Το προεδρείο του Συνεδρίου και οι αντιπροσωπείες των αδελφών κομμάτων. |
Κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου ο κυβερνητικός συνασπισμός, κορμός του οποίου είναι το Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (LDP) του Πρωθυπουργού Μόρι, δέχτηκε πρόταση μομφής από βουλευτές που ανήκουν στο LDP, πρόταση που υποστηρίχτηκε και από τα τέσσερα κόμματα της αντιπολίτευσης συμπεριλαμβανομένου του ΚΚ.
Μετά από μια μαραθώνια συνεδρίαση στη Βουλή των Αντιπροσώπων η κυβέρνηση Μόρι κατάφερε τελικά να κρατηθεί στην εξουσία. Ομως η λαϊκή δυσαρέσκεια για την αντιλαϊκή πολιτική της έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Ακόμη και οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν σε φιλοκυβερνητικές εφημερίδες δείχνουν ότι μόνο ένα 10% συνεχίζει να υποστηρίζει τον κυβερνητικό συνασπισμό. Η εντεινόμενη αυτή λαϊκή δυσαρέσκεια δεν είναι τυχαία. Οφείλεται κυρίως σε τρεις παράγοντες:
Ο πρώτος έχει να κάνει με τη δραματική χειροτέρευση των συνθηκών ζωής του γιαπωνέζικου λαού. Οι νέες εργασιακές σχέσεις που επιβάλλονται στην Ελλάδα και Ευρώπη, στην Ιαπωνία δεν είναι καθόλου νέες. Εχουν εδραιωθεί εδώ και πολλά χρόνια και σε αυτή τη φάση, κυρίως η πολυάριθμη εργατική τάξη της χώρας (77% του ενεργού οικονομικά πληθυσμού) δέχεται συντριπτικά πλήγματα. Η καθολική επέκταση της μερικής απασχόλησης, η κατάργηση κάθε έννοιας ωραρίου, η συμπίεση του πραγματικού εισοδήματος, οι ιδιωτικοποιήσεις στο ασφαλιστικό κ.α. δημιουργούν συνθήκες για πολλαπλή απασχόληση των εργαζομένων. Δύο ή τρεις δουλιές, 14 ή και 16 ώρες ημερήσια απασχόληση για εκατομμύρια εργαζομένους. Οι συνθήκες αυτές σε συνδυασμό με την πρωτοφανή - για τα ευρωπαϊκά δεδομένα - εντατικοποίηση της δουλιάς, ιδιαίτερα στα μεγάλα εργοστάσια δημιουργούν επικίνδυνα φαινόμενα. Οπως για παράδειγμα το φαινόμενο carosi (= θάνατος από υπερβολική εργασία) στο οποίο αναφέρθηκαν αρκετά εργατικά στελέχη του κόμματος στις ομιλίες τους στο συνέδριο. Φαινόμενο που τελευταία έχει πάρει διαστάσεις. Πηγή αυτής της αντιλαϊκής λαίλαπας η κυβερνητική πολιτική, που, απόλυτα προσαρμοσμένη στα συμφέροντα του ιαπωνικού μονοπωλιακού κεφαλαίου, συνθλίβει λαϊκά δικαιώματα.
Ο δεύτερος, στη συνεχή συρρίκνωση δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού, στην τρομοκρατία στα εργοστάσια αλλά και στην περιστολή πολιτικών δικαιωμάτων, όπου ενδεικτική είναι η απαγόρευση πώλησης πολιτικών, κομματικών εφημερίδων.
Ο τρίτος παράγοντας με τα ζητήματα περιορισμού της εθνικής ανεξαρτησίας. Οι αμερικάνικες βάσεις που κατακλύζουν ιδιαίτερα το νότιο τμήμα της Ιαπωνίας (Οκινάουα) δεν είναι το μόνο πρόβλημα για το λαό. Η αναθέρμανση του γιαπωνέζικου μιλιταρισμού, ιδιαίτερα μέσα από τον επιθετικό προσανατολισμό των Ιαπωνικών Δυνάμεων Αυτοάμυνας (ως γνωστό η Ιαπωνία δεν έχει στρατό) με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, δείχνουν την ιμπεριαλιστική πολιτική της γιαπωνέζικης αστικής τάξης. Οι σχέσεις ΗΠΑ - Ιαπωνίας δε διακρίνονται μόνο από αντιπαλότητα αλλά και από κοινούς στόχους. Οι ΗΠΑ προωθούν τη στρατιωτικοποίηση και την επιθετικότητα της Ιαπωνίας με στόχο την κυριαρχία τους στην περιοχή της Ν/Α Ασίας, την απομόνωση της Ρωσίας και ιδιαίτερα της Κίνας. Αυτούς κυρίως τους στόχους εξυπηρετεί και η υπογραφή της Ιαπωνοαμερικανικής συμφωνίας Ασφάλειας.
