Ολα μαζί και ταυτόχρονα θέλουν να περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα η πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Επισείοντας διαρκώς τη δαμόκλειο σπάθη της χρεοκοπίας και τρομοκρατώντας αδιάλειπτα τα λαϊκά στρώματα, θέλουν να υλοποιήσουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που σχεδιάζουν εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες: Ξεθεμέλιωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, δραστική μείωση των συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης μέχρι τον τάφο, ευέλικτες εργασιακές σχέσεις παντού, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και του κατώτατου μισθού, απελευθέρωση απολύσεων, Υγεία και Παιδεία για τους έχοντες, ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα των πάντων, ατελείωτες φοροεπιδρομές σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών, κ.ο.κ. Πράγματι, μια πρωτόγνωρη βάρβαρη επίθεση σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, η οποία δεν μπορεί να απαντηθεί με αμυντικές κινητοποιήσεις, με υπεράσπιση στενά κλαδικών ή συντεχνιακών αιτημάτων ή με στοίχιση πίσω από δυνάστες, προκειμένου τάχα να αποφευχθούν τα χειρότερα. Δεν μπορεί, με άλλα λόγια, οι εργαζόμενοι να τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις και τα μέτωπα που ανοίγει διαρκώς η πλουτοκρατία, αλλά να περάσουν στην αντεπίθεση. Η καπιταλιστική κρίση και η κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης βάζουν με επιτακτικό τρόπο στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της ανάπτυξης για τα μονοπώλια ή για το λαό και βέβαια το ζήτημα της εξουσίας, αφού μόνο έτσι μπορούν να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Η αποφασιστική ενδυνάμωση της πολιτικοποίησης των αγώνων της εργατικής τάξης και η ξεκάθαρη πολιτική στόχευση είναι αναγκαίες όσο ποτέ.