να ανέλθουν τα επίπεδα των συνδυασμένων δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων στον συγκεκριμένο τομέα στο 3% του ΑΕΠ». Ο στόχος αυτός, που είχε τεθεί και στη στρατηγική της Λισαβόνας, ουδέποτε επετεύχθη. Εννοείται ότι η έρευνα θα είναι υποταγμένη στις ανάγκες των μονοπωλίων.

-- Στην ίδια κατεύθυνση και ο τρίτος στόχος για τη «βελτίωση των επιπέδων εκπαίδευσης, ιδίως μέσω της επιδίωξης να μειωθούν τα ποσοστά εγκατάλειψης του σχολείου και μέσω της αύξησης του μεριδίου του πληθυσμού που ολοκληρώνει την τριτοβάθμια ή ισοδύναμη εκπαίδευση», υποβαθμίζοντας έτσι τα πανεπιστήμια εξισώνοντάς τα με ιδιωτικά «μαγαζιά» κατάρτισης. Στη Σύνοδο Κορυφής του Ιούνη οι «27» θα ορίσουν τα ποσοστά αυτών των στόχων.

-- Ο τέταρτος στόχος αφορά στην επέκταση του κεφαλαίου στα νέα πεδία κερδοφορίας της «πράσινης ανάπτυξης». Στο πλαίσιο αυτό επαναλαμβάνεται ο τριπλός στόχος για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 20% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, αύξηση του μεριδίου των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στο 20% του συνόλου της ενεργειακής κατανάλωσης, καθώς και αύξηση της ενεργειακής απόδοσης κατά 20%. Το αντιστάθμισμα θα είναι η πριμοδότηση του κεφαλαίου με επιδοτήσεις και φτηνή εργατική δύναμη για να επενδύσει στον υπερκερδοφόρο και ανερχόμενο τομέα της «πράσινης οικονομίας».

-- Ο πέμπτος στόχος αφορά στην «προώθηση της κοινωνικής ένταξης, ιδίως με τη μείωση της φτώχειας», που παραπέμπει σε παροχές πείνας, οι οποίες θα αποτελούν το ελάχιστο δίχτυ προστασίας από την απόλυτη εξαθλίωση, που θεωρείται δεδομένο ότι θα απειλήσει μαζικά τα λαϊκά στρώματα, εξαιτίας της έντασης της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επανέλθει στο θέμα κατά τη σύνοδο του Ιούνη.

Τα κράτη - μέλη δεσμεύονται να καταρτίσουν εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων, «όπου θα εκτίθενται εκτενώς οι δράσεις που θα αναλάβουν κατ' εφαρμογή της νέας στρατηγικής, με ιδιαίτερη έμφαση στις προσπάθειες για επίτευξη των εθνικών στόχων και στα μέτρα για την άρση των περιορισμών που παρεμποδίζουν την ανάπτυξη σε εθνικό επίπεδο». Ξεκαθαρίζεται επίσης ότι η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) θα χρειαστεί να στηρίξει τη νέα στρατηγική καθιστώντας τον γεωργικό τομέα «παραγωγικό, ανταγωνιστικό και βιώσιμο».

Ιδιαίτερο βάρος δίνουν οι «27» στους «αποτελεσματικούς μηχανισμούς παρακολούθησης» για την επιτυχή εφαρμογή της νέας στρατηγικής. Σύμφωνα με την απόφαση ο έλεγχος που θα γίνεται κάθε χρόνο σε εθνικό και ευρωενωσιακό επίπεδο θα είναι επικεντρωμένος σε τρεις βασικούς δείκτες: Την ανάπτυξη της παραγωγικότητας, τις μακροοικονομικές και διαρθρωτικές εξελίξεις στην ανταγωνιστικότητα αλλά και στη δημοσιονομική σταθερότητα. Ειδικά για το τελευταίο αποσαφηνίζεται ότι «θα διαφυλαχθεί πλήρως η ακεραιότητα του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, καθώς και η ειδική αρμοδιότητα του ΕΚΟΦΙΝ στην εποπτεία της εφαρμογής του».

Οπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, «οι αποτελεσματικοί μηχανισμοί παρακολούθησης είναι ουσιαστικοί για την επιτυχή εφαρμογή της στρατηγικής: Με βάση την παρακολούθηση που ασκεί η Επιτροπή και το έργο του Συμβουλίου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα προβαίνει, άπαξ ανά έτος, σε αποτίμηση της προόδου που επετεύχθη σε επίπεδο εθνικό και ΕΕ κατά την εφαρμογή της στρατηγικής. Η ανάπτυξη της παραγωγικότητας συνιστά θεμελιώδη δείκτη προόδου. Οι μακροοικονομικές και διαρθρωτικές εξελίξεις και οι εξελίξεις στην ανταγωνιστικότητα θα εξετάζονται ταυτόχρονα, μαζί με την αξιολόγηση της εν γένει δημοσιονομικής σταθερότητας, βάσει στοιχείων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου συστημικού κινδύνου».

Στο ίδιο πνεύμα, προκρίνεται και η πολιτική ισχυροποίηση της ΕΕ στις σχέσεις της με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Γι' αυτό στα συμπεράσματα σημειώνεται ότι «η στρατηγική θα περιλαμβάνει ισχυρή εξωτερική διάσταση, ώστε να διασφαλίζεται ότι τα μέσα και οι πολιτικές της ΕΕ χρησιμοποιούνται για την προαγωγή των συμφερόντων και των θέσεών μας στην παγκόσμια σκηνή μέσω της συμμετοχής σε ανοιχτές και δίκαιες αγορές σε πλανητικό επίπεδο». Με άλλα λόγια, η ΕΕ ζητά ισχυρότερη φωνή στο διεθνές ιμπεριαλιστικό πεδίο, για να προωθήσει καλύτερα και πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντα του ευρωενωσιακού κεφαλαίου.