«Αν η ασφάλεια και η υγεία στην εργασία δεν εξεταστεί από την οικονομική της διάσταση, τότε θα περιοριστεί στην ηθική της διάσταση, εκφυλιζόμενη σε ευχολόγια ή ατέρμονες ανταλλαγές κατηγοριών».

Η παραπάνω αντίληψη, διατυπωμένη από επιστήμονα του Ελληνικού Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας (ΕΛΙΝΥΑΕ), κυριαρχεί εδώ και χρόνια και μάλιστα όσο το εργατικό κίνημα δεν αναπτύσσει αποφασιστικά αιτήματα και δυναμική δράση για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων. Πρόκειται για την άποψη από την πλευρά των καπιταλιστών ότι τα μέτρα ενάντια στα εργατικά ατυχήματα και τις επαγγελματικές ασθένειες πρέπει να λαμβάνονται μετά από υπολογισμό του κόστους τους και του οφέλους τους, με γνώμονα δηλαδή το κέρδος. Αυτό συμβαίνει στην πράξη, αλλά επιχειρείται να «ντυθεί» και επιστημονικά.

Σύμφωνα με τον ίδιο επιστήμονα, σήμερα στην εκτίμηση του επαγγελματικού κινδύνου, «γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη η μέθοδος Κόστους - Οφέλους, η οποία προσπαθεί να αποδώσει οικονομικές αξίες σε όλες τις διαστάσεις του κινδύνου, ώστε να είναι συγκρίσιμες». Οπως τελείως αντιεπιστημονικά ισχυρίζεται, η εκτίμηση του κινδύνου είναι ...υποκειμενική, οπότε μόνο αν μπουν οικονομικά και κοινωνικά κριτήρια θα είναι μετρήσιμος! Τι κι αν χιλιάδες εργάτες σακατεύονται, σκοτώνονται στους τόπους δουλειάς, τι κι αν πεθαίνουν από επαγγελματικές ασθένειες μόλις βγουν στη σύνταξη; Στον καπιταλισμό, το σώμα και το μυαλό των εργαζομένων υποτάσσεται στην κερδοφορία και πάντα βρίσκονται πρόθυμοι επιστήμονες να στηρίξουν αυτή την πραγματικότητα σαν ...αιώνια αλήθεια.