Αντιμετωπίζοντας το ζήτημα του ασύλου στους πρόσφυγες τεχνοκρατικά, με έμφαση στην απλοποίηση των διαδικασιών που θα διευκολύνουν τα κράτη - μέλη - και την Ελλάδα - και όχι στην πραγματική προστασία των προσφύγων, προσέγγισε το θέμα την περασμένη Τρίτη, ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, Σπύρος Βούγιας, μιλώντας σε ημερίδα του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες με θέμα «Κανονισμός "Δουβλίνο 2". Εφαρμογή, ζητήματα, προοπτική».

Να θυμίσουμε ότι ο Κανονισμός Δουβλίνο 2, που θεσπίστηκε το 2003, προβλέπει ότι ο πρόσφυγας δεν μπορεί να καταθέσει αίτηση για άσυλο σε πάνω από μία χώρες της ΕΕ, με αποτέλεσμα χιλιάδες πρόσφυγες να παραμένουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα - λόγω γεωγραφικής θέσης - παρά το ότι θέλουν να μεταβούν σε άλλα κράτη - μέλη, όπου ενδεχομένως να βρίσκονται συγγενείς, φίλοι κλπ. Οσοι από αυτούς πιαστούν σε κάποια άλλη χώρα της ΕΕ επιστρέφονται στην Ελλάδα, αν εδώ έχουν κάνει αίτηση ασύλου.

Ωστόσο, στην ημερίδα κυριάρχησε η λογική της «ίσης κατανομής βαρών» ανάμεσα στα κράτη - μέλη και όχι η παροχή προσφυγικού ή ανθρωπιστικού καθεστώτος σε όσους το έχουν ανάγκη. Οπως υπενθύμισε ο υφυπουργός, σύμφωνα με τα στοιχεία της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, το τελευταίο διάστημα μόλις το 0,04% όσων έκαναν αίτηση για άσυλο, αναγνωρίστηκαν ως πολιτικοί πρόσφυγες στη χώρα μας, ενώ τα εκκρεμή αιτήματα ασύλου σε α' και β' βαθμό υπολογίζονται στις 44.560. Επιπλέον, επισήμανε, ότι το 70% των αλλοδαπών που επιθυμούν να μεταβούν στην ΕΕ βρίσκονται στην Ελλάδα, λόγω του Κανονισμού Δουβλίνο 2. Για να προσθέσει, ότι «ο κανονισμός Δουβλίνο 2 δεν είναι τίποτα άλλο από ένα είδος διαμόρφωσης εσωτερικών συνόρων μεταξύ της βόρειας και νότιας Ευρώπης. Εσωτερικά σύνορα προφανώς δεν αρμόζουν στο κοινοτικό κεκτημένο». Την ίδια στιγμή, τόσο η προηγούμενη, όσο και η σημερινή κυβέρνηση διατυμπανίζει ότι η Ελλάδα αποτελεί το «συνοριοφύλακα» της Ευρώπης για την απόκρουση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών. Το «κοινοτικό κεκτημένο» ισχύει στην καταστολή μεταναστών και προσφύγων (π.χ. κοινές επιχειρήσεις του ΦΡΟΝΤΕΞ στο Αιγαίο), μα ανάμεσα στα κράτη - μέλη υπάρχουν ανταγωνισμοί και αντιθέσεις και δεν είναι διατεθειμένες οι κυβερνήσεις να μοιραστούν το «βάρος» των προσφύγων.