Μπροστά σ' αυτές τις εξελίξεις το Ιαπωνικό ΚΚ προσπαθεί να οργανώσει την αντίσταση του λαού, να δημιουργήσει συνθήκες για ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων. Ηδη η συνεπής στάση του, η πάλη του κατά των αμερικανικών βάσεων και η εναντίωσή του συνολικά στην αντιλαϊκή πολιτική, το έχει ισχυροποιήσει σημαντικά: 386.000 μέλη, σημαντική κυκλοφορία της ΑΚΗΑΤΑ (οργάνου της ΚΕ), που προσεγγίζει το 1.990.000 αναγνωστικό κοινό (350.000 συνδρομητές του καθημερινού φύλλου και πολλαπλάσιοι στο κυριακάτικο) και ισχυρή εκλογική επιρροή (8.200.000 ψήφοι ή 14,6% στη Γερουσία και 6.700.000 ψήφοι ή 11,2% στη Βουλή των Αντιπροσώπων).
Το Συνέδριο επεξεργάστηκε την πολιτική πρόταση του κόμματος για μια «νέα Ιαπωνία» που κινείται σε τρεις άξονες:
1) Ακύρωση της Ιαπωνοαμερικανικής Συμφωνίας Ασφαλείας και οικοδόμηση μιας ανεξάρτητης, αδέσμευτης και ουδέτερης Ιαπωνίας.
2) Η αλλαγή της οικονομικής πολιτικής για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του λαού και όχι του μονοπωλιακού κεφαλαίου.
3) Η αναθεώρηση του Συντάγματος, ώστε να εξασφαλιστούν δημοκρατικά, πολιτικά δικαιώματα του λαού, που σήμερα πλήττονται.
Ως προϋπόθεση για υλοποίηση αυτής της πολιτικής για βαθιές δημοκρατικές αλλαγές προβάλλει την αναγκαιότητα σχηματισμού κυβέρνησης δημοκρατικού συνασπισμού. Μια προσπάθεια που συναντά αρκετές δυσκολίες, λόγω του ότι και τα κόμματα της αντιπολίτευσης κινούνται (άλλα λιγότερο, άλλα περισσότερο) σε μια γραμμή υποστήριξης του μονοπωλιακού κεφαλαίου και των κυβερνητικών επιλογών στα εθνικά θέματα (αμερικανικές βάσεις κλπ). Οπως τονίστηκε στο Συνέδριο το Ιαπωνικό ΚΚ προσβλέπει στη σημαντική δύναμη που αναπτύσσεται στο μαζικό κίνημα και στις αλλαγές που μπορεί να προκύψουν στο πολιτικό πεδίο.
Εξαιρετικά θερμή ήταν η υποδοχή του εκπροσώπου του ΚΚΕ, Μάκη Κοψίδη, μέλους της ΚΕ του Κόμματος, από το Ιαπωνικό ΚΚ. Στη συνάντηση με μέλη του Προεδρείου του κόμματος και ιδιαίτερα κατά τη συνάντηση με τον ΓΓ του Ιαπωνικού Κόμματος και τον υπεύθυνο των Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, εκτός από την ελληλοενημέρωση για την πολιτική κατάσταση στις δύο χώρες, εκφράστηκε η θέληση για ανάπτυξη των σχέσεων των δύο κομμάτων και της κοινής τους δράσης κατά των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Το 22ο συνέδριο του Ιαπωνικού ΚΚ ήταν μια ευκαιρία για το ΚΚΕ να συζητηθούν διεθνή θέματα και ιδιαίτερα ζητήματα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και ενίσχυσης της συνεργασίας και κοινής δράσης των ΚΚ.
Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ είχε την ευκαιρία να συζητήσει με αρκετές από τις 20 αντιπροσωπείες ξένων ΚΚ που παραβρέθηκαν στο Συνέδριο και ιδιαίτερα με τα κομμουνιστικά κόμματα της Ασίας όπως τα ΚΚ Κίνας και Βιετνάμ, με το Λαϊκό Επαναστατικό Κόμμα του Λάος και το ΚΚ Σρι Λάνκα που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό.
Επίσης συζήτησε για την πορεία του κομμουνιστικού κινήματος στην Ινδία με τους Γ. Γραμματείς των δύο ΚΚ της Ινδίας (ΚΚ Ινδίας (μαρξιστικό) και ΚΚ Ινδίας που ως γνωστό είναι κυβερνητικές δυνάμεις σε δύο κρατίδια της Ινδίας (Κεράλα και Καλκούτα).
Κοινός τόπος στις συναντήσεις αυτές με τα ΚΚ της Ασίας ήταν η μεγάλη εκτίμησή τους προς το ΚΚΕ για τους αγώνες και τη στάση του ιδιαίτερα στα Βαλκάνια το τελευταίο διάστημα. Κάτι που επιβεβαιώνει το κύρος του ΚΚΕ διεθνώς.